Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

vrijdag 1 mei 2015

Westerborkpad 9

's Ochtends om half zeven word ik wakker, omdat ik het koud heb. Ik pak een extra deken en ga weer even liggen. Dat even blijkt veel langer te zijn dan even, als ik mijn ogen weer open doe. Het is ondertussen half tien. Ik sta op en ga eerst ontbijten. Dan kan ik rustig mijn knie testen. Het lijkt allemaal mee te vallen. De knie is nog een beetje stijf, maar niet meer pijnlijk en ook niet meer dik. Ik ga dus op pad naar Elburg.

De eerste kilometers van de route heb ik gister al gelopen, dus ik ga niet terug naar het station van 't Harde, maar ik pik de route een stukje van het station op. Om van de rolstoelroute op de wandelroute te komen, moet ik langs tuinen van A. Vogel. Eigenlijk wil ik daar wel even kijken, maar ik ben nog niet zo lang op weg en mijn knie houdt zich goed, dus ik besluit in beweging te blijven. Na de tuinen passeer ik kasteel Zwaluwenburg. Deze wordt op dit moment gerenoveerd.





Ik loop vandaag met een klein rugzakje en ik moet even zoeken naar de juiste manier om alles op te bergen. Uiteindelijk belandt mijn fototoestel gewoon in mijn broekzak, zodat ik er snel bij kan. Kriskras door de landerijen kom ik uiteindelijk in Elburg-vesting terecht. Ik geniet van de smalle, sfeervolle straatjes en stegen. Sommige stukken loop ik meerdere keren, ingegeven door de route, maar er is ook veel te zien daar. Nog voor ik bij de sporen van de Joodse gemeenschap kom, zie ik een kloostertuin. Natuurlijk moet ik daar even kijken.






Ik sta veel stil om foto's te maken van de mooie straatjes en sfeervolle steegjes.








Via de stadswal kom ik bij de Joodse begraafplaats. Deze begraafplaats is qua oppervlakte kleiner dan de naastgelegen kerk. Ik heb al een steentje in mijn hand, maar die kan ik niet op een grafsteen leggen, omdat de begraafplaats afgesloten is. Daarom leg ik het steentje op de gedenkplaat aan de muur.









Na de stadswal word ik Elburg weer ingestuurd en ik slinger daar weer door de straatjes en stegen. Ik maak nog steeds veel foto's en uiteindelijk verlaat ik Elburg ook weer via een stadswal.













Het wandelen gaat goed, dus ik besluit om een langere route terug te nemen naar mijn tijdelijk onderkomen. Net voor het punt waar ik moet kiezen, struikel ik (met mijn linkerbeen) over een stoeprand. Ik voel het dreunen in mijn knie en er trekt een pijnscheut doorheen. Ik wandel heel rustig verder en moet tot mijn spijt concluderen dat dat niet goed gaat. Het wordt dus toch de korte route.



Met een dikke knie arriveer ik weer in het huisje. Na een douche geniet ik van de tuin, een gesprek met mijn gastvrouw en het mooie weer. En hoewel ik stiekem de hoop dat ik morgen naar Zwolle zou kunnen lopen, besluit ik om mijn verstand te gebruiken. Ik ga met de trein naar huis.

Geen opmerkingen: