Toen de Wandelkerel en ik wilden starten, werden we geroepen door A. Eén van onze vaste wandelmaatjes in het noorden. Of we even wilden wachten, want ook L was aanwezig. Ja, natuurlijk wachten we dan. We kregen ook gezelschap van H en zo vertrokken we met zijn vijven voor de eerste lus van 10 km.
Deze eerste lus stuurde ons naar het Ooster- en Westerzand. Dat was voor wandelmams goed nieuws, want dat betekende voor haar in ieder geval al één ronde mul zand minder. Mams wandelt graag, maar mul zand vindt ze he-le-maal NIETS! En deze ronde stond voor haar niet op het programma. Nu ben ik ook niet hele erg gek op mul zand, maar gelukkig maakte de omgeving veel goed.
Het werd al snel warm en H besloot om zich te ontdoen van enkele lagen kleding. Wij liepen rustig door in de veronderstelling dat hij ons wel weer bij zou halen.
De rust op deze ronde was op camping De Blauwe Haan en daar rook het heerlijk naar vers gebakken broodjes. Het liep ondertussen richting half 9 dus de campinggasten waren langzaam toe aan ontbijt. Ook wij kregen trek en L haalde voor ons chocoladecroissants, terwijl anderen gebruik maakten van de sanitaire voorzieningen. We genoten van de croissants en wachtten op H, maar het duurde wel heel erg lang. Een telefoontje leerde dat hij een extra blokje had gelopen (verdwaald) en dat het nog wel even kon duren voor hij ons zou bijhalen. Toen we verder wilden, was de Wandelkerel spoorloos. Nu dat weer. Gelukkig was hij snel weer gevonden, hij had voor zichzelf nog even snel een Kaiserbroodje gehaald bij de bakker. Dat kon nog net, gezien de inhoud van zijn portemonnee. Zonder H en met de Wandelkerel vertrokken we voor de laatste paar kilometer van deze lus.
Wandelmams wachtte ons op met koffie en thee en na een bakkie vertrokken we, nog steeds zonder H, maar wel met Wandelmams, voor weer een lus van 10 km, nu richting Rheebruggen. Deze lus gaat voornamelijk over verharde ondergrond en de stukjes bos die er tussen zitten, gaan over harde zandpaden, dus voor iedereen lekker lopen. De samenstelling van het gezelschap wisselde wat, maar we bleven bij elkaar in de buurt. Bij de rustpost werd er geknaagd aan wortel en komkommer en verder ging het weer.
Eenmaal terug bij het startpunt, zagen we H op het terras zitten. Hij had een ronde overgeslagen en wilde nu graag weer met ons verder. Geen probleem, maar wij namen eerst een kop soep. Nadat we de inwendige mens verzorgd hadden, was het tijd voor ronde 3. Deze route voerde ons richting het Binnenveld. Veel bospaadjes, voorzien van boomwortels, maar zo mooi om te wandelen.
Na deze ronde besloten Wandelmams en H dat het genoeg was geweest voor vandaag. L en A twijfelden en ik had geen keus. De Wandelkerel wilde perse de 40 km volmaken en ik had beloofd om me aan hem aan te passen. L en A besloten om ook nog een rondje met ons mee te doen, dus met zijn vieren gingen we de 40 km vol maken. Deze lus ging richting Holtinge en had wederom een paar mulle zandpaden voor ons in het verschiet.
Maar we bereikten het eindpunt en we waren nog niet eens de laatsten. Deze wandeling is een stuk zwaarder dan de 40 km in Nijmegen, dus de Wandelkerel vindt zichzelf nu Nijmegen-proof.
We genoten nog van een welverdiende beloning en toen was het tijd om naar huis te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten