Na lang wikken en wegen besloten Dochterlief, Wandelmams en ik om vandaag toch op pad te gaan. Niet om te wandelen, daar krijgen we tenslotte ook positieve energie van, maar naar de Coronaproefversie van de landelijke Droomdekendag in Soest, want als je ergens positieve energie van krijgt is het wel om iets te doen voor ander. En zo zaten we zaterdagmorgen om half negen in de auto.
Bij aankomst helaas geen knuffel van Corrie en verplicht handen desinfecteren, maar dat mocht de pret niet drukken. We installeerden ons met zijn drieën aan een tafel en toen kon de pret beginnen. Nou ja, bijna. We waren een kabelhaspel vergeten en zonder stroom doen de naaimachines niet zoveel. Gelukkig had sponsor Hilton ook een aantal kabelhaspels ter beschikking gesteld en zo konden we toch aan de slag.
Ik hield mij bezig met een langlopend project, namelijk de droomdeken waar ik op de Handwerkbeurs al aan begonnen was.
Ik had nog twee rollen liggen van aan elkaar genaaide stroken. En hoewel Mams eerst met een ander project begon (helaas geen foto's van), besloot ze toch om een rol te gaan verwerken tot een een lap. Ze kon niet de juiste stof vinden om het andere project naar haar zin te maken.
Dochterlief had nog een lap genaaide stroken liggen en daar wilde ze hartjes op maken. Zij vond in de voorraad wel de juiste stof om het naar haar zin te maken, dus zij hield zich bezig met hartjes.
We mochten ook een mooi stofpakketje uitzoeken en deze keer waren wij als allereerste aan de beurt. Dat is echt leuk kiezen zeg. En ook wel moeilijk natuurlijk, want welke is nou echt het leukste......
De lunch werd in twee groepen opgediend en wij hoorden bij de eerste groep. Er stonden keurig gedekte tafeltjes klaar, voor 2 of 3 personen. Wok kozen een tafeltje met uitzicht op de golfbaan, hadden we mooi iets te kijken tijdens het eten.
Na het eten deden Dochterlief en ik een rondje door de zaal. De tweede groep was gaan eten dus er was meer dan voldoende ruimte om even rond te lopen. Er lagen weer prachtige projecten.
Na nog een poosje doorwerken was het tijd voor de show-and-tell. Iedereen zocht een plekje waar de dekentjes te zien waren, maar de afstand gewaarborgd kon blijven. Er lag een stapel dekentjes te wachten en ik moest even ingrijpen toen Dochterlief erbovenop wilde duiken. Nou ja, dat wilde ze natuurlijk niet echt, maar het zag er wel verleidelijk uit.
Tijdens de show-and-tell hoorden we een aantal nieuwtjes, onder andere dat er een wasserij is die de dekentjes (gratis) reinigt en verpakt, zodat ze ook aan kinderen op de Intensive Care gegeven kunnen worden. Fantastisch toch zulke sponsoren.
En dan nu ene kleine greep uit de ingeleverde dekentjes. Niet alle foto's zijn scherp, want de dekentjes gingen in redelijk tempo aan mij voorbij.
Er werden vandaag honderdvijftig dekentjes ingeleverd. dat is voorraad voor ongeveer een halve maand. Eigenlijk moeten wij ook maar weer eens wat beter ons best gaan doen. Tenslotte is elk dekentje er één!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten