Bij aankomst zagen we al wat bekende auto's staan en eenmaal ingeschreven zochten we het gezelschap op. We werden nog verrast door de aanwezigheid van P die eerst had aangegeven niet aanwezig zijn, maar die zijn wandelzaterdag (slecht weer) had ingeruild voor een wandelzondag (mooi weer). En zo vertrokken we uiteindelijk met zijn zessen. Na een laatste blik op de Marke vertrokken we.
Na een paar passen bereikten we het Dwingelderveld, waar we genoten van de prachtige vergezichten en elkaars gezelschap. Wandelmams was blij met de aanwezigheid van P, want die had beloofd haar door het zand te helpen als ze geen zand meer kon zien. En de eerste paar kilometer hadden we het dus druk met manieren verzinnen om dat voor elkaar te krijgen. Dat hierbij ook minder mensvriendelijke manieren voorbij kwamen, had niets met Wandelmams te maken....
Ondanks dat het zonnetje het (nog) liet afweten, was het al snel redelijk warm, zeker in de bosgedeelten, waar de wind geen invloed had. En na een krappe 5 kilometer kwamen we bij een bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer, waar voor enkele wandelaars in ons gezelschap een sanitaire stop noodzakelijk was. Na het bezoekerscentrum ging het weer verder door het bos en zagen we in de verte een uitkijkpunt, maar geen van ons was te verleiden tot het beklimmen hiervan. We vervolgden onze weg, langs water en bos.
Ergens midden in het bos, viel vlak voor onze neus een mevrouw. Het leek erop dat ze struikelde over een boomstoppel. Snel schoten we te hulp. De mevrouw gaf aan duizelig te zijn, maar ze wist niet of dat kwam door de val of dat ze gevallen was, omdat ze duizelig was. Na 5 minuten voelde ze zich in stata om rechtop te gaan zitten en toen moest ze van de EHBO'er in ons gezelschap eerst iets eten. Daar knapte ze gelukkig van op en even later stond deze mevrouw weer rechtop. We hielden haar nog even gezelschap, maar na verloop van tijd bleek dat het goed ging en liepen we weer in ons eigen tempo verder.
We kregen gezelschap van de zon en even later van een kudde schaapjes. die natuurlijk werden vastgelegd.
Langzaam maar zeker begonnen we te denken aan rust en aan een bakkie troost. Maar voor het zover was, passeerden we eerst nog de radiotelescoop. Daarna liet de rust niet lang meer op zich wachten en op het terras bij vakantiepark Zonnetij was het goed vertoeven.
Na deze rust wachtte ons, als 30 km lopers, een lus van 10 km vanaf Zonnetij. Deze lus ging eerst over een asfaltweg, maar later werden we toch het bos weer ingestuurd. Jammer genoeg was er een grapjas die met de pijlen aan het stoeien was geweest, maar gelukkig hadden wij al de indruk dat dat niet klopte. Met behulp van de routebeschrijving en een GPS, bleven we op het juiste spoor en de pijl bevestigden we weer op de juiste wijze aan de boom, zodat de wandelaars achter ons ook in het juiste spoor zouden blijven.
En na 10 km slingeren kwamen we weer bij Zonnetij, waar we deze keer een plakje in de zon vonden. We genoten weer van een bakkie troost, aangevuld met een hapje uit eigen voorraad, en na een sanitaire stop voor deze en gene, was het tijd om de laatste 8 km weg te wandelen. Op naar de beloofde lentesoep.
En nog steeds waren we niet uitgekletst. We hadden het daar zelfs zo druk mee, dat we ergens een pijl misten en dus verkeerd liepen. We herkenden een pad van de "heenweg" terwijl we daar volgens de routebeschrijving niet zouden komen. Maar ook nu bood de routebeschrijving, in combinatie met een GPS, uitkomst. even later hadden we de juiste pijlen weer te pakken.
Met nog een klein stukje gaan, kon Wandelmams een overstekende boomstoppel niet ontwijken. Ze ging languit. Gelukkig viel de schade mee, maar ze had wel wat last van haar knieën. En dus had ze P nodig om het laatste stukje zand door te komen. Jammer genoeg liet P het vreselijk afweten. Hij was doorgelopen en stond ons een stuk verderop op te wachten. De laatste paar kilometer kreeg P het flink te verduren. Want ja, belofte maakt schuld.
P, L, C, A en Wandelmams, bedankt voor de gezellig dag. ik heb genoten!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten