Deze ochtend is het bij het opstaan eindelijk een keer droog. Zo fijn om een keer de tent niet drijfnat in te pakken, zeker omdat dat ook het nodige in gewicht scheelt, een drijfnatte tent is een stuk zwaarder dan een bijna droge tent.
Nadat we hadden ontbeten en iedereen weer was opgezadeld, liepen we om het meer heen en daarna volgden we grotendeels de loop van het water. In de verte zagen we de Tjäktjapas met daarop de bewegende stipjes van de wandelaars die ons al voor waren gegaan.
Het pad richting de Tjäktjapas was rotsachtig en vergde onze uiterste concentratie. Onderaan de klim stond ik dan ook even stil om om te kijken en om vooruit te kijken. Rotsen getrotseerd en rotsen te gaan.....
Ik zocht mijn weg omhoog en dat ging best lekker, ik wist voor mijzelf de beste route te vinden tot 2 meter onder de top. Toen moest ik kiezen tussen een onmogelijk grote stap omhoog of een gladuitziende rots. Gelukkig wist Kenneth mij te vertellen dat de gladuitziende rots niet glad was, dus mijn keuze was snel gemaakt.
Hilly had wat moeite met het klimmen en Kenneth, galant als hij is, besloot om een helpende hand te bieden en zo kwamen we alle vier terecht op de top van de Tjäktjapas.
Na het bereiken van de top liepen we nog een paar kilometer door en toen kwamen we bij Tjäktjajattja, een van de bergstations op de route. We besloten om hier even te gaan zitten voor een pauze. Terwijl we daar zaten kwam de zon door en dat maakte dat Kenneth zijn stoeltje erbij pakte en plekje in de zon en uit de wind voor zichzelf creëerde. Geheel terecht, want man, wat waren wij toe aan zon....
Badmeester ..........
Dit bergstation was ook het hoogste punt van de Fjällräven Classic, dat was ook een foto waard.
Uiteindelijk brachten we hier zo'n anderhalf uur door. We lieten ons opwarmen door de zon, kletsten met deelnemers uit allerlei landen, maakten kennis met Inge en Mendy uit Nederland, besloten een warme maaltijd te eten, genoten van het uitzicht en maakten gebruik van het, naar ammoniak ruikende, toilet, vanaf dat toilet was er trouwens een heel mooi uitzicht op het bergstation. Vol enthousiasme en heerlijk uitgerust begonnen we aan het volgende deel van de route, op naar Check Point Tjäktja.
Omdat het eindelijk mooi weer was, lees het regende niet meer, was ik zo aan het genieten dat ik simpelweg vergat om foto's te maken. Pas toen we bijna bij Check Point Tjäktja waren en ik de bordjes zag met de diverse bergstations, bedacht ik dat ik wel weer eens een foto kon maken. Deze foto vind ik vooral leuk omdat je op de achtergrond het bergstation Tjäktja ziet.
Voor we het Check Point Tjäktja bereikten, moesten we nog "even" een beekje oversteken. Dat was nog wel een uitdaging. Het was wel weer grappig om te zien hoe een ieder zocht naar de beste weg door het beekje. Ik kwam tot de conclusie dat de meest bewandelde weg toch ook de beste weg was.
Bij dit Check Point kregen we weer wat te drinken, we konden kiezen uit koffie, thee of chocolademelk, maar nog belangrijker, we kregen ook een enorm stuk chocoladebrownie, man, man, man, wat een traktatie. Ik trok me even helemaal terug in mijn eigen bubbel, eten, drinken en een prachtig uitzicht...
Hoewel mijn gamaschen niet meer helemaal deden waar ik ze voor meegenomen had, zorgden ze er
nog wel voor dat mijn broekspijpen onderaan droog bleven........
We besloten om niet al te lang te blijven zitten bij dit Check Point, omdat we nog de nodige kilometers wilden maken voor we ons kampement zouden opmaken. Kenneth wist waar de perfecte overnachtingsplaats voor vanavond was, vlakbij een ijzeren hangbrug en dus bij water, zodat we deze avond fris water hadden om te koken en zodat we morgenochtend nog een keer water konden filteren voor we weer op pad gingen.
Vanaf het Check Point ging het weer kilometerslang op en af over plankenpaden. Het regende niet meer, maar er kwamen af en toe nog wel dreigende wolken over. Stiekem genoot ik daarvan, want wat leverden die dreigende wolken prachtige plaatjes op...
Ook dichterbij de grond was er meer dan genoeg te genieten, we zagen weer rendieren, en naast de plankenpaden groeide allerlei moois.
En zo bereikten we het, door Kenneth, beoogde kampement en we waren het direct eens, een perfecte plaats. We kozen ervoor om de ijzeren hangbrug alvast over te steken en aan de overkant vonden we een prachtig vlak stuk waar we met gemak vier tentjes kwijt konden. Toen ik terugliep van een sanitaire stop, had ik een prachtig uitzicht op onze tentjes en de hangbrug.
En na drie avonden regen, was het nu eindelijk droog. En zo gebeurde het dat we allemaal na het opzetten van onze tent en het opblazen van onze matjes voor ons tentje neerstreken. Tannetje was de eerste die doorhad hoe uniek deze situatie was en zij maakte dan ook een foto van onze eerste droge avond.
Om water te halen, moesten Kenneth, of was het nou Hilly, en ik toch weer even de hangbrug over, aan de andere kant van de beek was de oever een stuk vlakker en dus toegankelijker. Met flessen vol gefilterd water keerden we terug naar onze tentjes. Er werd water gekookt, maar jammer genoeg begon het toen dus toch weer wat te druppen, het werd dus geen lange avond samen, maar we hadden vandaag wel een warme maaltijd.
Gelukkig had ik vanuit mijn tentje een prachtig uitzicht op de bergen, ik was dus weer een avond domweg gelukkig in Zweeds Lapland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten