Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 26 mei 2012

Wandelbabbel4umtocht Haarlem

Tuut-tuut-tuut-tuu..... Klaboem-bats! Huh, wat? "He joh, jij moet eruit!" "......... Ik? Wat-tan, o ja, wandelbabbel4umtocht. Zo vroeg? Hoe laat is het eigenlijk?" Eén oog open, blik op de wekker, 6 uur 's ochtends. Waarom? O ja, wandelbabbel4umtocht in Haarlem. Pffffffff, vroeg hoor. Nu? Twee ogen open, blik op de wekker, 6.10 uur. OK, eruit!!!!! Gelukkig, douche, warm water, wakker!!!!!! O ja, Wandelmannetje gaat ook mee. Wakker maken. "Hoi mam, is het al tijd? Ik kom naar beneden, heb er zin in. Zet jij thee?" Auto, 7 uur, richting station, parkeren, perron, instappen, zitten, pffffff, gered. Tassen ingepakt, flessen gevuld, batterij van het fototoestel vol, shit, batterijen voor de GPS zitten in oplader in stopcontact in de keuken. Ik zit in de trein..... Geen batterijen. Station Haarlem, batterijen gekocht.

Dit is een bekopte samenvatting van de eerste uren van de vroege zaterdagmorgen. Je moet er tenslotte iets voor over hebben om met wandelvrienden uit het hele land een tochie te lopen. We verzamelden in de stationshal van het station Haarlem. Na een bakkie koffie, verzorgd door één van de wandelaars, met een vers croissantje, waren de 7 wandelaars volledig uitgerust voor een wandeling.

Onze zeer bekwame gids wist alle mooie plekjes van Haarlem te vinden. Niet alleen de mooie straatjes en hofjes, maar ook de bijzondere winkels. Dus kwamen we bij een etalage vol Maria-beelden.



En ondanks alle stedelijke activiteiten en bebouwing heeft Haarlem prachtige plekjes weten te behouden. We liepen langs mooie gevels, hofjes en door smalle straatjes. Prachtig!!!!





We kwamen uit bij, volgens onze gids, het mooiste gebouw van Haarlem. De Amsterdamse Poort. En ik moet zeggen dat ik het volledig met onze gids eens ben. Wat een mooi gebouw. En het wordt ook nog bewoond. Dit om te voorkomen dat het wordt gekraakt.






En we liepen nog steeds door Haarlem-centrum. En dat vonden de gast-wandelaars geen probleem, want het is simpelweg een prachtige stad. De gebouwen en gevels hebben zoveel historische waarde. En tot groot verdriet van het Wandelmannetje liepen we de grote kerk voorbij. Eigenlijk wilde hij wel binnen kijken, maar dat zat er helaas niet in.





Uiteindelijk verlieten we Haarlem via een schelpenpad, lamgs een sloot of vaart. En hoewel dit officieel een voetpad is, werden we toch regelmatig opgeschrikt door ons tegemoet komende of achteropkomende fietsers. Zolang je rekening houdt met elkaar is dit geen probleem, maar sommige fietsers vonden dat wandelaars zeker een meter in de brem moesten gaan staan als zij passeerden. Tja, en dat is dan weer jammer. Maar het was een prachtig pad, dus we genoten volop.



Na dit pad liepen we Nationaal Park Zuid-Kennemerland in. Wandelmaatje M. heeft al vele jaren de droom om Wisenten in het wild te zien. En dat moet mogelijk zijn in dit natuurgebied. Maar eerst namen we even rust. Het Wandelmannetje probeerde tijdens de rust, met wisselend succes, een meloen te slachten. Gelukkig smaakte de meloen wel!



En met veel plezier weken we even af van de route om de Wisent te spotten. Helaas hadden de Wisenten andere plannen en zelfs zoeken via de Wisenten-site hielp niet. De site wist te vertellen dat ze bij het water te zien waren, maar de praktijk gaf een compleet ander beeld.




En dus liepen we, zonder een Wisent gezien te hebben verder. Sorry M. Maar er was gelukkig nog veel meer te zien. Maar alles wat je ziet weet je niet altijd direct te duiden. Dus die ronde betonnen bak leverde eerst nog wel wat vraagtekens en discussie op. Maar met zijn 7-en kwamen we uiteindelijk uit op de vroegere ijskelders. En dat 7 meer weten dan 1 bleek ven later, want toen kwamen we inderdaad een bord tegen met een uitleg over de ijskleders.





Ondertussen waren we 8 km onderweg en waren er ruim 2 uur verstreken, dus misschien toch wel tijd om de pad erin te zetten. "Helaas" mislukte dit. Na 3,5 uur kwamen we bij rust 1. En toen hadden we 12 km afgelegd en dat voor getrainde wandelaars. Maar we het was zo gezellig.....



Tijdens de rust werd er gebeld door 4-um-lid C. "Zijn jullie al bijna terug in Haarlem?" Nou, zeker niet.....



En de St. Bavo Kathedraal vroeg ook zeker onze aandacht. Vooral de 2 verschillende torens riepen vraagtekens op. Het verhaal gaat dat zowel de mannen als de vrouwen geld zouden sparen om de 2 torens van de kathedraal te bouwen. Het verschil in de torens zou dan ook liggen in het feit dat de vrouwen meer geld bij elkaar hadden gespaard en zij dus ook een klok in hun toren konden laten zetten, terwijl de financien van de mannen dat niet toelieten.



Het Wandelmannetje wilde wilde graag de kerk van binnen bekijken, maar helaas is deze op zaterdag gesloten. Dit tot groot verdriet van het Mannetje.




Uiteindelijk bereikten we het eindpunt en kwamen we tot de schokkende conclusie dat we een historische snelheid hadden behaald van 2.9 km per uur!!!!!! Maar wat kon ons dat schelen, ook al waren we uiteindelijk maar met 7 wandelaars, we hebben een ongelooflijk gezellige dag gehad. En tijdens het eten kwam daar nog wat aanhang bij. En de gebakken bananen, kippenpootjes en andere Indonesische gerechten smaakten prima. Om maar niet te spreken over de hoeveelheid en het aantal ijsjes die het Wandelmannetje wist te veroveren.




Lieve Wandelvrienden dichtbij en verweg. Bedankt voor deze topdag!!!!!

1 opmerking:

albert westra zei

Gaat alles naar wens met jullie? Wandelmannetje/moeder/beppe.oerbeppe etc allemaal in vorm? HEEL VEEL succes met de laatste loodjes! Groetjes van Albert en Meintsje www.troch-rinnen.nl