Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 14 januari 2012

Blauwvingertocht Zwolle

Na een nacht met weinig slaap (heb elk uur gezien) ging om kwart over 7 de wekker. Even vroeg ik mij af waarom ik in hemelsnaam mijn bed uit zou gaan, maar het Wandelmannetje hoorde ik al stommelen, dus ik kon niet achter blijven. Ook niet omdat de ouders van een vriendinnetje van dochterlief zo gastvrij waren om haar al om kwart over 8 te verwelkomen bij hen thuis. En dus stond ik maar op.

Om 10 over 8 stonden we bij Wandelmams op de stoep en 3 minuten later leverde ik dochterlief af bij haar vriendinnetje. Met zijn drietjes reden we door naar Zwolle. Bij het Wandelhonk van de Zwolse Wandelverenigingen was het al een drukte van belang en dus parkeerden wij op het terrein van een bedrijf in de buurt. Net na 9 uur gingen we van start. De route ging grotendeels door Zwolle zelf en bracht ons op bekende en onbekende plekjes.


Want dit beeldje staat in het Emmapark en die komen we vaak tegen als naar Zwolle gaan om te winkelen.



Het stadspark kennen we alleen vanaf de andere kant van het water. Het was dus erg leuk om dat nu ook eens van dichtbij te bekijken. De holte in de boomstam wordt gebruikt als prullenbak.



We werden onder de Sassenpoort doorgestuurd en sloegen toen direct rechtsaf een smal straatje in. En ik ben al regelmatig bij de Sassenpoort geweest, maar dat straatje was me nog niet eerder opgevallen. En dat is dan ook gelijk het leuke van zo'n stadswandeling, je komt op plaatsen waar je anders niet zo snel komt.


Net voor de Turfmarkt gingen we een pad op waar enorm veel woonboten lagen. Het Wandelmannetje keek zijn ogen uit en had over alle boten wel een mening. Er lagen een aantal zeer royale exemplaren bij.


Via Wipstrik kwamen we uiteindelijk net buiten Zwolle terecht, waar een prachtig stukje natuur was te vinden. Even later liepen we langs de spoorlijn, daar waar de splitsing is tussen het spoor naar Meppel en naar Deventer. In de korte tijd dat we daar liepen, telde het Wandelmannetje 9 treinen. Vervolgens liepen we langs de golfbaan naar de Wijthemerplas.



En bij de Wijthemerplas zijn diverse soorten van recreatie mogelijk.


Zoals altijd was de tocht door ZWV goed gepijld en beschreven.



Dat het de laatste tijd erg nat is geweest was te zien aan het hoge water en dus stonden er een aantal zaken met de voeten in het water, die dat normaal gesproken niet doen.



En terwijl het Wandelmannetje en ik daar naar stonden te kijken, maakte Wandelmams een foto van ons.

Door de bewolking scheen de zon soms uitbundig, maar soms werd het licht ook gefilterd door de wolken. Dat leverde weer mooie plaatsje op. Na 15 kilometer was de rust in wijkcentrum Bestevaer, waar de vrijwilligers hun uiterste best deden om alle mensen te voorzien van een natje en een droogje. Het was er vreselijk warm, maar wel gezellig.

Na de rust liepen we langs het stadion van FC Zwolle de stad weer uit. Ook hier weer prachtige plekjes.


Uiteindelijk kwamen we wer terug in de stad, waar we terecht kwamen tussen het winkelende publiek. Maar ook hier had de uitzetter van de route weer een aantal verrasende straatjes voor ons in petto. Deze straatjes liggen vlakbij het centrum en geven de sfeer van de oude stad goed weer.




En als je dan toch in de stad loopt, kan een stuk langs de oude stadsmuur natuurlijk niet ontbreken. De stadsmuur is de laatste jaren prachtig gerenoveerd.


Maar uiteindelijk waren we toch gewoon blij dat we weer terug waren bij het Wandelhonk. Deze eerste 25 kilometer van 2012 was tegelijkertijd ook de eerst 25 kilometer sinds de Vierdaagse van de IJzer. En de laatste periode van 2011 zijn we ook niet veel aan wandelen toegekomen, dus de voeten en benen waren blij dat ze even rust kregen.


Na een drankje in het wandelhonk deden we een paar boodschappen en toen gingen we op weg naar manlief. En hij had al een aantal keer gezegd dat hij zo'n zin had in een Big Mac. Dus die hebben we voor hem meegenomen (en voor onszelf natuurlijk ook!).

Na het bezoek aan manlief hebben we dochterlief weer opgehaald en thuis is het Wandelmannetje het bad ingedoken. Voor mij bleef de douche dus over. Maar we hebben heerlijk gewandeld, het weer was prachtig en de tocht was goed.

Geen opmerkingen: