Het is alweer even geleden dat ik meer dan 20 km liep, dus daar ging ik vandaag voor, de 28 km van Friesland Beweegt in Bitgummole.
Ik had mij deze keer vooraf ingeschreven, dus na een snelle scan, kon ik van start. Al snel verliet ik Bitgummole en via Bitgum ging het de vlakte van de Waadhoeke in. Hoewel, helemaal open was het niet, er waren ook gebieden vol kassen. Ik hou wel van die grote, lege vlakte, de prachtige vergezichten en de weidsheid. Ik weet dat er mensen die het vreselijk vinden, omdat er niets te zien is. Maar dat is maar hoe je het bekijkt..... (Flauwe woordspeling, ik weet het!)
De eerste rust was in Menaam, waar we in de kerk werden ontvangen, een prachtige plek. De wandelaars zaten in een zijbeuk die met glas was afgescheiden van de kerk zelf. In de glazen wand zaten ook deuren, dus deze ruimte kan ook bij de kerk betrokken worden. Echt heel mooi gedaan.
Na mijn bakkie liep ik natuurlijk ook de kerk zelf nog even binnen, al
durfde ik niet te ver naar binnen te lopen met mijn vieze
modderschoenen.
Nadat ik de kerk had verlaten ging het al snel de vlakte weer op en daar bleef ik voorlopig ook. Ik kon dan ook heel ver kijken, naar de kerk van Berltsum in de verte bijvoorbeeld. Dat zag er goed uit,want bij die kerk zou de oliebollenrust zijn...
Maar voor ik in Berltsum zou komen, had ik nog een flink stuk te gaan, met nog een rust in Ried. Na de open vlakte was dat even fijn. Wel jammer voor de mensen van het dorpshuis dat de meeste wandelaars amper de tijd namen om even te zitten, dit vanwege de naderende regen. Ik ging er wel even voor zitten daar, man wat een heerlijke snert.
Na de snert ging ik op weg naar de oliebol, dus op weg naar Berltsum. Op dit stuk van de route raakte ik aan de praat met Santiago-gangers, dat blijft toch altijd een mooi gespreksonderwerp. Eenmaal in Berltsum moesten we nog een flinke omweg maken voor we bij de kerk kwamen, maar toen was eindelijk de oliebol daar.
De oliebol werd uitgedeeld in de parochieruimte, dus voor ik weer verder ging bezocht ik nog even de kerk.
Omdat ik de verwachte regen nu echt niet meer kon ontwijken, verruilde ik mijn fleecejack voor mijn regenjack en deed ik mijn hoed op. Met hoed op blijft mijn bril zo goed als spettervrij, dat is wel zo prettig.
De laatste vier kilometer liep ik in de regen, al regende het gelukkig niet zo hard. Ik maakte keurig mijn wandeling af en na het stempelen van mijn wandelboekje, maakte ik nog even een praatje met die en gene voor ik weer naar de auto liep.
Ondanks het laatste stukje in de regen was het een prima wandeldag. Lekker gelopen, genoten van de vlakte en de eerste oliebol van december weer gescoord....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten