Vandaag werd er weer eens echt serieus gewandeld, er stond een marathon op het programma. De laatste keer dat ik een dergelijke afstand liep, was tijdens de NoorderrondTochten, toch alweer ruim drie maanden geleden. Mams en ik gingen per trein naar het vertrekpunt, station Groningen-Europapark, en de reis was erg gezellig, al kletsend met de conducteurs vloog de tijd voorbij.
Bij het verlaten van het station begon het wat te regenen, dus Mams en ik besloten om de poncho aan te doen terwijl we nog inde tunnel stonden. Bij het startpunt troffen we Albert, Geert Jan en Herman, ook allen voorzien van poncho's. Vanwege de coronamaatregelen was er geen officiële start, dus we besloten om maar gewoon te gaan lopen.
Geert Jan zagen we maar kort, hij verdween langzaam in de verte, lekker op zijn eigen tempo. Langzaam maar zeker veranderde de regen in een wolkbreuk en de weg in een waterval. Wat een water overal. Ik kon het lang droog houden, maar op een bepaald moment drong het water door in mijn broekspijpen en dan duurt het niet lang voor ook je sokken nat worden. Ze worden niet nat door het waden door plassen, mijn schoenen zijn waterdicht, maar echt door het vocht dat via de broekspijpen wordt doorgegeven aan de sokken.
Mams en ik vonden nog wat afleiding in de plaatsen Engelbert en Middelbert, ieder aan een eigen kant van de weg, maar verder was het gewoon verstand op nul en doorlopen. De bui zou overtrekken en dan zou het de rest van de dag droog blijven. We keken er naar uit.
Onze eerste rust was bij Break Out Grunopark en daar werd het eindelijk droog. We besloten een poging te doen in boogschieten, bezochten een toilet en daarna ging het weer verder, hopend dat het vanaf nu droog zou blijven.
Vanaf Grunopark werden we een fietspad opgestuurd dat eindigde bij de A7, waar een kunstwerk staat dat de aardbevingsschade in Groningen symboliseert. Nadat we hier even hadden stilgestaan maakten we een flinke slinger om de A7 over te steken. Bij het viaduct zagen we een zelfgemaakt verkeersbord, waarvan we ons nog steeds afvragen wat ermee bedoeld wordt. Iets met fietsen met een mand voorop??? Vanaf de ene kant gaat het om een damesfiets en vanaf de andere kant om een herenfiets. Nou ja, het gaf ons in ieder geval weer wat gespreksstof.
Ondertussen was het al een poosje droog, toch voelden mijn voeten nog steeds vochtig door de natte sokken. Het werd dus tijd voor droge exemplaren, maar dan moest er wel eerst een zitplek gevonden worden. Die zitplek liet wel even op zich wachten, maar dat was niet erg, er was genoeg moois te zien.
Uiteindelijk vonden we een plekje bij een tunneltje, daar op het randje konden er regenbroeken uitgetrokken worden en sokken worden verwisseld. Hier kwam Kenneth ons achterop gelopen, hij liep het vervolg gezellig met ons mee.
Met droge sokken, in helaas nog wel vochtige schoenen, ging het verder. We liepen kilometers lang over een fietspad langs een prachtig stuk natuur. Vergezichten met molens, runderen en paarden, nattigheid, molens om die nattigheid te reguleren en daarnaast natuurlijk aangenaam gezelschap. Zo schoten de kilometers wel op.
Na het fietspad liepen we door Hoogezand, eerst langs station Martenshoek, waar de halve marathon startte, om uiteindelijk uit te komen bij Grandcafé Kielzog. Tijd voor een stempel, een bakkie en rust.
Hier ontdekte ik ook mijn eerste blaar van de dag, veroorzaakt door het vele vocht van de ochtend. Gelukkig had ik mij EHBB-pakket bij me, dus het kwam allemaal weer goed.
Na deze rust ging het weer verder, we waren over de helft, dus het moest toch goed gaan komen. Ons volgende ijkpunt was de heemtuin in Muntendam. Maar voor het zover was, werd het nog wel even pittig. De wind viel weg en het werd warm en drukkend benauwd. We liepen over een lange rechte weg, in een weinig inspirerende omgeving, maar gelukkig ging ook dat weer voorbij. Eenmaal bij de heemtuin werden we nog een blokkie om gestuurd, met op het einde een spannende oversteek. Gelukkig kwamen we allemaal met droge voeten aan de overkant.
Toen we in de heemtuin zaten wakkerde wind gelukkig weer wat aan, daardoor verdween ook de drukkende benauwdheid. We deden een bakkie en opgefrist en afgekoeld gingen we verder. Nou ja, voor even dan. Albert kwam er na een paar honderd meter achter dat hij zijn hoed had laten liggen, hij moest terug. Gelukkig konden we de tijd doden met foto's maken op dit mooie plekje.
Gelukkig kwam Albert met hoed weer terug en konden we weer verder. Met een omweg ging het naar Veendam, waar Kenneth nog even fikkie mocht stoken voor we begonnen aan het laatste stukje van vandaag. Eerst naar Bogdike, waar we, naast onze medaille, wat te drinken kregen.
Vanaf hier was het nog een klein stukje naar het station. Bij het station werden we verrast. De stoomtrein van de Star stond, onder stoom, bij het station, er werd nog wat gesleuteld aan de locomotief. Nadat we dat nog even hadden bewonderd, was het tijd om afscheid te nemen. Herman werd opgehaald met de auto, Geert Jan en Albert waren 's ochtends al vertrokken vanaf station Veendam en namen vanaf hier de auto weer naar huis en Kenneth, Mams en ik stapten in de trein naar Groningen. In Groningen namen we ook afscheid van Kenneth.
Op het station haalden Mams en ik een zeer ongezonde hap, die we in de trein opaten. Moe en voldaan kwamen we weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten