Zaterdagmorgen half 7, de wekker loopt af. Koninginnedag 2011. Maar voor we aan het feestvieren gaan, gaan Wandelmams, het Wandelmannetje en ik eerst 25 kilometer wandelen in Noordwolde. Het is nog erg rustig als we in de auto stappen om wandelmams te gaan halen. En tot Noordwolde komen we zelfs maar 1 auto tegen. Er zijn maar weinig mensen zo gek om op hun vrije dag zo vroeg uit de veren te gaan. Hoewel, als we bij de startlocatie komen is het toch al redelijk druk en zijn de eerste wandelaars al op weg.
Als ik aan het inschrijven ben, worden Wandelmams en het Wandelmannetje aangesproken door mensen die we digitaal al wel kennen, maar nog niet in het echt hebben ontmoet. Altijd leuk om mensen in het echt te ontmoeten. Nog even gepraat en na een bezoek aan het toilet gaan we op pad. Al snel komen we in het bos en gaat de route over zandpaden. Nu heeft Wandelmams een enorme hekel aan mulle zandpaden, dus ze moppert en pruttelt er op los. Het Wandelmannetje probeert om haar op te peppen, maar helaas doet hij dat niet al te tactisch. Gelukkig kunnen we er allemaal om lachen en even later breken er betere tijden aan, want we vervolgen onze weg over een schelpenpad.
Het wordt langzaamaan ook wat warmer, want in eerste viel de temperatuur tegen en hadden we kippenvel op onze armen. De rust is na een kilometer of 12 in het dorpshuis in Wilhelminaoord. Hier drinken we een kopje thee/koffie en eten we wat. Net voor we weggaan komt er een oude bekende het terras op. Dit meisje is een oud-leerling die vorig jaar (na haar examenjaar) voor het eerst de Nijmeegse4Daagse heeft gelopen. Het had nogal wat voeten in aarde voor ze toestemming kreeg, maar uiteindelijk is het gelukt en heeft ze de N4D uitgelopen. Onderweg heb ik toen nog een aantal keren contact met haar gehad. En nu was ze weer in training voor de N4D. Ze zei: "Je had gelijk hoor, de N4D is verslavend. Ik ga dit jaar weer." En dat was de tweede leuke ontmoeting van de dag.
Na de rust gingen we weer verder. Gelukkig waren er nog maar twee stukken zandpad. Wel bospaden, maar die zijn niet zo mul, dus Wandelmams was helemaal tevreden. Op een gegeven moment stond er een fotograaf langs de route. Hij maakte foto's voor "De Stellingwerf" en vroeg ons zelfs om even te poseren. Helaas hebben we de foto's op internet niet terug kunnen vinden. Jammer....
Na 24 kilometer waren we weer terug. Een heerlijke wandeling in een keurig tempo. En vandaag had Wandelmams meer moeite met de tocht dan het Wandelmannetje.
Thuis gekomen hebben we gedoucht en gegeten en zijn we naar het plaatselijke evenemententerrein gegaan om daar onder het genot van live muziek een drankje te drinken en bij te kletsen met vrienden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten