Nog meer twijfel.....

Na een week van ups en downs met betrekking tot de gezondheid van Manlief, was vandaag de maat vol. We belden de huisarts.

Het lukt Manlief amper om de afstand tussen bed, bank en toilet af te leggen. Die kleine stukjes kosten zoveel moeite. Zelfs zoveel dat hij van de week al een keer gevallen is. Net voor we naar bed zouden gaan. En dan ligt daar 90 kilo, schoon aan de haak, op de grond. Manlief is niet in staat om zelf weer overeind te komen, dan moeten we gaan improviseren. Natuurlijk mogen we om 11 uur 's avonds de thuiszorg bellen, maar ook dat kost tijd, dus dan gaan we samen maar proberen om het op te lossen.

Manlief lag voor de deur van het toilet en naar de bank is het dan een meter of zes. Omdat de bank lager is dan het bed, kiezen we in dit geval voor de bank. Manlief heeft geen kracht in zijn benen, dus we besloten dat ik hem, door hem onder zijn oksels vast te pakken, naar de bank zou slepen. Dat kost best wat moeite, 90 kilo dood gewicht. Toen we bij de bank aankwamen, moest ik even op adem komen en ook Manlief moest nog even bijkomen.

Om voor een beetje grip te zorgen, deed ik Manlief zijn schoenen aan en toen begon operatie "Red de walrus Manlief". Hij trok zijn benen op, ik zette mijn voeten tegen zijn voeten en met behulp van zijn armkracht trok manlief zijn boven lijf op de bank. Ik gooide zijn benen er achteraan en ging direct tegen hem en de bank aanstaan, zodat hij niet terug kon vallen. Toen we allebei weer op adem waren, legde ik Manlief zodanig neer dat hij comfortabel lag. Pfffff, we hadden het gered.

Na weer een kwartier bijkomen, was Manlief in staat om weer op te staan, alsnog het toilet te bezoeken, zijn tanden te poetsen en in bed te gaan liggen. Toen hij veilig lag, kon ik ook voldoende ontspannen en na een half uur lezen, ging ook bij mij het licht uit (letterlijk en figuurlijk). En zo modderden we deze week door.

Gelukkig kwam de huisarts vanmorgen aan huis. Ook hij twijfelde aan de oorzaak van dit alles. Zit het in de afbouw van prednison of is er iets anders aan de hand. De huisarts controleerde diverse functies van Manlief en gezien zijn verleden. werd ook zijn urine gecontroleerd. In de urine van Manlief zaten sporen van ontstekingscellen. Dit betekent niet direct dat er ook sprake is van een ontsteking, door katheteriseren kunnen er sporen aanwezig zijn. De urine van Manlief is dus op kweek gezet. Mocht er iets niet in orde zijn dan horen we dat morgen!!!

Daarnaast nam de huisarts contact op met de artsen in het AMC. Helaas waren die vandaag niet bereikbaar, we moeten dus wachten tot maandag.

Dat betekent voor Manlief dat hij dit weekend op non-actief gaat. Rusten, rusten, rusten is het devies. Gelukkig heeft Dochterlief voldoende vertrouwen in de situatie. Daarom geeft ze mij de ruimte om morgen te gaan wandelen, terwijl ook haar broer de hele dag buitenshuis is. Wat ben ik toch trots op onze dappere kinderen.

En verder gaan we gewoon door met hopen en vertrouwen!!!!