Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

vrijdag 10 maart 2017

Keuzes, reflectie en ontwikkeling

Vorig jaar rond deze tijd nam de Wandelkerel de beslissing om te gaan voor de mbo-opleiding onderwijsassistent. Hij had heel lang op het spoor van sport en bewegen gezeten, maar zijn laatste stage op een basisschool deed hem beslissen om voor het basisonderwijs te gaan. Hij werd aangenomen en begon in september vol enthousiasme aan de opleiding.

En nog steeds gaat hij met plezier naar school. Zijn cijfers zijn supergoed, één 6,5 en verder alles ruim boven de 7. Prima dus. Althans op papier. Sinds de Kerst merkten wij dat hij 's avonds vaak nog lang aan het spoken was, zijn slaapkamer ligt recht boven die van ons, en hij reageerde steeds vaker kortaf op onschuldige opmerkingen. Natuurlijk vroegen wij hem of er iets was of hem iets dwars zat, maar altijd antwoordde hij ontkennend. Tja, dan kun je als ouders niets anders doen dan hem zelf laten vechten met de dingen die hem dwars zitten. Hij is tenslotte geen klein kind meer. En natuurlijk maakten wij ons zorgen, daar ben je tenslotte ouder voor, maar we hadden (en hebben) er ook het volste vertrouwen in dat de Kerel ons weet te vinden als het nodig is.

En ons vertrouwen bleek niet ongegrond. Na een periode van vechten, gesprekken met zijn coach, maar vooral met zijn stagebegeleider, kwam hij tot de conclusie dat hij niet de goede keuze heeft gemaakt voor zijn vervolgopleiding. Ondanks het feit dat hij kinderen fantastisch vindt, is hij niet geschikt voor het functioneren in een klaslokaal. Zijn stagebegeleider gaf aan dat ze, zodra hij in de sporthal voor die groep kinderen stond, een compleet andere Wandelkerel zag dan in het klaslokaal.

En hoewel het hem moeite kostte om het ons te vertellen, hij was bang dat we teleurgesteld zouden zijn notabene, kwam het hoge woord eruit. Hij wil volgend schooljaar overstappen naar de opleiding sport en beweging. En o, wat was hij blij toen we zeiden dat wij alleen maar willen dat hij blij wordt van wat hij doet. En als dat niet in een klaslokaal is, dan moet hij dat vooral niet doen.

En dus zijn wij nu bezig met het maken van de overstap. Open Dagen bezoeken, aanmelden, formulieren invullen, overleggen met de huidige opleiding over de rest van het schooljaar, maar dat is eigenlijk bijzaak. Natuurlijk is het belangrijk, maar niet HET belangrijkste.

Wij zijn zo gruwelijk trots op die Kerel. Hij heeft doorgezet toen het moeilijk was, hij geeft niet zomaar op. Hij heeft goed nagedacht over wie hij is en wat hij kan, of juist niet kan. Maar het allerbelangrijkste, hij heeft een beslissing genomen voor de onzekerheid hem kapot maakte. En daarom kunnen wij niet anders zeggen dan dat hij als persoonlijkheid een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt. Hij is duidelijk een jongeman op weg naar volwassenheid.

De Topper!!!!


Geen opmerkingen: