Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 30 maart 2025

Revalidatieverslag, deel 4

En dan is het alweer tijd voor het vierde deel van het revalidatieverslag. De weken vliegen voorbij en wat gaat Manlief hard vooruit.

Afgelopen maandag mocht ik een middagje met hem meelopen. Het was een retestrakke planning, maar toen ik vanuit mijn werk vandaan de parkeerplaats van Beatrixoord opreed, belde Manlief mij met de mededeling dat hij in de centrale hal op mij stond te wachten, zodat we gelijk door konden naar de fysiotherapie. Na een snelle kus racete hij in zijn rolstoel voor mij uit naar de juiste afdeling en na slechts twee minuten stonden er twee fysiotherapeuten voor onze neus.

Eerst werd er door Manlief geoefend met opstaan. Vanaf een bank moest hij rechtop achter de rollator gaan staan en daarbij werd de bank elke keer een stukje lager gezet, zodat het steeds wat moeilijker werd. Toen hij dat een paar keer geoefend had, was het tijd om een stukje te lopen achter de rollator. En deze keer geen rollator met hoge armsteunen meer, maar een met handvatten op "normale" hoogte. En wat zag ik al een enorm verschil met het filmpje dat de Wandelkerel twee weken geleden stuurde.....


Na de fysio konden we direct door naar een seksuoloog. Daar hadden we een leuk gesprek, maar dat heeft verder geen vervolg nodig. Na dertien hebben wij onze weg wel gevonden, maar ik kan mij wel voorstellen dat ik dertien jaar geleden graag met een seksuoloog in gesprek was gegaan.

Vervolgens wachtte ons de ergotherapie. Daar liet Manlief zien dat hij staande aan het aanrecht koffie kan zetten, iets wat hij al zeker elf jaar lang thuis niet meer gedaan heeft, daar zit hij er altij bij. Ook demonstreerde hij hoe hij langs het aanrecht kan lopen. Echt wat een vorderingen heeft hij gemaakt.

Eenmaal weer terug op de afdeling was het ook nog even tijd voor looptraining en daarna was de koek op, Manlief ging lekker in zijn bed liggen. Ik schoof bij hem aan en we kletsten nog even lekker bij voor ik weer naar huis ging. Fijn om even met zijn tweeën te zijn.

De rest van de week stond er niets bijzonders op het programma, geen overleg met zijn zorgverleners, geen gesprekken en geen bijzondere therapieën. Ook wel eens lekker voor Manlief. Dit weekend is hij in Beatrixoord gebleven, volgende week wordt een drukke week maar niet op het gebeid van revalidatie, maar daarover volgende week weer meer.

Geen opmerkingen: