Even er tussenuit

En toen ineens gingen we een weekendje weg. Na het afronden van het Westerborkpad gaf de rest van het gezin aan ook wel eens een keer naar het herinneringscentrum en het voormalig te kamp te willen gaan. Ik merkte toen gekscherend op dat er een bungalowpark vlakbij lag, dus dat we dat dan vanwege de afstand (3 kwartier rijden) maar moesten combineren met een weekendje weg. En toen bleek dat dat park een aangepast huisje heeft, hebben we dat dus ook gedaan. Ook omdat kamperen met zijn vieren er niet meer in zit. Dus naar Hooghalen.

Het was een heerlijk weekendje. Spelletjes doen met elkaar.

Zaterdagmiddag met Dochterlief geshopt in Assen. Dochterlief ging sale-shoppen. Een kledingstuk mocht maximaal 10 euro kosten. Het lukte haar om voor 20 euro 2 hemdjes en een rokje te scoren. Ik gaf veel meer geld uit en kwam terug met 2 broeken, drie shirts en een jurk. Ik kan voorlopig weer vooruit.

Weer terug maakten we een ommetje over het park, deden we weer spelletjes en werd en gepuzzeld, gelezen en gehaakt.

Zondag gingen we naar het voormalig kamp. Op de site had ik gezien dat er een rondleiding werd gegeven door een gids en daar sloten we ons bij aan. De schatjes gingen op de fiets, de enkel van Dochterlief is nog steeds niet zodanig hersteld dat ze flinke einden kan lopen, en Manlief en ik gingen lopen. Nou ja, ik ging lopen en duwde hem voort. Van het herinneringscentrum naar het kamp is zo'n 3 km en voor die afstand nemen wij geen bus.

Halverwege gaf Manlief aan dat hij genoot, omdat hij eigenlijk nooit meer in een bos komt. Dat is dan toch wel even confronterend. Zoiets gewoons als het bos ziet hij eigenlijk nooit.

Na een heerlijke wandeling kwamen we bij de ingang van het voormalig kamp, waar we ons aansloten bij de gids. Soms moesten we een beetje terrein rijden met de rolstoel, maar het was allemaal prima te doen.

Na deze rondleiding liepen Manlief en ik weer terug, terwijl de schatjes de fiets namen. We bezochten het herinneringscentrum, maar niet te lang. Op een bepaald moment is het genoeg, dan kun je niet meer verwerken wat je allemaal hebt gezien en gehoord.

De avond brachten we op dezelfde manier door als de vorige, alleen moest er nu ook al het e.e.a. worden ingepakt. Ik moest maandag aan het werk en Dochterlief had nog een sportdag, waar ze niet aan mee kon doen, maar wel bij aanwezig moest zijn. De wekker stond dus vroeg maandagochtend.

Met nog één werkweek voor de boeg, was het lekker om er nog even uit te zijn.