Moederdag

Net na twaalf uur, zondag 13 mei, het is moederdag. En ik weet dat onze schatjes ergens in huis een eigengemaakt cadeautje hebben verstopt. En ik heb (per ongeluk) gehoord dat ik om een uur of tien een ontbijt op bed kan verwachten. Ik hoop wel dat het verloop iets anders is dan toen. Maar ook ik ben wijzer geworden, dus mocht er een mok thee bij mijn ontbijt zitten, dan verplaats ik hem snel naar het nachtkastje.

Maar nu gaat het niet om mij, maar om een andere moeder. Welke moeder? MIJN MOEDER, natuurlijk. En laten we eerlijk zijn, moeders zijn niet altijd de makkelijkste mensen om mee om te gaan, zeker voor dochters niet. Mijn dochter vindt dat nu zeker nog regelmatig het geval. En ook ik heb, zeker in het verleden mijn moeder regelmatig op een andere planeet gewenst. Maar dan krijg je zelf kinderen, en die kinderen worden groter en dan herken je ineens in jezelf die moeder die je eens vervloekt hebt.

Pas op, doe niet zo gevaarlijk, let op die auto, zou je dat nu wel aan doen, moet je niet eens douchen, volgens mij kan je beter...... OOO, wat vond ik mijn moeder vervelend en OOO wat zie ik mijzelf regelmatig terug in die moeder van toen. Ondanks dat ik, net als mijn eigen moeder, altijd achter mijn kinderen sta en ze steun, betrap ik mij er af en toe ook op dat ik een opmerking maak die mijn kinderen niet leuk vinden. En die bedoel ik niet verkeerd, absoluut niet. Maar met de kennis van nu, snap ik die opmerkingen van vroeger van mijn moeder steeds beter. Maar dat is niet de reden dat ik hiet nu stil sta bij moederdag. Daar is maar één reden voor.

Ik wil mijn moeder bedanken. Bedanken voor alle steun die ze mij heeft gegeven, voor alle keren dat ze zonder twijfel achter mij stond, het voor mij op nam. En dat kan je niet genoeg zeggen. Maar het afgelopen jaar heeft zoveel teweeg gebracht in ons gezin. En ondanks alle hobbels die mams tegenkwam en komt in haar dagelijks leven, was ze er altijd voor mij.

De kinderen twee weken in huis nemen zodat ik dagelijks bij manlief in het AMC kon zijn. Weer een avond oppassen, omdat ik op mijn werk nodig was. Een was (of drie) extra draaien, omdat er weer een aantal plastic zakken vanuit het AMC werden afgeleverd. Even, samen met paps, de kinderen naar het AMC brengen, zodat ze een weekend bij mij konden zijn. Eten koken voor drie personen extra, omdat het Wandelmannetje op tijd moet eten in verband met de voetbaltraining of omdat dochterlief naar de hockeytraining moet. 's Avonds om tien uur nog pannenkoeken pakken voor het kerstbuffet op de school van de schatjes, zodat ook zij trots hun bijdrage aan het buffet kunnen doen. En dan ook nog tegen mij zeggen dat ik om mijzelf moet denken en mijn rust moet nemen, terwijl ze zelf "gewoon" weer een gezin met twee kinderen onder de twaalf runde.

Dus Wandelmams, MIJN MAMS, bedankt!!! Ik ben blij dat JIJ mijn mams bent!!!!!