De aanloop naar de 4Daagse

Het kostte mij dit jaar moeite om in de 4Daagsestemming te komen. Dat was niet omdat ik er geen zin in had, maar omdat er in de periode voor de 4Daagseweek wel erg veel op planning stond. Dat kwam doordat het Noorden officieel nog geen vakantie had tijdens de 4Daagseweek. Gelukkig heeft mijn leidinggevende alle begrip voor mijn wandelverslaving en kreeg ik verlof voor de wandeldagen, maar dat betekende wel dat ik in de periode daarvoor het extra druk had. Allerlei dingen die normaal gesproken in de laatste schoolweek gedaan worden, moest ik een week eerder doen. En dat natuurlijk naast de normale werkzaamheden, in dit geval een toetsweek. Nu wil ik daar absoluut niet over klagen, want ik ben veel te blij dat ik het verlof heb gekregen, maar tijd om in de 4Daagse stemming te komen was er dus niet.

Mams was ondertussen al op vakantie in de omgeving van Nijmegen en stuurde mij af en toe een jaloersmakende foto.

De Waalbrug!

Het weiland waar straks onze camping uit de grond wordt gestampt.

Hierdoor begon de 4Daasgsekoorts al wel te gloeien, maar dat was van korte duur, want al snel was mijn aandacht alweer ergens anders op gericht. Vrijdagmorgen begon het grote inpakken. Vouwwagen, gewone spullen, wandelspullen en werkspullen, ik moest maandag nog aanwezig zijn bij de rapportvergaderingen, en natuurlijk boodschappen. En zo konden de Wandelkerel en ik zaterdagmorgen op tijd vertrekken richting Nijmegen.

Paps en Mams vertrokken van hun vakantieadres en een kwartier na elkaar kwamen we aan in de Ooijpolder. We konden naast elkaar staan en met vereende krachten wisten we de caravan en de vouwwagen gebruiksklaar te maken. Na een bakkie vertrok Paps richting huis en wij gingen met zijn drieën boodschappen doen. Na de boodschappen hadden we geen zin meer om nog de stad in te gaan. We besloten om lekker op de camping te blijven en na het eten gingen we op tijd naar bed.

Natuurlijk was ik zondagmorgen belachelijk vroeg wakker, maar een boek, een kop thee en een stoel in het zonnetje boden uitkomst. Nadat ook de Wandelkerel en Wandelmams wakker waren geworden, was het tijd voor het ontbijt en uiteindelijk vertrokken we naar de Wedren om ons aan te melden. De nieuwe aanmeldprocedure was een uitkomst, want we waren alledrie vlot aangemeld. En daarna volgde natuurlijk de traditionele foto's.

En ja, de Wandelkerel gaat dit jaar voor de 50 km. Dat hoeft hij nog niet, maar hij wilde het wel graag. Erg dapper en hij liever dan ik...

Na het inschrijven ging de Wandelkerel terug naar de camping en Mams en ik gingen nog even de stad in voor wat noodzakelijke aankopen. We zorgden ervoor dat we om 17.00 uur weer terug waren op de camping, omdat we daar gingen barbecuen. We haalden een bordje eten en toen we wilden aanschuiven bleken alle plekken bezet. Nu zijn wij niet voor een gat te vangen, dus we haalden gewoon onze eigen stoelen en tafel op en schoven deze aan.

Na het eten bouwden we een klein feestje, maar ik maakte het niet te gek (Mams en de wandelkerel overigens ook niet), omdat ik maandag nog naar mijn werk moest voor de rapportvergaderingen. Deze dag stond nog tussen en mij het 4Daagsegevoel, hoewel ik wel moet toegeven dat de koorts al wat was opgelopen.

De rapportvergaderingen verliepen goed en ik werkte nog wat laatste eindjes weg voor ik weer richting Nijmegen vertrok. Wat was ik blij om de camping te zien, dat bracht het 4Daagsegevoel helemaal terug.

We deden nog een bakkie en legden de laatste spullen klaar. De Wandelkerel en ik zetten allebei een wekker. Hij om 3.00 uur, ik om 5.00 uur. Natuurlijk zou ik om 3.00 uur ook wakker worden, omdat ik wet hoe moeilijk hij zijn bed uitkomt, maar daarna zou ik nog wel weer even kunnen slapen. Hoewel dat slapen sowieso weer afwachten is. Meestal slaap ik de nacht voor de eerste wandeldag niet al te goed. Maar ach, als ik lekker lig is het ook goed. Slaap je niet, dan rust je toch.

Welterusten!!!!!