Wat was het een mooie week. Er werden allerlei stappen en stapjes gezet richting de toekomst. En die toekomst is op vele manieren zichtbaar. Een toekomst waarin we weer wat meer kunnen. Een terras bezoeken of een museum, bij elkaar komen met een grotere groep mensen, maar dat is de korte termijn. Voor de Wandelkerel en Dochterlief begint de toekomst op de middellange termijn nu ook steeds zichtbaarder te worden.
Zoals jullie hebben kunnen lezen is Dochterlief afgelopen week officieel geslaagd voor haar gymnasiumdiploma. En ondanks het feit dat ze natuurlijk al wist dat ze geslaagd was, was ze toch zeer opgelucht dat het nu officieel was. Ze is nu officieel in het bezit van een einddiploma, met een mooie eindlijst.
Nu is het nog afwachten welke stappen ze volgend schooljaar gaat zetten, gelijk studeren of toch een andere optie.
De Wandelkerel had een rustige week, maar hij verheugde zich op vandaag. Eindelijk mocht hij weer even het veld in om zich voor te bereiden op zijn Proeve van Bekwaamheid. En zelfs de regen kon hem weinig deren. Tijdens de ergste buien had hij geschuild en aan het einde van de dag is het scenario op weg naar het mbo-diploma doorgesproken, met een plan A en een plan B. Door het slechte weer is het niet gelukt om vandaag alles wat hij moest doen te regelen, dus maandag gaat hij nog een dagje het veld in om de puntjes op de "i" te zetten. En stiekem vindt hij het helemaal niet erg dat hij nog een dagje nodig heeft. Tenslotte vindt hij dat buiten struinen het allerleukste.
Zelf mocht ik deze week voor het eerst weer fysiek les geven. En dat was toch wel even wennen, voor mij en voor de leerlingen. Maar ik heb genoten van het weerzien met hen. En dat we dan nog even moeten zoeken naar het juiste ritme neem ik voor lief.
Verder hadden we een gezellige week. Met Pinksteren wandelde ik een rondje met Dochterlief.
We zaten een poosje in de tuin. Tot de koude wind ons weer naar binnen joeg. Maar eenmaal binnen verwenden we onszelf dan weer wel!!
Dit (school)jaar bestond het verjaardagscadeau en het examencadeau voor Dochterlief uit een stedentrip naar Madrid. Door het Coronavirus kon dit niet door gaan en daarom besloten Manlief en ik dat ze nu toch een cadeau zou krijgen. Dat het een geslaagd cadeau was, bleek tijdens het uitpakken, toen Dochterlief heel hard schreeuwde: "Een ezel, krijg ik mijn eigen schildersezel!!!" Ehh, ja dus. Samen met haar broer zette ze hem in elkaar.
Daarnaast bakte ze natuurlijk zelf de taarten voor haar geslaagd-feestje!!
En natuurlijk werd ons poezenbeest Trien weer lekker geknuffeld.
Met kleine stapjes gaan we naar een vrijer leven. Maar gelukkig kunnen wij het prima rooien met zijn viertjes. En nu maar eens zien wat komende week ons weer gaat brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten