Afgelopen maandag werden we verwacht bij de longarts in het AMC. Op de PET-scan van Manlief was te zien dat er activiteit is in zijn longen. Maar voor we in het AMC waren hadden we er al bijna een dag opzitten. We vertrokken om half 8 van huis en we waren tegen half 11 op de poli. Een reis van bijna 3 uur, terwijl we normaal gesproken krap anderhalf uur onderweg zijn. File, file, file. PFFFF!!!!!
Van de longarts hoorden we dat de meeste plekken geheel overeen komen met de kenmerken van sarcoïdose, maar dat er één plek is die niet verklaard kan worden. En voor de neuroloog zijn definitieve behandelplan opstelt, wil hij eerst zeker weten dat er geen andere zaken spelen in het lichaam van Manlief. Prednison heeft een behoorlijk uitwerking op je immuunsysteem, dus extra controle kan geen kwaad.
Om te achterhalen wat er in long van Manlief zit, was een bronchoscopie noodzakelijk. En daar mochten we vandaag voor terugkomen. Maar voor het zover was, moesten we eerst bloed laten prikken. En dan blijkt dat het AMC toch wel echt heel erg groot is, ruim 20 prikkamers en toch ruim een half uur wachten. We kregen wel iets te drinken aangeboden, dat scheelde alweer, want we hadden sinds 's ochtends kwart over 7 niets meer gedronken.
Na het bloed prikken gingen we langs de afdeling bronchoscopie om de definitieve afspraak voor woensdag te maken en daarna was er eindelijk tijd om iets te eten. Het gat tussen ontbijt en lunch was opgelopen tot 7 uur, dus we hadden flink trek. Met nog wat fourage voor de terugweg op zak, vertrokken we weer richting Drenthe.
Vanmorgen verlieten we Drenthe weer om het AMC weer te bezoeken. Voor Manlief de bronchoscopie zou ondergaan, gingen we eerst nog even langs de neuroloog. Ze wilden een vraaggesprek met ons filmen om te gebruiken als studiemateriaal voor neurologen in opleiding. Natuurlijk wilden wij daaraan meewerken.
Omdat Manlief een roes krijgt, mag hij niet eten. Ik ben solidair en wacht met eten tot hij op de afdeling is. Om kwart over 1 laat ik hem daar achter en dan begint het wachten. Ik heb werk, een boek en een haakwerkje meegenomen om de tijd door te komen en dat is maar goed ook. Pas om half 5 krijg ik het bericht dat ik Manlief kan ophalen. De bronchoscopie is goed verlopen en Manlief heeft verder geen klachten. Hij heeft alleen vreselijke trek. En dus scoren we een paar broodjes en dan gaan we weer naar huis.
Eenmaal thuis zijn onze schatjes blij dat we er weer zijn en wij ook. Nu afwachten tot maandag, dan horen we of er iets afwijkends in de longen van Manlief is gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten