Er zijn veel theorieën en meningen over het namen geven. Zo worden namen geassocieerd met opleidingsniveau of een BN'er (Bij mijn zusje in de klas zat een Vanessa, geboren eind jaren '70. Eind jaren '80 was die naam beslist geen aanrader!) Ook kan de combinatie voor- en achternaam niet zo gelukkig gekozen zijn. Daarnaast heb je ook nog te maken met de mening van anderen en moet je ook nog maar hopen dat je kind tevreden is met de naam die hij/zij krijgt.
Toen Manlief en ik een naam moesten gaan bedenken voor ons eerste kind, waren we het over een paar dingen eens. Ten eerste wilden we een naam die, bij voorkeur, niet in de namen top 100 stond en zeker niet in de top 10. Ten tweede wilden we een naam waar geen verwarring over de uitspraak zou kunnen ontstaan. Ten derde wilden we een naam die al bestond, we wilden niet zelf gaan "knutselen". En tenslotte wilden we een naam van tenminste twee lettergrepen, omdat onze achternaam bestaat uit één lettergreep.
Daarnaast wilde Manlief graag zijn (biologische) vader vernoemen. Helaas is zijn vader overleden toen Manlief zelf 6 jaar was en hij heeft altijd de wens gehad om zijn vader te vernoemen, mocht hij een zoon krijgen. Nu was het krijgen van een zoon in onze beider families niet iets wat vaak voorkwam. Ik ben in het bezit van twee jongere zusjes, Manlief heeft twee oudere zussen en toen wij ons eerste kind verwachten, hadden de zussen van manlief samen drie dochters. En hoewel ik stiekem het gevoel had dat wij een jongen zouden krijgen, dacht ik dat dat vooral te maken had met de wens om een jongen te krijgen. Dus hielden we alle opties open.
We kregen die zeer gewenste zoon, de eerste jongen sinds lange tijd in beide families en hij werd vernoemd naar de vader van Manlief. Omdat die vernoeming een naam van één lettergreep betrof, gaat de Wandelkerel door het leven met een dubbele voornaam. Het tweede deel van zijn naam is afgeleid van de eerste naam van mijn Paps en van de naam van zijn vader/Manlief. Natuurlijk past die naam NU helemaal bij hem. Hij kent de oorsprong van zijn naam en is er trots op dat hij de naam van zijn (groot)vader(s) draagt. Wat wij ons niet realiseerden toen hij geboren werd, is dat de schrijfwijze van zijn naam, twee aparte namen zonder koppelteken, betekent dat hij twee voorletters heeft.
Bij kind nummer twee bleven de voorwaarden gelijk. Wel zijn we altijd duidelijk geweest dat we een eventuele eerste zoon zouden vernoemen naar de vader van Manlief, maar dat volgende kinderen, jongen of meisje, niet vernoemd zouden worden. En dat is bij kind nummer twee ook niet gebeurd. Wel hadden we bedacht dat in het geval we een meisje zouden krijgen, we voor een Franse naam zouden gaan. Dit omdat mijn naam ook van Franse oorsprong is. Tja, we kregen een meisje en ze heeft dus ook een Frans georiënteerde naam. Tot haar grote spijt slechts één naam, dus ook maar één voorletter. En haar broer heeft er twee. Het leven is niet eerlijk!!! Maar ook Dochterlief is tevreden met haar naam. Natuurlijk weet zij ook waarom haar naam een Franse oorsprong heeft en de schatjes kennen ook het verhaal achter de wederzijdse namen.
En nu kom ik tot de kern van dit stuk. Want hoewel beide schatjes in hun naam zijn gegroeid en die naam ze past als een lekker-zittende, versleten, veel te grote capuchonsweater-waar-je-in-kunt-wonen, vraag ik me af en toe af of een andere naam niet beter was geweest. In Nederland moet je binnen drie werkdagen aangifte van geboorte doen, maar er zijn landen waar je 2, 3, 4, 5 of zelfs 6 maanden de tijd hebt om je kind een naam te geven. Ik ben benieuwd welke namen wij dan hadden gegeven. Of eigenlijk ben ik niet benieuwd, ik heb wel een idee!!!
Voor de Wandelkerel zou er een naam uitgekomen zijn met de betekenis: rustig, nobel, eerlijk. Afgelopen zomer logeerde een vriendin van Dochterlief bij ons en zij kwalificeerde de Wandelkerel als "een braaf kind". En ik kan niet anders zeggen dan dat zij gelijk heeft. Toch is hij geen watje of meeloper. Hij heeft zijn eigen (soms te hoog gestelde) normen en waarden en daar blijft hij trouw aan. Daarnaast is hij altijd bereid om anderen te helpen, maar hij weet ook een duidelijke grens te trekken en zal hij nooit bewust iets doen wat een ander benadeeld. Dus de Wandelkerel doet de kwalificatie rustig, nobel, eerlijk zeker eer aan.
Voor Dochterlief zouden we dan op zoek zijn gegaan naar een naam met de betekenis explosief, licht ontvlambaar, vuurgevaarlijk of zoek dekking. Ze is een ontzettend lieve, gezellige, sociale en warme persoonlijkheid, maar als er iets gebeurt wat mevrouw niet zint, dan is niemand veilig. Soms zou ik willen dat we haar Dynamite hadden genoemd, dan was de buitenwereld (lees de buren) in ieder geval voorbereid op de aardbevingen die hier soms door de straat gaan, als Dochterlief haar ouders weer eens niet lief vindt. Aan de andere kant verrast ze ons regelmatig met haar kijk op het leven en het wereldnieuws en haar analyses van de wereld om haar heen.
Over het algemeen is het maar goed dat de buitenwereld je karakter niet kan aflezen aan je naam. Want dan zou je nooit met een schone lei kunnen beginnen. En misschien hebben Manlief en ik toch nog wel een vooruitziende blik gehad, want de naam van de Wandelkerel heeft de betekenis "sterk" in zich en de naam van Dochterlief de betekenis "wijs". Er is dus hoop!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten