Hofjes- en Parkenpad Groningen

Om zeven uur vanmorgen lag ik al zeker anderhalf uur te woelen in bed en dat was ik toen helemaal zat. Tja en wat dan te doen. Nou ik deed mijn wandelschoenen aan en nam de trein van 8.07 uur naar Groningen om daar te gaan wandelen. Ik greep het boekje "Wandelen buiten de binnenstad van Groningen" mee en in de trein zocht ik naar een geschikte route. Het werden er twee, die samen 21 km lang zijn, het Hofjespad en het Parkenpad. Beide klinken alsof er veel mooie plekjes te verwachten zijn.

Ik begon met het Hofjespad, die startte vanaf het perron, dus ik was snel op weg, alleen iets te snel, toen ik bovenaan de trap stond besefte ik dat ik was vergeten om uit te checken, ik moest dus weer even terug het perron op. Na deze valse start kon ik dan echt op pad.

 

 

Al snel kwam ik bij de eerste bezienswaardigheid, de Zuiderbegraafplaats. Ik liep hier even rond, maar niet te lang, ik had nog de illusie dat ik vandaag flink door zou lopen....

Ik slingerde verder door Groningen tot ik bij de volgende verrassing kwam, de buurttuin van Oosterpoort. Verstopt achter een hek, ontpopte zich een klein, avontuurlijk paradijs. Ik volgde paadjes, trappetjes en liep onder poortjes door. Wat een leuke ervaring.

 

 

Na deze buurttuin werd ik kriskras door Groningen gestuurd. Ik kwam bekende stukjes tegen van de laatste Tocht om de Noord, ik kwam door de buurt waar Dochterlief een blauwe maandag heeft gewoond en ik kwam op onbekende plekken.

Aan het einde van de route deed de wandeling zijn naam eer aan. Ik kwam langs diverse hofjes, sommigen waren opengesteld, anderen waren vanwege Covid-19 afgesloten voor toeristen, maar ik kon wel overal een blik naar binnen werpen.

Eerst kwam ik bij het Typografengasthuis. Dat bleek best een groot hof te zijn. Omdat ik de mensen die daar wonen niet te veel wil storen, ben ik niet het hele hof ingelopen, maar ik heb wel foto's gemaakt, want het is er prachtig.

 

 

Voor ik bij het volgende hofje kwam, liep ik eerst nog even door de stad, dat leverde zoveel mooie plaatjes op.

Hierna volgden nog drie hofjes, waarvan er twee gesloten waren voor publiek, maar tot mijn grote geluk kwam er iemand uit het Heiligen Geest Gasthuis, zodat ik nog snel een foto kon maken van een deel van het hofje.

Vanaf hier ging het rap weer naar het station, waar ik in de stationshal wat at en dronk voor ik aan deel twee, het Parkenpad begon.

 

Het Parkenpad bracht mij over het stationsplein en vervolgens weer langs het Groninger Museum, daar waar ik net ook liep, maar nu in tegengestelde richting. Dit ging maar om een klein stukje, na de brug ging ik een andere kant op. Al snel kon ik de officiële route niet verder volgen, omdat een hek was afgesloten. Daarna ging ik een beetje "klooien". Eerst liep ik verkeerd bij het weer oppikken van de route, daarna bleek het hek bij het Noordelijk Scheepvaartmuseum afgesloten, omdat het museum gesloten is nu. Toen kon ik dus weer terug. Niet erg, want er was genoeg te zien.

 

Het afgesloten hek!

En de andere kant van de afsluiting.

En ook hier een gesloten hek.

Uiteindelijk kwam ik in het Noorderplantsoen, daar was het een drukte van belang, veel mensen wilden genieten van het mooie weer. Vanuit het Noorderplantsoen moest ik een ommetje maken naar de Nieuwe Kerk. Maar voor ik bij de Nieuwe Kerk was, zaten er drie gasthuizen op de route. Ik heb ze allemaal bekeken. Niet te ver naar binnen, ik vind het toch altijd een beetje voelen als inbreuk op de privacy van de mensen die daar wonen, maar wel voldoende naar binnen om de gasthuizen te kunnen bewonderen.

Bij de Nieuwe Kerk bleek dat de stiltekapel open was, daar liep ik dus naar binnen, nadat ik een rondje om de kerk had gelopen. Wat een bijzonder gebouw is dat.

Na de Nieuwe Kerk ging het via nog een gasthuis weer terug naar het Noorderplantsoen, waar het nog steeds druk en gezellig was.

Na het Noorderplantsoen zat er nog een laatste gasthuis in de route, maar daarmee was het nog niet gedaan met alle bijzondere plekjes. Wat is Groningen een bijzonder mooie stad.

Het volgende hoogtepunt was de Prinsentuin, een verborgen paradijsje middenin de stad. Hier hield ik me dan ook niet aan originele route, ik maakte wat extra rondjes door de tuin.

De laatste loodjes gingen langs het provinciehuis, de Martinikerk, het Academiegebouw, door steegjes, langs de synagoge en uiteindelijk weer naar het station.

Ik heb zoveel gezien deze wandeling, maar volgens mij heb ik net zoveel niet gezien. Ik denk dus dat het de moeite waard is om deze wandelingen nog een keer te lopen, wat heb ik genoten.