Uitwaaien!!!

Na lang wikken en wegen besloten Wandelmams en ik dat we vandaag samen aan de wandel zouden gaan. We zochten een rustige route, dat kan hier gelukkig nog, en zouden zoveel mogelijk afstand houden tot elkaar. Een raar idee, maar we waren toe aan een stuk wandelen en de mentale gezondheid is ook heel belangrijk.

Omdat het voor mij de eerste serieuze wandeling na mijn val zou zijn, zou het een bescheiden rondje van zo'n vijftien km worden. Best genoeg voor een eerste wandeling na vier weken. We vertrokken om een uur of tien en het eerste stuk zouden we tegen de wind in lopen. Hadden we dat maar gehad.

Het was erg rustig op straat, enkele wandelaars en fietsers, groepjes van maximaal drie personen en over het algemeen met inachtneming van de afstand van anderhalve meter. Door de afstand en de wind tegen moesten we af en toe hard praten om elkaar te verstaan, maar het was fijn om bij te praten en fijn om buiten te zijn.

Na ruim vijf kilometer maakten we een bocht, waardoor we eindelijk de wind niet meer vol in ons gezicht hadden. dat liep toch alweer een stuk prettiger. En even later hadden we de wind in de rug en met het zonnetje erbij kreeg ik zelfs langzaam warm. Op een bepaald moment schrokken we ons rot van de NL-alert die begon te loeien. Toch wel erg triest dat het nodig is om een NL-alert eruit te gooien om mensen duidelijk te maken dat de afstand van anderhalve meter noodzakelijk is. Want hoewel we ons lichtelijk opgelaten voelden door zo'n eind van elkaar te lopen op een verder lege weg, deden we dat plichtgetrouw. Als er tegenligger kwamen gingen we achter elkaar lopen, ook weer met die afstand. Natuurlijk maakten we nog wel een paar foto's, ook dat hoort bij het wandelen.

Na een uur of twee lopen kregen we trek en we zochten dus een plekje om even te zitten. We vonden het perfecte plekje in een parkje, uit de wind, in de zon en op veilige afstand van elkaar. In het park was het druk met mensen die hun hond uitlieten of die ook even van het zonnetje wilden genieten, dus er was genoeg te zien. Nadat we de inwendige mens hadden verzorgd gingen we verder voor de laatste vijf kilometer, op naar huis.

Op weg naar huis werd het wat drukker op de weg, vooral veel wandelaars, die ook nog even van de zon wilden genieten.

En na een ruime vijftien kilometer was ik weer thuis. Blij dat ik even buiten was geweest, maar wel met in het achterhoofd de rare situatie waar we nu inzitten.