Voor het eerst sinds vele jaren gingen we op vakantie zonder onze vertrouwde vouwwagen. Niet omdat we niet meer blij zijn met ons kampeermiddel, tenslotte heeft "de vouw" ons in Nijmegen prima onderdak geboden, maar helaas zijn de benen van manlief op dit moment zo slecht dat hij niet eerst in de wagen en dan via een bank op zijn bed kan klimmen. Maar we hadden al in februari, toen manlief veel beter ter been was, een campingplaats op Texel gereserveerd. En zo bleken Wandelmams en Paps weer eens onmisbaar, want we mochten hun (zeer dierbare) caravan meenemen naar Texel. En omdat onze auto de caravan niet kan trekken, reed Paps de caravan naar Texel. En dierbare vrienden, die ons de tweede week gezelschap kwamen houden, reden de caravan weer naar huis. En zo blijkt maar weer dat wij ons zeer gelukkig mogen prijzen met zoveel lieve mensen om ons heen.
En voor het eerst in jaren lukte het mij om mij tijdens de vakantie te specialiseren in niets doen. Of in ieder geval in niets doen, waar ik geen zin had. Hooguit de dagelijkse boodschappen, maar aangezien ik bij het doen van de boodschappen kon kiezen uit een supermarkt dichtbij, iets minder dichtbij of ver weg (daar waren de prijzen ook naar, maar ook IK had nu vakantie) paste ik de boodschappenlocatie aan aan mijn behoefte aan rust en niets doen.
Allemaal hebben we genoten van de vakantie. Manlief omdat hij ons zag genieten, ik omdat ik volledig tot rust kwam en de schatjes omdat ze konden zwemmen, rusten, spelen, spelletjes doen en beschikken over een ouder als ze daar behoefte aan hadden.
Wij zijn zeker nog niet klaar met Texel, er is zo ongelofelijk veel te doen, wat wij nog niet hebben kunnen doen, dat wij waarschijnlijk in de toekomst nog wel eens terug keren naar dit eiland. Maar aangezien in dit geval plaatjes meer zeggen dan praatjes, volgen nu de foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten