Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

maandag 14 mei 2012

Bikkel!!!!

Vandaag moest ik met het Wandelmannetje naar de tandarts. Om zijn gebit op orde te krijgen, moeten er 4 kiezen getrokken worden. Hij heeft namelijk veel te weinig ruimte in zijn mond, hij kan zijn lippen niet goed sluiten en dat gaat in de toekomst problemen geven.

En dus stapten wij om kwart voor 1 in de auto voor een ritje naar de tandarts. Hij was erg zenuwachtig, want een verdoving had hij nog nooit gehad en 4 kiezen trekken is natuurlijk ook niet niks. Gelukkig hoefden we niet zo lang te wachten en al snel zaten we in de behandelkamer. Nou ja, zaten...... De tandarts en ik zaten, het Wandelmannetje liep nog even te ijsberen om zijn zenuwen onder bedwang te houden. Uiteindelijk zat hij in de stoel en voor hij het wist waren de verdovingsspuiten geplaatst en konden we weer plaatsnemen in de de wachtkamer.

De ergste zenuwen waren verdwenen en dus pakte hij een tijdschrift om te lezen.

Na een paar minuten vroeg hij me of zijn lippen niet heel dik waren, want ze voelden zo raar. Toen ik zei dat er niets te zien was geloofde hij me niet, dus nam ik 2 foto's om te bewijzen dat hij er echt normaal uitzag.



Even later werd hij weer binnen geroepen en heel relaxt ging hij in de stoel zitten. Voor hij het door had, was de eerste kies al getrokken.



Ook de tweede kies verdween in rap tempo. De derde sputterde even tegen, maar uiteindelijk kreeg het Wandelmannetje vier, keurig schoongemaakte, kiezen in een bakje mee naar huis.


Op de terugweg in de auto bleek dat de controle over zijn mond nog niet helemaal terug was. Er liep een straaltje vocht uit zijn mond. Toen ik dat weghaalde, keek hij mij aan. "Mam, ik fen toch mooi de ffineut, sjo!!!!" En toen barstten we samen in lachen uit.

Geen opmerkingen: