Zaterdagochtend stapten we mooi op tijd op de fiets en nog voor 6 uur stapten we de sporthal, die als start- en finishlocatie diende in. We waren op tijd voor de startceremonie en zelfs Liana (Fries) en Mams en ik (Drenths) zongen het Grunnens Laid mee.
Albert, Geert Jan en Liana mochten om 6 uur starten, Mams en ik moesten nog even wachten tot 6.20 uur. We brachten onze tijd dor met het lezen van de informatieborden die in de hal stonden. Toen bleek dat de laatste bus voor mensen met de eerste starttijd niet vol was, mochten Mams en ik ook mee met die bus. Een meevaller dus.
Helaas was onze buschauffeur niet op de hoogte van de wegwerkzaamheden, zodat we nog een mooi ommetje maakten door het ontwakende Grunnens Laand. Een wandelaar die bekend was in de omgeving wist de chauffeur op het rechte pad te brengen en zo bereikten we uiteindelijk Waterhuizen. De startlocatie was bij scheepswerf Pattje. Hier troffen we Albert, Geert Jan en Liana weer, maar ook Martin, die rechtstreeks naar de startlocatie was gereisd. Mams en ik scoorden snel de startstempel, zodat we met zijn zessen van start konden. De naam Pattje hield ons nog wel even bezig. We waren van het Pattje af, op zoek naar het rechte Patt(je) en ook Alice in Wondeland en het gele Patt(je) kwamen voorbij. Als wandelaar moet je toch een behoorlijk brede kennis hebben om mee te kunnen doen😏.
Na een klein stukje langs de doorgaande weg, sloegen we af naar een bospad en op de een of andere manier waren we tussen de groepen terecht gekomen, want voor en achter ons waren geen wandelaars te bekennen. Door bos en weide kwamen we terecht in Westerbroek, waar de deuren van een kerkje geopend waren. Hier gingen we dus even naar binnen. En achter de deur vonden we een zeer betrokken vrijwilliger, die met passie en enthousiasme wist te vertellen over zijn kerk. Geweldig gewoon!!!
We verlieten de kerk en Westerbroek en we zagen de zon opkomen. Prachtige plaatjes leverde dat op. En al pratend gingen ook de kilometers onder onze schoenen door. Een aantal van ons maakte gebruik van de sanitaire mogelijkheden onderweg en zo naderden we Foxham.
Net buiten Foxham kwamen we bij Royal Bodewes, een scheepswerf waar we over het terrein en door de hallen mochten wandelen. Man, wat indrukwekkend die hallen en scheepsrompen.
Nadat we het terrein van Bodewes hadden verlaten mochten we een geïmproviseerde brug oversteken. Hier werden we gelijk gewassen en geschoren....
En de verrassingen waren nog nier voorbij, want vlak na deze oversteek kregen we een felblauw ijsje. Ondertussen ging de jas uit. En na het verorberen van het ijsje kreeg ik (digitaal) de vraag of mijn tong nu blauw was...….
Nee, dus!!!
En net na het verlaten van het ijsjespand werden we achterop gelopen door Carola, Aike en Robert. Gezellig, nog meer bekenden en nog meer bijkletsmomenten. En al druk kletsend bereikten we hotel Faber, waar we er 10 km op hadden zitten. We schoven tafels en stoelen bij elkaar en dat was maar goed ook, want er kwamen nog meer Walkers opdagen, zodat de groep steeds groter werd. We deden een bakkie, namen een sanitaire stop en aten wat. En daarna gingen we met een gegroeide groep weer verder.
Charlotte ging nog even onder behandeling bij de dokter van Momentenzorg, wel op eigen risico, en toen konden we weer verder.
We slingerden Sappemeer in en weer uit en we troffen een perfecte plek voor een groepsfoto. We wisten ook een vrijwilligster voor de foto te vinden. En met de schitterende lucht werd het een prachtfoto.
Vlak na dit fotomoment kwamen we bij de volgende rust, het punt waar de 23 km-lopers vandaag startten, restaurant De Gouden Zon. Hier streken we weer neer voor een rust. Mams en ik kozen voor een kopje mosterdsoep. Er ontstond wat roering toen een wandelaar in paniek een dixie uitkwam, hij had zijn telefoon in de "pot" laten vallen.
Vanaf deze rust viel het gezelschap weer wat uit elkaar. Ten eerste omdat er een hele slimme jongeman was, die hier zijn kinderpostzegels aanbood en enkele Walkers wilden hem graag steunen, dat duurde dus even. Ten tweede verschilde de behoefte in duur van de rust en ten derde liepen we vlak na de rust een papierfabriek binnen en hier wilden enkele Walkers met een grafische achtergrond, Geert Jan en ik, hier even hun hart ophalen. Man, wat genieten, rollen karton, de geur van papier, een papiermachine en prachtige eindproducten.
Na de papierfabriek was het gezelschap uitgedund tot Albert, Geert Jan, Mams en mijzelf. En het bleef maar doorgaan, want vlak na de kartonfabriek volgde de historische scheepswerf van Wolthuis. Weer een plek om stil te staan en rond te kijken.
En nog steeds hield het niet op, binnen de kortste keren bereikten we het brandweermuseum, wat een gave plek.
We schoten dus voor geen meter op, maar dat is gelukkig één van de kenmerken van de TodN, zoveel te zien en te doen, dat wandelen bijna een bijzaak is. Na het brandweermuseum maakten we een rondje door de tuin van Borg Welgelegen en toen konden we weer een poosje opschieten. En ergens halverwege een bospad bleken de Walkers die voor ons liepen een pauze te houden, we konden dus mooi weer aansluiten. En zo liepen we in een grote groep weer verder, richting Heemtuin Muntendam.
Op weg naar de Heemtuin werden we getrakteerd op enorme hoeveelheden Vliegenzwammen. Kabouter Spillebeen had een enorme keuze. Ook nu schoten we dus voor geen meter op, elke keer weer meer Vliegenzwammen en weer bijzondere exemplaren en dus weer stilstaan voor foto's. Toch bereikten we de Heemtuin. En hier streken we weer neer voor een pauze.
Na de rust slingerden we verder door de Heemtuin en die ging over in een pad tot aan Veendam. Ook hier volop paddenstoelen. Helaas werden we net voor Veendam overvallen door een regenbui. Toch maar de poncho's aan, het ging net te hard om dat niet te doen. Net voor de informatie over de zoutlaag in Groningen was het weer droog. Ik deed snel mijn poncho weer uit, maar Mams, die het toch iets sneller koud heeft dan ik, hield hem nog even aan.
We begonnen nu echt aan de laatste loodjes, op naar het plein waar we gaan meedoen aan een eerbetoon aan het 100 jaar oude Grunnens Laid. We moeten even doorstappen, maar we zijn daar keurig op tijd.
We (deden alsof we) zongen en klapten achteraf dubbel zo hard mee. Eenmaal weer bij de startlocatie troffen we alle wandelvrienden (behalve degene die de kortere afstand hadden gelopen, helaas) weer en gezamenlijk genoten we van een praatje na en bakje salade.
Toen de salade op was, werden de spullen bij elkaar gepakt en stapten we weer op de fiets richting ons tijdelijk onderkomen. Na het douchen kregen we gezelschap van Albert en na een makkelijke maaltijd en een borreltje om het af te leren, vertrokken we naar bed. Morgen weer een wandeldag.
En waar we vandaag enorme mazzel hadden met het weer, lijkt het morgen heel anders te worden. De poncho's gaan zeker weer mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten