Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

woensdag 17 juli 2019

N4D 2019, de dag van Wijchen

Vandaag heb ik een vroege start en dat betekent dat ik slechts drie kwartier na de Wandelkerel van start mag. En als dan de Wandelkerel moeite heeft om uit bed te komen en zijn reservewekker (geplaatst in de caravan terwijl hij in een aanbouw van de voortent slaapt) afgaat in de caravan, heeft het voor mij geen zin meer om nog te proberen om te slapen. Ik verlaat dan ook mijn bed en gun Dochterlief het genot van een ruimer bed, zeker omdat zij vandaag, op de fiets, naar Wijchen gaat om te helpen in de Oase.

Ik start dus in alle rust op en neem dan vervolgens weer zoveel tijd, dat ik aan de late kant op de Wedren ben. Toch neem ik nog lekker een bakkie thee en ondanks alles ben ik alsnog vlot door de start. Ik loop door een tunnel van (dronken) studenten en begin aan het lange stuk door Nijmegen dat ik de komende twee dagen ook (grotendeels) mag lopen. Ik klets her en der wat met medewandelaars, maar dat zijn kortstondige gesprekken. Ineens zie ik Carola en Aike voor me en ik versnel een beetje om me bij hen aan te kunnen sluiten. De dames lopen een beetje te mopperen en als ik daar wat van zeg, kijken ze om. Ze hebben wat opstartproblemen vandaag. Kan gebeuren. Ik sluit me bij hen aan en dat is, ondanks de opstartproblemen, erg gezellig.

We nemen een sanitaire stop bij het buurthuis in Hatert, maar nog geen pauze. We lopen nog even lekker verder. De komende DoTo, waar we alle drie voor ingeschreven zijn, passeert nog even de revue, maar we besluiten dat we ons eerst maar eens te concentreren op de N4D. We steken het Maas-Waalkanaal over en dan scheiden onze wegen. Carola en Aike nemen een pauze bij de eierboerderij, terwijl ik nog een stuk wil doorlopen voor ik ga rusten.

Na de eierboerderij volgt de oversteek over de A73, waar de auto's en vrachtwagens naar ons toeteren en dan volgt het eerste stuk zandpad van de N4D. Het is stofhappen, maar ik vind het een mooi stuk.


En zo loop ik door richting Alverna, als ik ineens besef dat ik er alweer 12 km op heb zitten vandaag. Man, deze N4D vliegt voorbij.


Ondertussen heb ik contact met een paar Camino-vrienden, deelnemers en/of crewleden van LMML, sommige op de route, anderen vanaf een andere locatie. Zo fijn dat de Camino zo'n band heeft gesmeed. Even later laat ook de Wandelkerel weten waar hij is, het buurthuis in Wijchen waar we al jaren genieten van de rust, net buiten de route. Ook ik ben van plan om hier te stoppen. Maar voor het zover is, zal ik eerst Alverna door moeten. Op weg naar Alverna raak ik aan de praat met een mede-wandelaarster, zeer gezellig, maar in Alverna moet ik haar toch laten gaan, de sanitaire stop fluistert niet meer, maar roept luidkeels!!! Terwijl ik in de rij sta/zit, drink ik een kopje thee, eet ik iets en rits ik mijn broekspijpen af. Na het toiletbezoek kan ik dan ook weer vol energie en enthousiasme verder.

Als ik bij het buurtcentrum in Wijchen kom, voel ik mij nog steeds superfit. Ik heb niet het idee dat ik echt aan rust toe ben, maar omdat ik tot nu toe nog niet echt rustig heb gezeten, besluit ik om toch even te gaan zitten, ik wil mezelf niet over de kop jagen en ik weet dat ze daar lekkere tomatensoep hebben en een gewoon, fris en schoon toilet. Ik neem dan ook rustig de tijd daar.


Vanaf hier ga ik op voor de Magic Mile in Wijchen. Lekker feesten en gek doen en dan bijkomen in de Oase. Voor ik de Oase bereik is er nog een kans op een extra rust, maar helaas heeft mijn gastvrouw daar vertraging, dus die moet ik aan mij laten voorbij gaan. Op naar de Oase dus.






Zodra ik daar in beeld kom, komt wervelwind Dochterlief naar mij toe om me een knuffel te geven. Zij zorgt ervoor dat ik een spekpannenkoek en een blikje cola krijg en vervolgens kwijt ze zich weer aan haar rol als gastvrouw.

Martin loopt dit jaar niet mee, maar hij heeft het wel heel druk in zijn rol van supporter. Als ik in de Oase zit, hoor ik van hem wie daar allemaal ook zouden moeten zitten. Zijn bronnen zijn zeer betrouwbaar, want de informatie klopt. Ook de informatie dia aangeeft dat bepaalde personen elk moment in Oase verwacht kunnen worden. Die informatie geldt ook voor de Wandelkerel, hij komt korte tijd na mij aan in de Oase en hij wordt zo mogelijk nog enthousiaster begroet door Dochterlief.

Als ook de Wandelkerel aan zijn pannenkoek zit, belt Dochterlief Wandelmams. Zij krijgt de opdracht van Wandelmams om aan ons door te geven dat we op haar en Albert moeten wachten. Dat doen we dus maar. Uiteindelijk duurt de rust eigenlijk te lang voor ons, maar als we met zijn vieren verder lopen, maakt dat het lange wachten toch weer goed.

Pannenkoekenbakker AGS. 

De verzorgingsploeg in de Oase als de rust weer enigszins is teruggekeerd.

Ook vandaag maken we een tussenstop bij de KWBN en dan gaan we door naar Beuningen. We knuffelen Dr. Pain daar voor we ons in het feestgedruis storten. Albert en Mams maken er een sport van om zoveel mogelijk lekkers binnen te slepen, dat ze vervolgens zonder morren delen met de Wandelkerel en mij. Na Beuningen gaat het richting Weurt. Voor we daar zijn maken een sanitaire stop op de militaire rustpost. De enige die deze stop niet nodig heeft is Albert, dat betekent dus dat hij braaf wacht op ons met 1 rugzak op zijn rug en 3 rugzakken aan zijn voeten...….

De weg naar Weurt is zoals altijd breed, maar gelukkig niet zo warm als voorgaande jaren, de weergoden zijn ons goedgezind.


Na Weurt genieten we van het Waterkwartier voor we ons opmaken voor de Waalkade. En waar ik een aantal jaren terug mopperde over het feit dat we achter de Waalkade langs liepen (over die verrekte rotkeitjes), mopper ik nu op de Waalkade. Het lijkt wel of de Waalkade elk jaar langer wordt. Dat kan natuurlijk ook te maken hebben met de sfeer die daar hangt. Ik heb al jaren het idee dat de mensen die daar zitten er zitten om zichzelf te laten zien, niet om de wandelaars aan te moedigen. Hoewel sommige ondernemers echt hun best doen om er te zijn voor de wandelaars.



Maar gelukkig komt er ook een einde aan de Waalkade!!! En na de klim richting binnenstad kan het roze feest beginnen. Via de Hertogstraat bereiken we het Faberplein en we genieten met volle teugen van de menigte, zowel op als naast het parcours.




En zo konden we ook dag 2 op ons conto schrijven. We hebben de helft van de N4D alweer achter ons gelaten. Op naar dag 3!!!




Geen opmerkingen: