Uit eigen tuin

Eigenlijk stond een bezoekje aan de moestuin al voor gisteren op het programma, maar dat ging niet door omdat ons moppie niet fit was. Vandaag ging het alweer een stuk beter, dus stapten we op de fiets om te kijken hoe het met de sla, boontjes, tomaten en de rest was.

Allereerst kwamen we tot de conclusie dat er hoognodig gewied moest worden. Dus dochterlief pakte de schoffel en ging aan de slag.

En hoewel broerlief die hele moestuin niks aan vindt, behalve als hij de sla mag gaan opeten, hielp hij toch even mee. Hij zocht het losgehaalde onkruid bij elkaar en deponeerde dat uiteindelijk keurig in de groene container.

Gelukkig viel de hoeveelheid onkruid erg mee, dus het hoofdstuk wieden was snel afgesloten. En toen was het tijd voor een inspectie van de waren.

De sla groeit super, maar omdat we afgelopen week al twee keer sla gegeten hadden, besloten we om de sla maar even te laten voor wat 'ie is. Die kan nog wel een dag of twee wachten.

Bij de tomaten zag het er goed uit. Een aantal kregen al de goede kleur, hoewel het nog iets te vroeg was om ze te plukken.

Daarnaast doen de overige tomatenplanten ook erg hun best en hangen er trossen en trossen vol nu nog groene tomaten.

En we hebben zelfs variatie in de tomatensoorten, want deze zien er toch heel anders uit. Helaas zijn ze nog wel groen.

Op mijn vraag aan dochterlief wat bovenstaande plant moest worden, trok ze haar schouders op. "Ik weet het niet mam, opa heeft dit erin gezet." Tja en opa was er niet, dus geen idee wat dit moet worden.

De bietjes zijn bijna zo ver dat ze gegeten kunnen worden. Eigenlijk zonde, want ik vind ze er zo mooi uit zien.

En als laatste hebben we nog staan: "pa-teelt-niet-anders" ook wel bekend als boontjes. En de term "pa-teelt-niet-anders" komt uit mijn eigen jeugd. Ook toen had paps een moestuin en dat ene jaar was alles mislukt behalve de boontjes. De boontjes hadden een topjaar. En mijn beide zusjes en ik moesten ze punten, breken en koken, zodat ze de diepvries in konden. Drie hele dagen zijn we met zijn drieën bezig geweest met die krengen. En in die dagen is de term "pa-teelt-niet-anders" ontstaan. Hoe weet ik niet meer, maar boontjes hebben jarenlang zo geheten. En het ergste van alles.............. De hele winter hebben we minimaal twee keer per week boontjes gegeten, want Wandelmams wilde ruimte in de diepvries. Zoals het er nu uitziet leveren de boontjes een mooi maaltje op voor ons gezin en voor Wandelmams en paps. En dat is nu net precies genoeg.

Iemand behoefte aan sla?????