Vandaag stond er, na twee dagen dertig kilometer, twintig kilometer op de planning. Vandaag kregen we ook nog gezelschap van Geert Jan, zodat we, weer met enige vertraging, met zijn vijven op pad gingen.
Vandaag ging het richting Wapse met een aanmerkelijk lagere temperatuur dan voorgaande dagen, maar gelukkig nog steeds aangenaam om te wandelen. Het eerste stuk ging langs de rand van Diever, langs de molen, de middelbare school en langs maisvelden. Geert Jan gaf ons uitleg over maissoorten en over hoe hoog ze konden worden, we waren dus niet alleen lekker buiten, we leerden ook nog wat.
Het eerste deel van de route ging voornamelijk over verharde wegen, dat liep dus heerlijk. We hielden even halt omdat één van ons gebruik wilde maken van een groen toilet en nee, ik was het deze keer niet. En achteraf was dit groene toilet misschien niet eens nodig geweest, want binnen een kwartier waren we bij het dorpshuis in Wapse, waar de eerste rust was. Hier ging ik snel naar het toilet, ik blijf tenslotte een z..kwijf, maar we vonden het nog te vroeg om te rusten. Dus snel weer verder.
Na Wapse was het makkelijke lopen voorbij. We kwamen terecht op een pad met gras en zand als ondergrond en daar zaten diepe kuilen en trekkersporen in, die vol water stonden. Soms vroegen we ons af hoe we met droge voeten langs zo'n mini-vijver konden komen, maar het lukte toch elke keer. We wisten de mobiele rustpost met droge voeten te bereiken.
Al snel lieten we het asfalt weer achter ons om verder te gaan over een zandpad. Ook hier lagen grote plassen en toen we over een smal randje moesten, zorgde Geert Jan ervoor dat Tine veilig aan de overkant kwam.
Vlak daarna werden we een schouwpad opgestuurd met aan de ene kant mais en aan de andere kant een sloot. We liepen als ganzen achter elkaar te soppen langs de sloot, toen Mams een kreet(je) slaagde. Er was net een kikker voor haar voeten gesprongen. Nadat we het kikkertje hadden vastgelegd, heeft Geert Jan het kikkertje op weg geholpen naar de sloot. We vonden de kans dat een wandelaar per ongeluk op het beestje zou gaan staan te groot.
Aan het einde van het schouwpad, maakten we weer een bocht en vervolgens kwamen we aan de andere kant van het veld met oranje bloemen. En aan deze kant konden we veel dichterbij komen, we maakten dus nog meer foto's van deze pracht.
We slingerden verder over allerlei ondergronden om weer bij de rust bij het Dorpshuis in Wapse te komen. Hier namen we de tijd voor een hapje en een drankje, even energie opdoen voor de laatste (ruim) vijf kilometer.
Bij het verlaten van het Dorpshuis kreeg ik een opmerking over mijn linkerkuit, die zat/zit onder de muggenbulten. Gelukkig had ik er geen last van, maar de vraag van een mede-wandelaar of ik jeuk had, werd in ons groepje met de nodige hilariteit ontvangen.
Geert Jan en ik borduurden daar nog even op voort, maar die woorden durf ik niet te herhalen. Ook nu geldt: "What happend in Wapse, stays in Wapse." Even verderop troffen we Anne en Anneke op de fiets. Van oorsprong diehard wandelaars, maar nu door verminderde gezondheid, volgen ze het wandelpeloton op hun eigen wijze. We kletsten even bij voor we weer verder gingen.
Er volgde nog een mooi stuk tot aan Diever. Vlak voor de finish maakten we weer een klein uitstapje richting "Smaak" voor het dagelijkse finish-ijsje. Na het verorberen van ons ijsje liepen we de paar honderd meter naar de startlocatie en op laatste vijftig meter begon het te regenen. We bereikten dus bijna droog de finish.
Vanwege de regen besloten we om maar zo snel mogelijk de auto op te zoeken. Met hernieuwde afspraken voor voor de laatste wandeldag gingen we huiswaarts. Gelukkig mogen we morgen nog één dagje buiten spelen. Ik heb er zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten