Waarom de zaterdag dan toch HAPPY is. Daar zijn meerdere redenen voor aan te voeren.
De eerste is dat manlief thuis is. Ja echt, hij is thuis. Dat heeft nog wel wat voeten in aarde gehad, want er moest hier nog wel het één en ander geregeld worden. Een bed, krukken, een rolstoel, een rollator en een douchestoel werden vrijdagmorgen bezorgd. En ja, toen moest ik ervoor zorgen dat dat hele arsenaal een plek kreeg in ons huis. Dus banken aan de kant en bed erin. En dan alles weer een nieuwe plek geven.
Pfffff, dat viel nog niet mee. Uiteindelijk hadden alle meubels weer een plek en toen kwamen de schatjes terug uit school. Ik hield nog steeds een slag om de arm, want het laatste dat ik wilde was dat ze erop rekenden dat papa thuis kwam en dat het niet zo bleek te zijn.
Uiteindelijk had manlief een prachtig plekje in de woonkamer. Een aantal jaren geleden hebben wij verbouwd en toen hebben we al rekening gehouden met het feit dat we ooit oud zouden worden en dus hebben we alle leidingen laten aanleggen om een doucheruimte beneden te maken. Omdat we die ruimte tot nu toe niet nodig hadden, hebben we hem ingericht als opbergkast. Nu zijn we ingehaald door de werkelijkheid en heeft manlief doucheruimte beneden nodig.
Dus heb ik vrijdagmiddag, samen met schoonzus (bedankt voor je hulp) deze ruimte leeggeruimd en de daar aanwezige spullen een nieuwe plek gegeven. De klusploeg kwam ondertussen ook langs en heeft een plan de campagne gemaakt, dus op korte termijn kan manlief beneden douchen. Gelukkig maar, want ik moet er niet aan denken dat hij een trap gaat beklimmen of afdalen.
De zaterdag was dus "Happy" omdat we 's ochtends manlief thuis aantroffen. De "Happinez" van dochterlief volgde direct uit dat gegeven, want ze hoefde niet mee naar het voetbalveld. En hockeyen hoefde ze vandaag ook niet, dus zij had een relaxte ochtend. De zaterdag was ook "Happy" voor zoonlief. omdat hij met zijn voetbalteam wist te winnen van een lastige tegenstander, waardoor ze nog steeds zonder verliespunten bovenaan staan. Volgende week kunnen ze dus kampioen worden. Dit is de laatste competitieronde en de nummer 2 heeft 1 wedstrijd verloren, maar het doelsaldo van het team van zoonlief is zodanig, dat het kampioenschap heel, heel, heel dichtbij is.
Het mooiste is dat het team van zoonlief bestaat uit jongens die allemaal voor het eerst op "groot veld" spelen (ze zijn dus eerstejaars D-pupillen) en dat het overgrote deel van de tegenstanders bestaat uit jongens die al een jaar ervaring hebben op "groot veld". Knap gedaan van deze knapen dus.
Deze dag eindigde met het zetten van de schoen. Ondertussen zijn ze het geloof in de Goedheiligman kwijt, maar een cadeau is een cadeau. En dus plaatsten ze een schoen/laars voor de kachel. En ook al weten ze hoe het zit met Sinterklaas, wij wilden minimaal één liedje horen. Tja, voor niets gaat de zon op. En dus werd er braaf gezongen. En nu maar afwachten of de Sint ook bij kinderen komt die van hun geloof zijn gevallen.....
De kat heeft ondertussen zware twijfels of wij wel goed bij ons verstand zijn. Eerst gaat die kerel ervandoor, bijna drie weken niet thuis. Dan wordt de kamer zwaar verbouwd, komt die rare kerel weer thuis en is iedereen nog blij ook. Tja, wat moet je daarmee als kat zijnde.....
Ik heb toch het vermoeden dat het poezenbeest blij is dat manlief weer thuis is. Het bewijs daarvan lag bij de achterdeur. Een dooie muis. Bedankt poezenbeest!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten