Ik liep om Bataviastad heen en het viel mij op dat er wel heel veel wielrenners op de parkeerplaats stonden. Net te ver weg om te vragen wat ze gingen doen, maar het worldwideweb bood uitkomst. Ik ontdekte dat er een wielerevenement rondom het IJsselmeer was en dat een deel van de wielrenners op de terugweg over de dijk waar wij liepen ons tegemoet zou komen.
Mijn rondje bracht mij langs het schip de Batavia en die legde ik nog even vast voor ik weer richting tankstation ging.
Gelukkig was het tankstation nu open zodat ik gebruik kon maken van het toilet en daarna lekker aan een kopje thee kon. De dame van het tankstation vroeg me war ik op wachtte en we raakten in gesprek. Ze was heel benieuwd wie en wat er zouden komen opdagen. Bij het tweede bakje thee trakteerde ik mijzelf ook nog op een croissant en toen ik halverwege mijn tweede bakkie was, kwamen Albert en Liana aan, gevolgd door twee auto's uit Lelystad en als laatste Maike. Het was direct een drukte van belang in de shop. Nadat iedereen had genoten van een bakkie vroegen we de dame van de shop om een foto te maken van dit zooitje ongeregeld. Dat deed ze met plezier.
Voor we vertrokken kregen we van Martin en Marianne een routebeschrijving en een overlevingspakket. Grote hilariteit alom over de routebeschrijving.
We namen afscheid van Marianne, die naar het Zuiderzeemuseum ging, en van Eric, die onderweg een plekje zou zoeken voor een mini-Oase en toen vertrokken we met 12 wandelaars, in leeftijd variërend van 14 tot 73, afkomstig uit Noord- en Zuid-Holland, Utrecht, Drenthe, Groningen en Friesland. Een mooi stel bij elkaar.
Het oogt wat somber buiten, maar het is wel droog en dat is eigenlijk al meer dan wat we verwacht hadden. De weersvoorspelling waren ons niet gunstig gezind met vooral regen, maar bij vertrek is het droog. Na een klein stukje lopen draaien we de dijk op en beginnen we de oversteek van Flevoland naar Noord-Holland.
Het gesprek komt al snel op de hurkende man in de verte en de fototoestellen komen te voorschijn. En omdat ze er toch zijn worden er ook de nodige foto's gemaakt op de brug. Het gezelschap valt dus al snel uit elkaar. Niet voor lang, want er wordt gewacht tot iedereen weer bij elkaar is voor er verder wordt gelopen.
Natuurlijk blijft de groep niet bij elkaar, dat is simpelweg een utopie met 12 wandelaars, maar we blijven elkaar wel in de gaten houden. Er wordt druk gekletst en de kilometers vliegen onder onze schoenen door. We lopen natuurlijk wel op een dijk, dus we hebben links water en rechts water, met aan de linkerkant nog een weg. Als er dan iets bijzonders te zien, worden er meerdere fototoestellen tevoorschijn gehaald om een foto te maken. En dat levert dan ook weer een foto op.....
Ondertussen kijken Carla en Gerben of we nog op de goede route zitten, je weet het maar nooit....
En dan, na 7 km, bereiken we de mini-Oase, vandaag bemand door Eric. Hij had nog niet helemaal op ons gerekend, dus de bankjes worden snel tevoorschijn gehaald. We worden voorzien van een drankje naar keuze, voornamelijk koffie en thee, en als een geoliede machine regelen vier man voor iedereen een bakkie. En als iedereen zijn natje en droogje heeft gehad, laten we Eric weer achter. Op naar de volgende rust bij Checkpoint Charlie.
Checkpoint Charlie sluit om 14.00 uur dus we moeten zorgen dat we daar voor die tijd zijn. Gezien de tijd en de afstand moet dat makkelijk kunnen lukken, maar voor het zover is genieten we van het uitzicht over het water en van de begroeiing op de dijk. Wat een verscheidenheid aan planten. We missen de Wandelkerel met zijn plantenkennis.
Al van verre zien we Checkpoint Charlie, maar ook wij worden van verre gezien. Ik krijg een appje van Eric dat hij ons ziet aankomen. Dan duurt het nog een half uur voor we er daadwerkelijk zijn. Het is dan half 2, dus we zijn mooi op tijd. We genieten van een bakkie, een soepie, kroketten en/of appeltaart en daarnaast van de sanitaire voorzieningen. En als we willen afrekenen blijkt dat de rekening al is voldaan door één van de wandelaars, als verrassing en traktatie. Wat een geweldig zooitje bij elkaar zijn we toch.
We gingen weer op weg naar Eric en zijn mini-Oase en die troffen we nog net onderaan de dijk. We namen weer plaats op de bankjes en stoelen en genoten van een hapje en ene drankje. Net voor we bij de mini-Oase waren, kwamen de eerste fietsers ons tegemoet en toen we lekker zaten, werden het er steeds meer. Deze fietsers hadden er bijna 200 km opzitten en dat vonden wij een applausje waard. Met elke fietser die langs kwam, werd het applaus enthousiaster en het duurde maar even of het applaus werd een wave. De meeste fietsers reageerde erg enthousiast, een enkeling reageerde niet, dat hielden wij maar op vermoeidheid, een gemoedstoestand die de meesten van ons ook wel kennen. Eric haalde de fles Schrobbeler die overgebleven was van de DoTo tevoorschijn en door die en gene (ja ook door mijzelf) werd daar van genoten. En van mensen toejuichen krijg je zelf ook weer energie, dus vol enthousiasme gingen we weer verder.
Eric beloofde ons om nog één keer op ons te wachten onderweg, we waren dus weer goed aan het oefenen op rusten. En waar de weersverwachting zeer negatief was, met vooral regen, werden we nu getrakteerd op een zonnetje, heerlijk. Op dit deel viel de groep behoorlijk uit elkaar, maar met het mooie uitzicht over het water was het geen straf om op elkaar te wachten.
Toen de kudde weer bijeen was, vervolgden we onze weg, op naar de mini-Oase. Maar voor we daar waren raakten we in gesprek met een groepje fietsers, zij hadden even pauze. Het gesprek kwam op wandelen en hoe wij elkaar kenden. De opmerking dat de N4D daar een groot aandeel in had gehad, maakte wat los. Deze fietsers wonen in Linden, de doorkomstplaats voor de 40 km-lopers op vrijdag. En zo blijkt maar weer dat de wereld erg klein is. Ineens zagen we Marianne aankomen op de fiets, zij zat bij Eric in de mini-Oase en waren vanaf daar te zien. Zij vroegen zich af waarom we stil stonden en dus kwam Marianne vene polshoogte nemen. De situatie was snel duidelijk en na een groepsfoto gingen de fietsers richting Lelystad en de wandelaars richting Enkhuizen, op naar de mini-Oase.
De mini-Oase zat net aan de andere kant van het Naviduct. De term naviduct hield ons nog wel even bezig, want wat was nou het verschil met een aquaduct. Maike hielp ons de volgende ochtend via het forum uit de droom, een naviduct is een aquaduct waarbij zich een sluis in de waterloop bevindt.
En nu wachten echt de laatste loodjes. We waren bijna in Enkhuizen. In Enkhuizen kwam Truus ons tegemoet, die niet meewandelde maar wel gezellig zou mee-eten en zo zaten we met zijn vijftienen aan het diner. Martin kreeg een mooie compilatie van alle foto's die hij had gemaakt van hemzelf en zijn wandelvrienden op de vrijdag van de N4D. Deze werd zeer gewaardeerd.
Na een gezellig diner werd er nog één groepsfoto gemaakt. Deze keer op volgorde van leeftijd, waarbij Albert, als nestor, voorop mocht en waarbij Gerben als toekomst de rij sloot! En na een uitgebreid en uitbundig afscheid ging iedereen huiswaarts, waarbij we op de terugweg getrakteerd werden op een prachtig zonsondergang. Een fantastische afsluiting van een fantastische dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten