Tot ik door middel van een gedicht met de neus op de feiten werd gedrukt. Het leven van een quiltster bestaat uit het zoeken naar geschikte patronen en/of geschikte lapjes. En hoewel ik mij dan nog net weet te onderscheiden van "tante Nel" in onderstaand gedicht, doordat ik mijn schaar thuis laat, is haar gedrag erg herkenbaar.
Want regelmatig zie ik een perfect "quiltlapje" om het lichaam van een collega hangen! Of om het lichaam van een vriendje of vriendinnetje van onze schatjes, of van hun vaders of moeders, een voetganger in de straat, de buurman of een toevallige passant in de supermarkt of de winkelstraat. Zal er al een psycholoog zijn die hier een naam voor heeft?
En hoe het nu zit met "tante Nel"???? Nou zo....
De quilt van tante Nel,
Mijn tante Nelly uit de Bilt
is dol op ouwe lappen
want weet je, Tante Nelly quilt.
Geconcentreerd en sterk gebrild
naait zij, gedreven en verstild
duizenden lapjes aan elkaar
zij is een kleurentovenaar.
In haar huis heerst diepe vree
dat brengt zo'n mooie hobby mee.
Soms, het is echt vrees'lijk naar
gaat zij de straat op met een schaar.
Ja, zogenaamd een beetje stappen
maar let goed op, ze loert op lappen.
Zoekt ruitjes en naar streepjes
van vier bij zes in kleine reepjes.
Zij loopt passanten streng te keuren
niet gezichten,- maar de kleuren
van de katoentjes die zij dragen.
In feite is ze te beklagen,
want tante Nelly ziet nooit meer
gewoon een dame of een heer.
Nee, zij ziet nog alleen hun bloes,
hun overhemd of bolero.
Totdat ze plots denkt: " Ha, zo, zo,
dát streepje moet ik hebben man".
Ze knoopt dan vlot een praatje an
over het weer of politiek
Dan vliegensvlug en energiek
pakt zij het schaartje uit haar zak
en knipt secuur, op haar gemak
terwijl ze vriend'lijk naar hem knikt
en hem diep in de ogen blikt
een stukje uit zijn overhemd.
Ten afscheid zegt ze, goedgestemd:
"Dag beste man, ik denk zo vaak
wat heeft u toch een goede smaak".
Ziet zij een dame met een bloes
dan nodigt zij die met een smoes
mee binnen voor een kopje thee
en roept dan: ''Vreselijk, oh, nee,
nu heb ik met de thee gemorst
er zit een vlekje op uw borst
geef hier die bloes, ik was hem vlug".
Die dame krijgt haar bloes wel terug
maar 't borstzakje, dat snapt je wel
zit in de zak van tante Nel.
En zondags, achter in de kerk
begint voor haar het grote werk.
Als de gelovigen gaan bidden
sluipt zij zacht langs de achterbank
en knipt, al knielende, als dank
elk rugpand voor haar, door het midden
en neemt dan, zonder zich te schamen
een stuk eruit, voor het: ''Amen".
Zo is het tante Nel gelukt
van stofjes, effen en bedrukt
een quilt te maken, drie bij drie
een quilt gelijk een symphonie
en 't deert haar werkelijk geen spat
dat zij de stofjes heeft gejat
uit mooie nog te dragen kleren.
"Wel nee, de mensen moeten leren"
zo zegt zij, ''dat wél kunst geklijft,
maar van een hemd niets overblijft".
Mijn tante Nelly uit de Bilt
is dol op ouwe lappen
want weet je, Tante Nelly quilt.
Geconcentreerd en sterk gebrild
naait zij, gedreven en verstild
duizenden lapjes aan elkaar
zij is een kleurentovenaar.
In haar huis heerst diepe vree
dat brengt zo'n mooie hobby mee.
Soms, het is echt vrees'lijk naar
gaat zij de straat op met een schaar.
Ja, zogenaamd een beetje stappen
maar let goed op, ze loert op lappen.
Zoekt ruitjes en naar streepjes
van vier bij zes in kleine reepjes.
Zij loopt passanten streng te keuren
niet gezichten,- maar de kleuren
van de katoentjes die zij dragen.
In feite is ze te beklagen,
want tante Nelly ziet nooit meer
gewoon een dame of een heer.
Nee, zij ziet nog alleen hun bloes,
hun overhemd of bolero.
Totdat ze plots denkt: " Ha, zo, zo,
dát streepje moet ik hebben man".
Ze knoopt dan vlot een praatje an
over het weer of politiek
Dan vliegensvlug en energiek
pakt zij het schaartje uit haar zak
en knipt secuur, op haar gemak
terwijl ze vriend'lijk naar hem knikt
en hem diep in de ogen blikt
een stukje uit zijn overhemd.
Ten afscheid zegt ze, goedgestemd:
"Dag beste man, ik denk zo vaak
wat heeft u toch een goede smaak".
Ziet zij een dame met een bloes
dan nodigt zij die met een smoes
mee binnen voor een kopje thee
en roept dan: ''Vreselijk, oh, nee,
nu heb ik met de thee gemorst
er zit een vlekje op uw borst
geef hier die bloes, ik was hem vlug".
Die dame krijgt haar bloes wel terug
maar 't borstzakje, dat snapt je wel
zit in de zak van tante Nel.
En zondags, achter in de kerk
begint voor haar het grote werk.
Als de gelovigen gaan bidden
sluipt zij zacht langs de achterbank
en knipt, al knielende, als dank
elk rugpand voor haar, door het midden
en neemt dan, zonder zich te schamen
een stuk eruit, voor het: ''Amen".
Zo is het tante Nel gelukt
van stofjes, effen en bedrukt
een quilt te maken, drie bij drie
een quilt gelijk een symphonie
en 't deert haar werkelijk geen spat
dat zij de stofjes heeft gejat
uit mooie nog te dragen kleren.
"Wel nee, de mensen moeten leren"
zo zegt zij, ''dat wél kunst geklijft,
maar van een hemd niets overblijft".
Lang leve tante Nel!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten