De nacht is, op een omgevallen tentstok een half uur nadat ik wilde gaan slapen na, prima verlopen. Zeker ook omdat het mij lukte om de tentharing die hoorde bij de omgevallen stok vanuit mijn tentje weer op zijn plek te krijgen en omdat deze haring vervolgens de hele nacht keurig bleef zitten.
Onze kampeerplek lag net voor het Saami-dorpje Signi en we hoopten dat er daar een bakkie te verkrijgen was. Helaas was dat niet het geval. Vanwege de regen hadden we zelf ook geen water gekookt, dus we konden nu niet anders dan op een bijna lege maag vertrekken, we verorberden allemaal iets uit ons noodrantsoen. We konden nog wel even gebruik maken van de out houses van Signi voor we verder gingen, dat scheelde toch weer wat graafwerk....
Na een uurtje lopen, moesten we een beekje oversteken en aan de andere kant van dat beekje lag een prachtige vlakke rost die dienst kon doen als zitplaats. Ook was het op dat moment zo goed als droog, de perfecte plek dus voor ons ontbijt.
We vulden de waterzakken, filterden en kookten water, maakten ons ontbijt, zetten een bakkie en Tannetje, Kenneth en ik dwongen Hilly om wat te eten. Door de vermoeidheid en de nattigheid van gisteravond was ze vergeten om nog wat te eten en die combinatie zorgde er nu voor dat ze misselijk was. De thee en het heerlijke Real Turmat ontbijt zorgden ervoor dat de misselijkheid van Hilly langzaam verdween en dat ze weer wat praatjes kreeg. Voor we vertrokken vulden we alle flessen tot de nok met gefilterd water, we konden dus weer wat kilometers gaan maken.
We liepen kilometers lang door een prachtig dal met uitzicht op water, water, water.... We stonden dan ook regelmatig stil om te genieten en natuurlijk om foto's te maken. Na verloop van tijd bereikten we de out houses van Kuoperjäkka en hoewel die out houses over het algemeen een redelijke ammoniakgeur verspreiden, is het toch wel fijn om gebruik te kunnen maken van deze voorziening.
Vanaf deze out houses was het nog 7 km naar ons volgende punt, het check point bij Sälka. En bij dat check point was ook weer een bergstation met een winkeltje. Allen dat winkeltje was al reden genoeg om uit te kijken naar Sälka. Maar voor we daar waren, hadden we nog een paar uur te gaan, want wandelen in dit gebied gaat met een snelheid van zo'n 3-4 km per uur. Sälka was dus nog een uur of twee gaans.
Die twee uur gaans waren echt genieten, wat een prachtige ongerepte natuur, ook nu stonden we regelmatig stil om om ons heen te kijken. Wat ook genieten was, was het feit dat we Sälka bereikten, zeker toen ook de zon nog eens doorkwam. We besloten om hier een warme maaltijd te eten, we wisten tenslotte niet of het later op de dag nog weer zou gaan regenen. Natuurlijk werd er in het winkeltje ook een biertje en voor Tannetje en mij een blikje fris gekocht, eentje voor nu en eentje voor vanavond...
We genoten van een uitgebreide rust hier in Sälka. Lekker opwarmen in het zonnetje, genieten van de gloedjenieuwe out houses, waar zelfs een bosje droogbloemen stond, getrakteerd worden op een prachtige regenboog, vers water in de buurt om te koken en om te filteren, een Real Turmat maaltijd, vrolijke mensen om ons heen, een prachtig uitzicht en uiteindelijk samen met Hilly eindigen onder een poncho omdat het toch nog even afkoelde.
Kenneth wist ons te vertellen dat we nog een kilometer of 5-7 hadden te gaan naar een meer waar we onze tentjes op een prachtig vlak terrein konden neerzetten. Dus nog een uur of twee te gaan. Dat moest na deze uitgebreide rust wel lukken. We vertrokken vanaf Sälka onder geleide van de regenboog, dat kon toch niet anders dan een goed teken zijn....
We staken nog een riviertje over en even later zagen we het meer liggen dat Kenneth bedoelde. We twijfelden even of we naar de andere kant van het meer zouden gaan, maar aan deze kant zagen we de perfecte kampeerplek en achter ons aan kwamen nog vele wandelaars, de keuze was dus snel gemaakt. Er moest nog even wat rendierpoep verwijderd worden, maar daarna waren onze tentjes al snel weer opgezet.
Ook vandaag waren mijn voeten weer nat geworden, mijn gamaschen deden nog steeds niet waar ik ze voor meegenomen had, maar zonder was waarschijnlijk nog net iets natter geweest. Ook nu begon het weer te regenen voor we water konden koken, het werd dus een broodje tonijn voor mij. Ik keek vanuit mijn tentje naar buiten, nam een hapje van mijn broodje tonijn, voelde me zielsgelukkig en bedacht me dat er eigenlijk maar weinig nodig is om echt gelukkig te zijn. Domweg gelukkig in Zweeds Lapland...
En zelfs toen ik in mijn slaapzak lag, met boven mij mijn stinkende sokken die hingen te drogen, was ik nog steeds domweg gelukkig.....
Al hoop ik wel dat het morgen eindelijk echt de hele dag droog wordt!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten