Gelukkig was het vandaag niet glad, dus ik kon weer op pad voor een wandeling. Ik reed naar Beilen om Hilly op te halen en daar sloot ook Liana zich bij ons aan. Met zijn drieën reden we verder naar Odoorn om daar 20 kilometer te gaan wandelen bij wandelvereniging Bargermarke.
We konden de auto nog net kwijt op de parkeerplaats bij hotel De Oringermarke, de startlocatie, en na een toiletbezoek schreven we in. Na de inschrijving moesten we nog even wachten voor we mochten starten, maar net na half 9 waren we op pad.
Na een klein stukje door Odoorn, waar het ook nog mistig was, liepen we al snel het bos in. Na een rondje door het bos, kwamen we uit langs de bosrand, waar op het hek de nodige kunst was gevormd door moedertje natuur. Ook de bomen en blaadjes waren versierd...
We liepen een stukje langs de bosrand voor we het bos weer ingingen. We kwmaen langs een bijzonder gebouwtje, dat een tempel bleek te zijn. Deze tempel is een ode aan de zon. Helaas weinig zon vandaag, de tempel stond in de mist.
Op een bepaald moment zagen we even verderop allemaal witte vlekken op de grond en in de bomen. Toen we dichterbij waren gekomen bleek dat die witte vlekken bestonden uit ijshaar. We bleven dus staan om foto's te maken en al snel sloten er veel meer wandelaars zich bij ons aan, er ontstond een ware fotorage. Heel logisch, want het is een heel bijzonder gezicht, dat ijshaar.
Wat een bijzonder fenomeen hè?
We slingerden lustig voort door het bos tot we Exloo bereikten. In Exloo hadden we een rust op 11 kilometer, we waren dus al over de helft. Na een toiletbezoek, lekker bakkie en een hapje eten waren we klaar voor deel 2 van de route.
We deden een heen-en-weertje door Exloo tot we op een punt kwamen waar niet duidelijk was waar we heen moesten. Er was geen pijl te vinden op dat punt en de routebeschrijving leek te kloppen met de situatie, maar dan kwamen we uit op een doodlopende privéweg. Verwarring alom dus. Gelukkig stond er op de routebeschrijving een straatnaam, dus met behulp van de digitale kaart wisten we waar we heen moesten. Toch besloot ik om de routebouwer even te bellen, er liepen nog genoeg wandelaars achter ons die dit punt nog moesten passeren. Na dit telefoontje zochten we de route weer op en gingen we verder.
Het was en het bleef mistig, op de vlakte en in het bos. In het bos kwamen we langs hunebed D31, een klein exemplaar overigens. Vlak na dit hunebed lag een kunstwerk. Het was niet mogelijk om er een foto van te maken, de steen werd bevolkt door een groep kinderen, maar ik kon wel een foto maken van de beschrijving.
Na het oversteken van een glibberig bruggetje kregen we gelukkig ook weer vaste grond onder de voeten. We waren ondertussen bezig aan de laatste loodjes, nog steeds door de mist. De allerlaatste loodjes brachten ons bij de kabouters van Odoorn.
En zo kwamen we weer terug bij De Oringer Marke. We deden nog even eend drankje en toen was het tijd om Hilly thuis te brengen, waarna Liana en ik ook weer ieder huiswaarts gingen. Ondanks de beperkte kijk op de wereld was het een fijne wandeldag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten