Het eerste deel van de route werden we door het centrum van Joure geleid. Het winkelend publiek keek af en toe verbaasd op, want de wandelaars hadden toch een iets ander tempo en de rugzakken en wandeltassen zijn ook niet vaak te zien in een winkelstraat.
Op de drukke oversteekplaatsen stonden mensen om ons te begeleiden. Dochterlief had ondertussen al een flink aantal foto's van de speurtocht in het echt gezien. Ze bleef fanatiek speuren tot de wegen van de 10 en 15 km zich splitsten.
Aan de rand van Jouren zagen we nog een aantal schapen met lammetjes en toen verlieten we Joure om richting Scharsterbrug te wandelen.
Vanuit Scharsterbrug liepen we langs het water richting Boornzwaag en Langweer. En hoewel ik de omgeving van Joure wel eens doorkruist heb per fiets, was ik hier nog nooit geweest. Maar ik genoot van de omgeving. Dochterlief kletste ondertussen de oren van mijn hoofd. Een passerende rondvaartboot had haar op het idee gebracht om haar ideale cruiseschip te gaan samenstellen. Natuurlijk was de mooiste en grootste verdieping voor haar. Maar ook voor mij en haar vader werd een royaal verblijf ontworpen. Dus in onze vakanties waren we van harte welkom. Toen ik opmerkte dat ze ook wel voor ons kon zorgen als ze genoeg geld had voor zo'n cruiseschip antwoordde ze dat ze erover zou nadenken......
Gelukkig liepen er weer koeien in de wei en de bermen stonden vol bloeiende planten. (Sommige mensen noemen deze planten onkruid!) En we zagen ook de eerste vlinders alweer fladderen. De eerste was een witkooltje volgens Dochterlief. Maar op het moment dat ze dat zei, had ze door dat er iets niet klopte. Toen het om een koolwitje bleek te gaan, was haar reactie dat ze in ieder geval alle onderdelen goed had, alleen de volgorde was verkeerd. Tja, kletsen kan ze.
En toen kwam het mooiste deel van de tocht. Voor de rust moesten we met een pontje naar de overkant van het water. Er voeren constant twee pontjes heen en weer. Aan de overkant bezochten we het toilet, genoten van een kop soep. Het was wel een "lyts" bakje, want we hadden het laatste beetje soep. Er stonden nog drie grote pannen op het vuur, maar die moesten nog een minuut of tien koken.
Na de soep en een broodje namen we het pontje terug en ging de tocht verder. Dochterlief na het fototoestel weer even van mij over en zodoende ben ik ook vastgelegd op de gevoelige plaat. Na de rust kwamen we in het gebied van de Friese Meren. En even later ook weer op de route van de 10 km, zodat Dochterlief haar speurtochtformulier weer uit haar tas haalde en verder speurde naar de gefotografeerde plekken.
Uiteindelijk liepen we onder de A7 door weer richting Joure. Na zo'n 12.5 km stond er nog een uitdeelpost, waar kleine blikjes Aquarius werden uitgedeeld. Dochterlief wilde ook een blikje aanpakken, maar ze kreeg hem niet. Het blikje werd aan mij gegeven, want kinderen onder de twaalf jaar mogen ze alleen via een volwassen begeleider dit soort dingen aanbieden. Voor dochterlief was dat weer een reden om mij de oren van het hoofd te vragen. "Waarom mogen ze dat niet zomaar aan kinderen geven?" "En hoe weet hij nu dat ik nog geen twaalf ben?" "Maar ik weet toch wel dat reclame bedoeld is om dingen te verkopen en dat in reclame alles mooier en beter lijkt dan in het echt!" "Zijn er echt kinderen die geloven dat reclame echt is?" "Soms zou ik willen dat ik al achttien was, dan kon ik zelf dingen beslissen." "En vind je ook niet, dat veel volwassenen net doen of kinderen gek zijn en niks weten?" Ondertussen zag ze ook nog twee foto's van de speurtocht en ik probeerde alle vragen en opmerkingen met haar te bespreken.
En zo kwamen we druk pratend bij de finish. Dochterlief kreeg een klein presentje voor haar (bijna) ingevulde speurtochtformulier, we zochtten de wandelboekjes op en liepen naar de auto. Helaas kwamen we in de file terecht en deden we een uur over de twee km naar de rotonde Joure. Maar de tocht was prachtig, goed verzorgd en prima gepijld en beschreven. Zeker de moeite waard!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten