Weekendje weg

Via het Facebook-account van een rollende wandelvriendin kwam ik achter het bestaan van boerderij Honswijck. Een kleinschalige boerderij met een aantal vakantiehuisjes en één van die vakantiehuisjes is aangepast voor mindervaliden. En dat leek Manlief en mij een goede bestemming voor een weekendje weg. Ik had nog recht op een verlofdag en daarom konden we al op donderdag afreizen richting Noord-Holland.

Zoals gewoonlijk gaat het bij ons nooit zoals het moet gaan, dus toen we noodgedwongen stilstonden voor de eerste brug, kwam ik tot de ontdekking dat we een noodzakelijk medisch hulpmiddel voor Manlief waren vergeten. Dus weer terug naar huis. Door deze vertraging was het voor Manlief noodzakelijk om eerst te katheteriseren, dus ons uiteindelijke vertrek was een uur later dan gepland. We besloten om dan nu maar de snelwegroute te nemen in plaats van de geplande toeristische route (met heel veel bruggen). En zo bereikten we, ruim een uur later dan gepland, boerderij Honswijck. 

 

Op het terrein heerste volkomen rust. Eerst hielp ik Manlief in zijn rolstoel, na de lange autorit had hij weer last van zijn "doorligplekken" en omdat hij in een rolstoel iets rechter zit, ligt het drukpunt dan ook weer ergens anders en dat voelt goed. Samen met Manlief liep ik een stukje over het erf, maar op de beestenboel na, was er geen levende ziel te bekennen. We zochten een plekje in de schaduw en na een telefoontje bleek dat onze gastvrouw dat ook had gedaan, ze zat heerlijk in de koelte van de boerderij.

We kregen een rondleiding door ons tijdelijk onderkomen, waar het ook koeler was dan buiten. We besloten om dus voorlopig maar even binnen te blijven met de deuren dicht. Manlief was een gelukkig man, want het huisje is voorzien van een sta-op-stoel, dus hij kon zijn lijf even de broodnodige rust geven. 

Ondertussen ruimde ik onze spullen in/op en daarna ging ik ook lekker zitten. Na verloop van tijd gooiden we de deuren open en hoewel de temperatuur niet echt daalde, waaide het wel lekker door. De rest van de dag kabbelde lekker door, we deden niets en we genoten daar enorm van. Of ja, ik deed toch iets. Ik regelde een leenfiets, keuze genoeg, zodat ik vrijdagmorgen op de fiets naar Weesp kon om ontbijt te halen.

Na een heerlijke nacht, goed bed en tot groot geluk van Manlief ook verstelbaar, was ik weer redelijk vroeg wakker. Ik liet Manlief lekker liggen, hij heeft 's ochtends nou eenmaal veel tijd nodig om op te starten, en stapte op de fiets om ons ontbijt te halen. Toen ik terug kwam, was Manlief wakker en zat hij heerlijk in de sta-op-stoel.

We deden vandaag ook "niks", bakkie koffie en thee, spelletje, dutje, rondje op het erf, nog een spelletje, stukje wandelen langs de Vecht, spelletje, dutje, ......... Het was een zware dag. Zo zwaar dat we besloten om het avondeten te laten bezorgen.

Zaterdagmorgen fietste ik weer naar Weesp voor het ontbijt. We besloten om iets meer te doen dan de dag ervoor. Het werd een bezoek aan Muiden en het Muiderslot. De wegen in Muiden zijn niet echt rolstoelproof, Manlief werd behoorlijk door elkaar geschud, maar we bereikten het Muiderslot zonder brokken. We wisten vooraf al dat het Muiderslot niet rolstoeltoegankelijk is, dus we hielden het bij een rondje om het Muiderslot, dat was ook al genieten.

De rest van de dag deden we spelletjes, ik freubelde wat, Manlief puzzelde, we kletsten met onze gastvrouw en ik liep rondjes over het erf. Die rondjes waren omdat het mij in mijn rug was geschoten. Grote kans dat de oorzaak in de drukke periode van afgelopen tijd lag, maar dat maakte het niet minder irritant. Gelukkig knapte het in de loop van de avond weer op, zodat we nog konden genieten van onze laatste avond hier.

De volgende ochtend namen we afscheid en toen ging het weer huiswaarts. Manlief en ik hebben niet snel dat we ergens voor een tweede keer weer naartoe willen, maar door de gastvrijheid, de rust en het voor Manlief perfect aangepaste huisje, achten wij de kans zeer groot dat we hier nog eens terugkeren. We hebben namelijk door al dat niets doen helemaal geen tijd gehad om bij de kalfjes te kijken. En niet alleen daarom komen we graag terug, maar ook om de enorme gastvrijheid en het heerlijke plekje, waar je, als gast, vooral "niets" kan doen.