Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 16 februari 2013

Handwerkbeurs Zwolle

Wandelmams en ik verheugden ons al weken op een bezoek aan de handwerkbeurs. In eerste instantie had Dochterlief geen zin om mee te gaan. Maar afgelopen week vroeg ze ineens zeer verontwaardigd waarom ze niet mee mocht. "Nou, omdat je had gezegd dat je niet mee wilde!" Dat was zeker niet de bedoeling en vriendinnetje J. wilde ook mee, dus vertrokken we vanmorgen net na half 10 richting Zwolle.

Toen we aankwamen was de beurs net geopend en het eerste wat we deden was de dametjes inschrijven voor workshops. Helaas was de meest gewilde workshop, het maken van een tasje op de naaimachine, al volgeboekt, maar er was genoeg te doen. Voor aanvang van de eerste workshop wilde Dochterlief nog even snel langs de stand van Zpagetti om inspiratie op te doen. Zeker omdat ze heeft leren haken met Zpagetti. Grote haaknaald, dikke draad, dus makkelijk te hanteren. En voordat we weggingen had Dochterlief de inhoud van haar "geldkist" geleegd in haar portemonnee, dus ze kon flink los gaan...... (Voor haar doen dan!) Ze kocht een compleet pakket om een tasje te maken, terwijl J. nog even nadacht, want haar budget was beperkter dan dat van dochterlief. Ondertussen was het bijna tijd voor de eerste workshop.

Dus om 10.30 uur leverden we de dametjes af bij de workshop Bandweven en gingen Wandelmams en ik "sneupen" op de beurs. Onze eerste aanschaf was een Engeltjespen met heel veel bijbehorende pennetjes. Gelukkig was dochterlief er niet bij, dus ik kan haar op een moment dat het mij uitkomt kennis laten maken met dit fenomeen. En dan is waarschijnlijk het hek van de dam, want op mijn Cameo kan ik ook papieren en kartonnen figuren snijden. Mogelijkheden genoeg dus. En nu maar hopen dat ze niet te snel mijn blog leest....

Na een half uur kwamen we langs het workshop-plein waar we onze schatjes zaten, dus gingen we even buurten bij de dametjes. Jammer genoeg had de mevrouw van de workshop haar hand ietwat overspeeld en zaten onze meisjes aan de verkeerde hoek van de tafel, dus kwam ons bezoek voor Dochterlief en J. op het juiste moment. Dochterlief had haar draden hopeloos in de knoop zitten en J. keek wanhopig rond, omdat ze niet wist wat de volgende stap was. En dat was te begrijpen, want de volgende stap was nog niet uitgelegd.

Dus toen de uitleg begon, probeerde ik de knopen uit het werk van Dochterlief te halen en de uitleg te volgen. Wandelmams deed hetzelfde, zodat het toch zeket moest lukken om de dametjes op weg te helpen. En dat lukte. Nou ja, bijna. Want toen de bandweef-mevrouw langskwam bleek dat ze precies andersom werkten dan dat zij had uitgelegd. Maar na een beetje hulp van Wandelmams, de bandweef-mevrouw en mijzelf hadden de dametjes een goed begin gemaakt en durfden Wandelmams en ik weer verder te gaan.




Er was genoeg te zien. In eerste instantie kwamen we voornamelijk bolletjes wol tegen. En ik zal heel eerlijk zijn, ik vind bolletjes wol leuk, maar alleen om te haken. Breien vind ik stom, saai en vooral niet leuk... Overigens vind ik gebreide sokken wel leuk om te zien en te dragen, maar dan alleen als ze door Wandelmams gebreid zijn......



Maar gelukkig voor mij waren er ook veel lapjes. Bakken en bakken vol......



En kantjes en strikjes. Voor ooit of zo...



Ondertussen waren de dametjes begonnen aan workshop nummer 2. Haken. En dat viel niet stiekem toch niet mee. Vooral Dochterlief had moeite met de overgang van grote haaknaald, dik draad naar kleine haaknaald, dun draadje. Maar ze hielden vol. En toen de moed echt in de schoenen zakte hebben we de dametjes meegenomen. En omdat er nog wat geld in hun zakken brandde, gingen ze samen op pad om iets leuk te zoeken. Uiteindelijk besloot J. om zo'n zelfde pakketje Zpagetti aan te schaffen als dochterlief. En us stonden ze samen, druk kletsend, in de rij om te betalen.



Het was deze zaterdag wel mega-druk in de IJsselhallen. De temperatuur liep op en op sommige punten en bij sommige stands (bedankt in-mijn-nek-hijgende-aan-mijn tas-hangende-en-mij-niet-de-ruimte-gevende-om-te-vertrekken-mevrouw-bij-de-stand-van-de-Engeltjes-pen) was het bijna onmogelijk om je te bewegen, omdat andere mensen precies hetzelfde wilde zien als jij. En als je dan weg wil lopen, geven ze je niet de ruimte, omdat ze anders misschien niet vooraan komen te staan. Pffff, we zijn een dagje uit toch?


Maar al met al was het supergezellige dag, met twee dametjes die zich prima hebben vermaakt en twee dames die veel inspiratie hebben opgedaan en die zich nu afvragen waar ze ooit de tijd vandaan gaan halen om al die leuke dingen te maken.... Bij het vertrek lieten de dametjes hun hand nog even stempelen. En gelukkig was het hun hand, want ze hebben er nog even over gedacht om de stempel op hun voorhoofd te laten zetten. Maar we gingen nog op verjaardagsvisite, dus daar zagen ze (gelukkig) vanaf.


Zonder mopperen vertrokken de twee dametjes op tijd naar bed. Zo'n handwerkbeurs is toch wel erg vermoeiend......

Geen opmerkingen: