Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

donderdag 18 juli 2019

N4D 2019, de dag van Groesbeek

Vandaag sta ik tegelijkertijd met Dochterlief op. Zij gaat vandaag weer helpen in de Oase en deze keer rijdt ze vanaf Nijmegen mee in de auto naar de Zevenheuvelenweg.

Eenmaal op de wedren stuur ik een appje naar Fleur, mijn Caminovriendin, en zij blijkt vlak bij mij in de rij te staan. We spreken dan ook af om na de scan op elkaar te wachten. En zo vertrekken we samen voor dag 3.


We hebben genoeg te bepraten en de kilometers schieten dan ook lekker op. We missen de velden met gladiolen als we richting Malden lopen en we merken dat er niet echt lekker doorgelopen kan worden, het is druk op het parcours. Vooral Fleur heeft daar last van, ze kan niet echt lekker doorlopen in haar eigen tempo, dat nog steeds iets hoger ligt dan dat van mij. Als ik dan dringend aan een sanitaire stop doe ben, scheiden onze wegen. Gelukkig gaan we allebei naar de DoTo, kunnen we weer lekker verder kletsen.

Na mijn sanitaire stop loop ik het parcours weer op en nog voor ik mijn rugzak weer echt lekker op mijn rug heb zitten, wordt er gevraagd of ik bij Harm op de tribune wil zitten. In eerste instantie wil ik weigeren, maar vervolgens denk, wat kan mij het schelen, tijd zat, niemand waar ik rekening mee moet houden, dus mijn antwoord is: "Ja!"

Als ik daar zit, bedenk ik me dat ik misschien beter even het geluid van mijn telefoon uit kan zetten. Net als ik dat doe, krijg ik een appje van Ate, hij heeft net de controle in Malden gehad en vraagt waar ik ben. Die controle heb ik ook net voor mijn sanitaire stop gehad, dus hij moet in de buurt zijn. Ik stuur snel een locatiemelding door naar Ate en maak een foto van Harm in actie. Binnen twee minuten staat Ate voor mijn neus. Hij maakt ook nog een foto van mij op de tribune. Helaas lukt het Harm niet meer om nog naar de tribune te gaan, dus dan vervolg ik mijn weg maar, samen met Ate.



We verlaten Malden en lopen langs het water naar Mook. In Mook neem ik weer een sanitaire stop, terwijl Ate braaf op mij wacht en dan gaan we de dijk op richting Middelaar. Ook met Ate heb ik meer dan genoeg om te bespreken, zodat de dijk onder onze voeten doorvliegt. We besluiten om in Plasmolen, bij de jachthaven een pauze te nemen. We genieten van een kop soep en een broodje, luchten onze voeten en dan kunnen we weer verder.




In Middelaar tref ik twee dorpsgenoten die voor de eerste keer meedoen aan de N4D. Ze zijn met zijn drieën gestart, maar helaas hebben heftige blaren ervoor gezorgd dat één van hen moest stoppen. Mijn dorpsgenoten maken zich druk over de Zevenheuvelenweg. Ik laat ze weten dat er voor de zeven heuvelen nog een andere klim zit, de Sint Jan, en dat als die lukt, de zeven heuvelen geen enkel probleem mogen zijn, in mijn optiek.

Als zij toe zijn aan koffie lopen Ate en ik door, op naar de Sint Jan. Die weten we zonder problemen te bedwingen. Ondertussen loopt de temperatuur behoorlijk op en krijg ik het echt warm. Ik begin met een staartje in mijn haar te doen, ziet er niet uit, maar qua comfort en warmte scheelt het een heleboel.

In Breedeweg is het weer tijd voor een sanitaire stop en dan doe ik mijn ondershirt uit en rits ik mijn broekspijpen af. We gebruiken dit moment om ook direct maar wat te eten en uiteindelijk is het gewoon een heerlijke rust, niet gepland of ingecalculeerd, maar wel genieten.

En zo vervolgen we uitgerust onze weg richting Groesbeek, de Zevenheuvelenweg en de Oase. We zingen en dansen door Groesbeek. Helaas mist Ate bekenden langs de weg, maar als we daar achter komen zijn we er al te ver voorbij om terug te gaan. Onderaan de Zevenheuvelenweg zoek ik Dr. pain op voor mijn dagelijkse knuffel en daar hoor ik dat Mams en Albert een klein stukje op ons voorlopen, die gaan we dus treffen in de Oase.





En dat klopt, als Ate en ik de Oase bereiken, zitten Mams en Albert daar ook al. Ook Ate en ik vinden een lekker plakje daar en vervolgens genieten we van een drankje en een broodje wordt. Dochterlief spreek ik amper, het is op dat moment erg druk in de Oase. Als het iets rustiger wordt, neemt ze contact op met haar broer, die is ondertussen ook begonnen aan de Zevenheuvelenweg en even later wordt ook hij verwelkomd in de Oase. Hij wil hier de tijd nemen om bij te komen, hij vond de lus vandaag zwaar @rrGoctiv@#Ht****. Omdat de rust voor Mams, Albert, Ate en mij lang genoeg geduurd heeft, gaan wij verder.



Na een snel bezoek aan de KWBN-post voor een bakje yoghurt, gaan we verder naar Berg en Dal. Ate heeft daar nog een privérust, zodat we hier afscheid nemen van elkaar. Samen met Albert en Mams loop ik door. We komen bijna klem te zitten tussen een aantal militaire groepen, maar met een tussensprintje en enkele huppelpassen weten we dat te voorkomen. We horen onze namen en dan blijken Anne en Anneke langs de weg te staan. beiden zijn helaas niet (meer) in staat om de N4D te lopen, maar ondanks dat verdriet zitten ze toch langs de kant om ons aan te moedigen. Na een kort praatje, en een dikke boom voor Albert, gaan we weer verder.



Eerst is er de witte straat en dan even later de rode straat. In beide straten is het een groot feest, zingen, dansen, gek doen met en zonder het publiek en vooral genieten. En dan zijn we alweer op de Wedren. Mams en Albert maken weer een date voor morgenochtend en dan gaan we afmelden en de startkaart voor morgen ophalen.




Ha ha, ik was vergeten om mijn GPS weer op 0 te zetten vanmorgen. 
Dit is dus het resultaat van twee dagen wandelen.....

Mams en ik ontmoeten elkaar weer op hetzelfde punt als gisteren en als dan blijkt dat de Wandelkerel er ook bijna is, besluiten we op hem te wachten. We trekken onze schoenen uit en onze slippers aan, altijd weer een genot. Als de Wandelkerel ons gevonden heeft, verwisselt hij ook zijn schoenen voor iets luchtigers en dan lopen we richting de fietsenstalling. Tot grote vreugde van de Wandelkerel staat daar een ijscoboer, tijd voor ijsjes!!! Als die op zijn stappen we op de fiets, op naar de camping, op naar de douche, op naar het eten, op naar bed en vooral op naar dag 4.




Geen opmerkingen: