Vandaag ging de reis naar Friesland. Mams en ik pikten onderweg Tine op en met zijn drieën bereikten we ruim op tijd Blauwhuis. Hier werden we opgepikt door Liana, die ons naar Gaastmeer reed. Na afloop van de wandeling zou ik Liana weer naar Gaastmeer vervoeren, zodat zij Albert en Hilly weer naar huis kon brengen. Een logistieke puzzel die weer keurig in elkaar gezet was.
In Gaastmeer troffen we Elly, die op eigen gelegenheid naar Gaastmeer was gekomen, en Albert en Hilly. De laatste twee zaten aan de koffie voor de dorpswinkel en de uiterst vriendelijke eigenaar zorgde vervolgens voor een bakkie voor ons allemaal. Omdat hij ook stempels van het Odulphuspad
verzorgt, werd er tijdens het koffie drinken druk gestempeld.
Toen iedereen voorzien was van de nodige stempels en de koffie was weggewerkt, gingen we op pad. We lieten Gaastmeer al snel achter ons en buiten het dorp merkten we direct dat de Jan de Wind vandaag behoorlijk zijn best deed. Gelukkig was het niet koud, dus de blote armen en benen hadden niets te lijden. Al snel werden we een pad langs een weiland opgestuurd. Hier moesten we achter elkaar lopen. Door de nodige fotomomentjes werden de onderlinge afstanden al snel redelijk groot, maar aan het einde van het pad kwam het gezelschap weer samen.
Over het fietspad liepen we in groepjes weer verder. Ik was druk in gesprek met Tine en we voelden de wind flink aanwakkeren. Toen we naar rechts keken begrepen we waarom. In de verte kwam het met bakken de hemel uit. Gelukkig bleef die regen ook in de verte en konden we gewoon genieten van dat prachtige gezicht, regen in de verte.
En voor we het wisten was de regen weer voorbij en scheen de zon weer volop. We wandelden voor over het asfalt en uiteindelijk kwamen we uit bij een camping aan het water, de klokkenstoel. En terwijl sommigen een fotomomentje inlasten, maakten anderen (na keurig vragen) gebruik van het toilet.
Vanaf hier gingen we verder over een graspad en door het weiland. De koeien kwamen even kennismaken toen we stil stonden om een broodje te pakken. Deze kennismaking leverde Albert een schone schoen op. Toen we verder liepen begon de wind weer flink aan te wakkeren en deze keer bleef het niet bij regen in de verte, we kregen de volle laag. Er werd geworsteld met poncho's en met vereende krachten wist iedereen zich in de poncho te hijsen. Het was een korte maar hevige bui en aan het einde van het weiland konden de poncho's weer uit.
Even verderop stond een royale picknickbank, waar we dan ook op neerstreken. De tafel was een bonte verzameling van broodtrommels, maar wat het meeste opviel, waren de gele eierbakjes. Nadat iedereen de inwendige mens verstrekt had, gingen we weer verder. Het werd een lang fietspad richting Oudega. Onderweg zagen we de voormalige begraafplaats van een klooster, de Jodenbegraafplaats genoemd. Dit had niets te maken met Joden te maken, het was een begraafplaats voor zwervers. Verderop langs het fietspad lag een uitkijkpunt en daar troffen we een loslopende haan. Er was geen huis in de buurt, dus waar het dier vandaan kwam, geen idee.
Aan het einde van het fietspad wachtte Oudega en na de nodige stempels, vonden we een plekje om een bakkie te doen. We kozen wel voor een plakje binnen, het weer bleef wisselvallig. Na het bakkie en een sanitaire stop gingen we weer verder, op naar Blauwhuis. Maar voor we daar waren maakten we een tussenstop bij een plas, want hier zou Elly opgehaald worden. Bij de plas werden we ook weer getrakteerd op een bui, zodat er weer volop poncho's uit de tas kwamen.
Na een poosje wachten gingen we weer verder, gelukkig was het weer droog. Liana had besloten om met Elly mee terug te rijden, zodat zij de auto alvast naar Blauwhuis kon rijden. Dat zou later weer een extra ritje schelen. Het eerste stuk liepen we nog langs het meer. Na verloop van tijd doken we onder een tunneltje door om via een fietspad dwars door het weiland, tussen de koeien door, onze weg te vervolgen. In het tunneltje trof ik een ini-mini kikkertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten