Al om kwart voor 8 kwam Wandelmams mij halen om te vertrekken naar Blokzijl. De bekende schaatstocht was nu uitgezet als wandeltocht. Bij aankomst in Blokzijl was er een weiland gereserveerd als parkeerplaats en de startlocatie "De Ploats" was vlakbij, dus dit was prima geregeld. Na de inschrijving en het inleveren van de wandelboekjes vertrokken we.
Al direct was er wat verwarring, omdat de één of andere grapjas een pijl had weggehaald. En aangezien de route alleen gepijld was en niet beschreven liepen we in eerste instantie verkeerd. Er kwam ons een groep wandelaars tegemoet, die liep te mopperen en te doen. Op mijn vraag of ze de organisatie dan al gebeld hadden, er stond keurig een nummer op de stempelkaart, werd verbaasd gereageerd. Tja, mopperen en schelden is makkelijk, maar zelf iets ondernemen om een probleem op te lossen, ho maar. Wandelmams pakte haar telefoon en wilde net gaan bellen, toen er iemand van de organisatie kwam aanrijden. Na zijn uitleg over de verwijderde pijl en het aanwijzen van de goede richting konden we eindelijk echt van start gaan.
We liepen de dijk op van Blokzijl naar Kuinre. Het was nog wat heiïg en de weilanden waren nog nat van de dauw, maar de zon scheen en het uitzicht was prachtig. Na korte tijd verlieten we de dijk en liepen we via de polder naar het gehucht Nederland, waar deze keer zowaar een plaatsnaambord stond. Weliswaar niet de originele ANWB-kleuren, omdat deze een gewild object zijn en dus soms binnen een dag na plaatsing alweer gestolen zijn, maar in een wit-oranje uitvoering.
In Nederland sloegen we af, een fietspad op richting Kalenberg. Een prachtig pad door natuurgebied de Weerribben. Water, riet, stukjes begroeiïng en heel veel kwinkelerende vogels. Een prachtig concert zo op de vorege morgen. Ondertussen werd het steeds warmer en al om kwart over 9 liepen we in t-shirt met korte mouw. Via Kalenberg kwamen we in Wetering-west. Op het punt waar de verschillende afstanden bij elkaar kwamen, stond een draaiorgel te spelen en werden appels uitgedeeld. Via de Wetering liepen we naar het plaatstje Muggenbeet waar na 12 kilometer de eerste rust was bij "Geertien". We kregen een stempel op onze stempelkaart en namen een koppie thee. Deze dronken we op aan het water, waar het terras al was uitgezet. Het mooie van "Geertien" is dat het café aan de ene en het terras aan de andere kant van de weg staat. Het personeel moet dus altijd oversteken.
Na de rust gingen we verder. We liepen een klein stukje langs de doorgaande weg tussen Steenwijk en Blokzijl, maar al snel sloegen we af en kwamen we op grasland terecht. Via, via, langs prachtige waterpartijen liepen we naar de Thijssengracht, waar we even later het fietspad opgingen richting Dwarsgracht. Er werd nog steeds riet gesneden, maar vergeleken met een paar weken terug was het al een stuk groener. Dit keer stond het terras bij "de Otterskooi" er wel en het was er dan ook reuzedruk. Met wandelaars, die hier hun tweede stempel kregen, maar ook met fietsers en mensen die een bootje wilden huren. Helaas waren ze op deze drukte niet berekend, want er liep maar twee man bediening op het terras en die liepen de benen uit hun lijf, maar ze konden het niet aan. Ook de bestellingen uit de keuken lieten lang op zich wachten, dus we hebben het ook hier maar gelaten bij een koppie thee en wat te eten uit eigen voorraad. Ondertussen hadden we er al ruim 20 kilometer opzitten en we liepen heerlijk.
We vertrokken dan ook vol goede moed voor de laatste krappe 10 kilometer. Via Dwarsgracht ging het richting Jonen, waar we met het pontje werden overgezet. Aan de overkant kregen we een beker melk aangeboden, waar we vriendelijk voor bedankten, en verder ging het weer, richting Blokzijl. Bij één van de mini-campings daar in de buurt was de laatste stempelpost van de tocht. Het zag er daar reuzegezellig uit, maar omdat we nog maar zo'n 4 kilometer voor de boeg hadden, besloten we om door te lopen.
In Blokzijl kwamen een kerkje tegen dat gerenoveerd werd. De complete achtergevel lag eruit en we keken zo naar de glas-in-lood-ruiten aan de voorkant. Even later moesten we wachten voor de brug bij de sluis en toen zagen we diverse objecten (een bankje, een lantaarnpaal en zelfs Kaatje) die voorzien waren van "Wild" breiwerk. Erg leuk om te zien.
Na de brug volgde het heerlijk smalle straatje zonder stoep en even verderop stond het draaiorgel weer te spelen. Bij "De Ploats" stond een dameskoor gezellige liedjes te zingen. We haalden binnen onze laatste stempel, kregen een medaille en haalden ons wandelboekje weer op. Een paar wandelaars mopperden omdat er alleen een stempel in het boekje stond en er geen plaatje bij zat, maar bij een tocht die voor het eerst werd georganiseerd, kun je nu eenmaal niet alles verwachten.
Wandelmams en ik hebben genoten. Natuurlijk zijn er een paar dingen voor verbetering vatbaar. Een beschrijving is handig voor het geval er pijlen worden weggehaald en natuurlijk is het leuk als je plaatje krijgt voor in je wandelboekje, maar de tocht was prima uitgezet, de rusten waren goed, de parkeerplaats was goed geregeld en zelfs de bestelde zon was er. En Wandelmams en ik hebben zonder al te veel moeite de eerste 30-er van dit jaar gelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten