Quarantaine

En toen gebeurde het onvermijdelijke, woensdagmiddag kreeg ik op mijn werk een telefoontje van de Wandelkerel dat hij van vrienden waar hij zaterdagavond was geweest, keurig volgens de coronaregels en vooraf allemaal negatief getest, een berichtje had gekregen dat een van hen positief was getest. Hij had gelijk een zelftest gedaan en ook hij testte positief. De afspraak bij de GGD was al gemaakt, maar omdat hij maandagavond vanuit huize "Wandelen en meer..." was vertrokken, moest hij ook ons inlichten.

Overleg met mijn leidinggevende wees uit dat ik direct naar huis moest en dat de rest van het gezin in quarantaine moest. Dat betekende dus de Wandelkerel in Arnhem, Dochterlief in Leeuwarden en Manlief en ik in Nijeveen. Ik liet dus met gezwinde spoed de school achter mij en ging naar huis. Dat gold ook voor Dochterlief, Manlief en de Wandelkerel waren al daar waar ze zijn moesten.

Eenmaal thuis begon het grote uitzoeken, raadplegen en telefoontjes plegen. Al snel werd duidelijk dat de kans dat de Wandelkerel ons had besmet heel klein was, maar we wilden natuurlijk geen risico lopen om anderen te besmetten, dus bleven we keurig thuis.

Omdat de Wandelkerel maandagavond was vertrokken mochten wij al op zaterdag testen, vijf dagen na het laatste contact. Dus dochterlief maakte een afspraak in Leeuwarden en Manlief en ik in Meppel en verder zaten de de tijd uit. Ik gaf nog wat online lessen, zorgde voor een boodschappenlijstje, zodat Mams voor de boodschappen kon zorgen en rommelde verder wat in huis. Op de een of andere manier kwam er niet veel uit mijn handen, het voelde alsof ik spijbelde, toch raar hoe dat werkt.

Voor Manlief veranderde er niet veel, behalve dan dat hij niet naar de fysiotherapeut kon. De Wandelkerel had zijn studentenverdieping voor zich alleen, zijn huisgenoot verbleef voor de zekerheid ergens anders en hij bestelde zijn boodschappen via de snelbezorgdienst, zodat hij fatsoenlijk te eten had, toen hij daar weer zin in kreeg. Hij is namelijk een paar dagen flink ziek geweest, maar gelukkig niet benauwd of zo ziek dat we ons zorgen maakten. Ook beschikt hij over een balkon, dus hij kon toch even naar buiten af en toe.

 

Voor Dochterlief lag de situatie anders. In Leeuwarden geen snelbezorgdienst, haar eten raakte op en zij heeft geen balkon, dus zij heeft een aantal dagen in haar eentje op twintig vierkante meter gebivakkeerd. Voor iemand die graag mensen om zich heeft en die van hoge pieken en diepe dalen is, was dat best een uitdaging. Gelukkig zijn de technische middelen zodanig dat we regelmatig contact met elkaar hadden, lang leven de Whatsapp-groepsgesprekken.

 

Zaterdagavond kregen Manlief en ik de testuitslag, allebei negatief gelukkig. Dochterlief moest nog wachten tot vanmorgen, maar ook zij kreeg toen een negatieve testuitslag. Met gierende bandjes kwam zij naar Nijeveen. Binnen anderhalf uur na het telefoontje waarin ze haar testuitslag deelde, stond ze op station Steenwijk. Eenmaal thuis knuffelden we haar plat en kreeg ze wat lekkers te eten. Ze leefde weer helemaal op.

 

De Wandelkerel knapt ook weer snel op, al moet hij nog wel wachten tot donderdag voor hij weer "los" mag. Hij zal het dus tot die tijd met onze digitale aanwezigheid moeten doen. Gelukkig loopt deze eerste kennismaking met het coronavirus voor ons goed af.