52.310 Als ze gaan.......

Toen de schatjes besloten hadden dat ze op kamers gaan, begon de strijd. Niet om meubels, geld of grootse spullen, nee, het ging om de dekens. We zijn hier allemaal gek op dekens en de schatjes wilden dus hun favoriete deken meenemen. Maar daar zat ik niet op te wachten, want dan blijft er hier weinig over. Ik moest dus iets verzinnen.

Tijdens het opruimen van de zolder vond ik bakken vol met hun oude kinderkleding en toen werd het idee geboren. Ik zou voor allebei een quilt maken met daarin hun oude kinderkleding verwerkt en om het mezelf nog wat  moeilijker te maken, wilde ik er een dubbele quilt van maken, dus aan de andere kant een patroon, zodat ze altijd de keuze hebben welke kant ze in het zicht leggen. En om er nog wat extra druk op te leggen, wilde ik de tops maken in de periode dat de Wandelkerel op vakantie was (anderhalve week) en de top met het patroon voor Dochterlief in de uren dat ze werkte, zodat het ook voor haar nog deels een verrassing zou zijn.

 

Gelukkig kreeg ik bij het snijden van de kleding hulp van Mams, want achteraf bleek dat er alleen al in het snijden van de kleding zeven uur per top zat. Tijdens het snijden kwamen er ook allerlei herinneringen boven. De kleinste kleding was maatje 86, de grootste maat 140 en soms kwamen we weer beelden boven van een moment dat er een bepaald kledingstuk werd gedragen. Voor dochterlief kwam er een recent kledingstuk bij. Haar werkbroek ging kapot en ze mocht hem "houden" zodat ik het logo van de kontzak ook kon verwerken.

Een stapeltje voor Dochterlief.....

.........en een stapeltje voor de Wandelkerel.

Voor de andere kant koos ik een eenvoudig patroon dat voor beide kinderen hetzelfde zou zijn. Niet uit gemakzucht, maar om in de quilt ook hun onderlinge band te benadrukken. Ze zullen elkaar ook gaan missen, zeggen ze. Dit snijden kostte ook nog zeker drie uur per top.

 

 

Daarna begon het in elkaar zetten. Omdat de kleding van verschillend materiaal is gemaakt en dus ook op verschillende manieren rekt, besloot ik om vier blokken te maken en die te kaderen in niet rekbare katoen in plaats van alleen maar stukjes kleding te gebruiken, zodat er iets meer verband in de top zou zitten. Het was wel even puzzelen om de blokken op het juiste formaat te krijgen, omdat niet alle kleding op hetzelfde formaat was gesneden, soms kwam het beter uit met een patroon of afbeelding als het formaat werd aangepast. Ik werd wel steeds enthousiaster tijdens het naaien, wat een leuk effect gaven al die stukjes kleding. En het label stopte ik er stiekem tussen in plaats van het er apart op te zetten. Dit met dank aan de borduurmachine van Mams.

 

 

Vergeleken met de kledingtops was het in elkaar zetten van de andere kant een makkie, maar het resultaat vind ik net zo leuk. Natuurlijk zijn de kleuren van deze tops afgestemd op het kind. Voor Dochterlief de kleuren aangepast aan het kleurenthema van haar kamer en voor de Wandelkerel wel kleur, maar vooral een rustige uitstraling. (En zoals je in het vorige blog over de inrichting van zijn kamer kunt zien, is zijn dekbedhoes aangepast op de quilt. Ik heb maar een klein beetje gestuurd om dat voor elkaar te krijgen.)

 

Nadat allevier de tops af waren moesten ze, met tussenvulling, geregen worden. Gelukkig kon ik nog een keer op de hulp van Mams rekenen, we deden dat bij haar thuis op de vloer bij gebrek aan de juiste hulpmiddelen. Maar ach, jonge godinnen als wij zijn, leverde dat geen problemen op. (Behalve bij het opstaan dan....)

Grapje van Paps.....

Omdat de anderhalve week die de Wandelkerel op vakantie was bijna voorbij waren, besteedde ik het doorquilten uit, ook omdat het doorquilten dan gedaan zou worden door iemand die beter is in het maken van mooie loops dan ik. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want ik vind het resultaat prachtig.

Nu was het nog een kwestie van de randen eraan zetten en dan zat het erop, twee prachtige ik-ga-uit-huis-quilts voor de schatjes.

 

En de schatjes, die zijn zeer gelukkig met hun deken. Ze hebben allebei een plekje gekregen op hun respectievelijke kamers en ik hoop dat ze er veel gebruik van maken.