Toen Wandelmams, Hilly en ik het huisje verlieten vanmorgen, draaide Dochterlief zich nog maar een keer om in haar bed, ze had geen reden om er zo vroeg uit te gaan. In de sporthal kregen we gezelschap van Tina en Carla en met zijn vijven gingen we op pad. Charlotte liep vandaag de 10 km-route.
Al snel kwamen we weer op het strand, geen zeehond vandaag, maar wel een groep die ging zwemmen in zee. Zij liever dan ik.....
Op het strand lagen enorm veel zeesterren, zoveel heb ik nog niet eerder gezien in Egmond.
Bij het verlaten van het strand, doken we een strandtent in, tijd voor een bakkie met wat lekkers, zodat we daarna weer verkwikt en voldaan verder konden.
Het stuk dat na het strandgedeelte komt, vind ik toch wel één van de mooiste delen van de zuidroute. Nou ja, zodra je het duingebied ingaat. Maar misschien komt dat ook omdat ik een beetje dwars van aard ben en ik op dit stuk altijd kies voor de route over het duin, in plaats van langs het duin. Tijdens mijn eerste Egmond Wandelmarathon lonkte de trap omhoog en eenmaal boven bleek dat je aan de andere kant van het duin gewoon weer naar beneden kon. Sindsdien neem ik dus deze route. Later werd het de gewoonte om daarboven een borrel te drinken.
Vlak na dit duin ligt camping Bakkum. Hier was er even kort tijd voor een sanitaire stop, maar daarna ging het snel weer verder. Ook het stuk na camping Bakkum vind ik mooi, al valt het klimmen niet altijd mee.
En zo bereikten we Zandvoort weer. En hoewel er in de loop der tijd tradities zijn opgebouwd en weer verdwenen, blijft de traditie van een afscheidsdrankje in "Santiago" nog steeds bestaan. Dat zal er ook mee te maken hebben, dat het in de sporthal altijd vrij lawaaiig is en dat je daar dus niet even rustig kan praten. Dochterlief had een fiets geregeld, zodat zij ook nog even naar "Santiago" kon fietsen en zo genoten we met zijn zessen nog even in alle rust van een drankje en een babbeltje.
Na dit samenzijn liepen we het laatste stukje naar de sporthal, dit onder begeleiding van Dochterlief op de fiets. Zij wilde toch nog wel graag een medaille, dus ze ging nog even mee naar de sporthal. In eerste instantie kreeg ze een medaille voor twee dagen wandelen, maar dat vond ze niet kloppen, dus ruilde ze hem om voor een medaille voor een dag.
Daarna gingen we terug naar het huisje. In eerste instantie mocht Dochterlief niet op de fiets richting het park, zelfs niet toen ze aangaf dat ze op het park verbleef. Pas toen ik aangaf dat ze bij ons, Mams, Hilly en mij, hoorde en dat ze geblesseerd was uitgevallen, ging de verkeersregelaar overstag. Niets ten nadele van de verkeersregelaars hoor, maar dat hij Dochterlief niet geloofde en mij wel, vond ik wel jammer.
Nadat ik gedoucht had, ruimden Dochterlief en ik onze slaapkamer op en pakten we onze spullen in. Wij moesten weer naar huis, Mams en Hilly bleven lekker nog een nachtje. Na een tussenstop bij restaurant "De Gouden Bogen" gingen Dochterlief en ik met gierende bandjes weer naar Drenthe.
Helaas verliep het weekend niet helemaal zoals verwacht. Nu maar hopen dat de schade aan de enkel van Dochterlief snel weer herstelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten