Maandag, de laatste dag van ons verblijf in Disney. Eerst ontbijten, daarna de auto volladen, afwasmachine aan, huisje op slot, sleutel in de bus en nog één keer naar het park. Ook nu waren we mooi op tijd. Het was nog een beetje mistig, maar de zon deed zijn best om door te komen en dan is de wereld toch wel erg mooi.
We waren zelfs zo vroeg dat we drie keer achter elkaar in Space Mountain konden. En dat binnen een uur. Bij de oversteek naar de studio's liepen we wat vertraging op, waardoor er dit keer bij de Crush Coaster een wachtrij van 110 minuten was. Dat dus maar niet. Bij het Tower Hotel konden we met de fastpass een kaartje scoren voor een mooi tijdstip, precies na de stuntshow. Maar eerst bezochten we nog een keer de Arrow Smith Rollercoaster. Ook daar scoorden we nog een fastpasskaartje, in aansluiting op het Tower Hotel.
Na de eerste rit in de rollercoaster konden we in één run door naar de stuntshow. Prachtig, geweldig en spannend en ....... Nog veel meer. De kinderen zaten op het puntje van hun stoel, vooral toen een stuntman van het dak viel en toen de vlammen omhoog schoten.
Na de stuntshow gingen we direct naar het Tower Hotel. Dit was een attractie met een vrije val, helaas voor dochterlief kwamen er ook geesten in het verhaal voor enne..... ze houdt niet van donker en geesten. Maar de vrije val vond ze geweldig. "Vooral die vlinders in mijn buik, mam."
Na deze ervaring gingen we weer naar Arrow Smith. Helaas had de medewerker bij het Tower Hotel de fastpass voor deze attractie ingenomen en dus konden we er niet in. En toen was voor dochterlief de maat vol. "Ik ben moe en ik wil naar huis." En daar was iedereen het mee-eens. We kochten nog een cadeautje voor oma, voor haar verjaardag en toen gingen we naar de auto.
In de thermoskannen zat koffie en thee, er lagen broodjes en ander lekkers en vol goede moed gingen we naar huis. Helaas kwamen we bij Antwerpen in de avondspits terecht en dat leverde een flinke vertraging op. Maar eindelijk, eindelijk waren we weer in Nederland.
De kinderen kregen gelijk een belangrijke opdracht. Op zoek gaan naar zo'n grote gele M. Net toen dochterlief het opgaf: "Als er nu niet binnen tien minuten een Mac komt, dan ga ik slapen!!!!!!!" zagen we een grote gele M verschijnen. Dit was net voor Nijmegen, dus we hebben er wel lang op moeten wachten.
In deze Mac was een sportbaan. Een circuit met springen en kruipen en een tijdklok, dus het wandelmannetje en dochterlief konden hun overtollige energie kwijt. Natuurlijk werd keer op keer het PR verbeterd. Na nog één laatste keer stapten we weer in de auto. Met een volle maag vervolgden we onze reis. Binnen vijf minuten sliep dochterlief. En een uurtje later waren we thuis. Erg moe, maar met fantastische herinneringen en een auto vol souvenirs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten