Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

maandag 27 september 2010

Wandelen

Vandaag met het wandelmannetje gewandeld in Dwingeloo. De 2e tocht rondom de siepel. Voor het eerst heeft hij 20 km gewandeld.

Het was een prachtige tocht. Vanaf de rand van Dwingeloo kwamen we al snel in het bos terecht. Daar was duidelijk te zien dat de herfst is begonnen. De mist en de dauw hadden druppels achtergelaten op de vele spinnenwebben, veel bessen en verkleurende bladeren en vooral veel paddestoelen.

Na het bos volgde een stuk langs de Drenthse hoofdvaart, waar de bomen prachtig werden weerspiegeld in het water (en zoonlief zich afvroeg of een orka zich zou kunnen omdraaien in de hoofdvaart). Na het oversteken van de hoofdvaart en de (zeer drukke) doorgaande weg, kwamen we weer in rustig gebied. Uiteindelijk leidde de route ons via achteraf weggetjes en een stuk bos naar de rustpost in Uffelte. Toen hadden we er 11 km opzitten.

Na een drankje en een tosti staken we de hoofdvaart weer over en vervolgden we onze weg. Rond de 16 km kreeg ons wandelmannetje een kleine dip. Na een korte pauze, waarin hij op een transformatorkastje zat en ik mijn schoenen leegde (nieuwe zolen erin gedaan, levert toch altijd wat rommel op) gingen we verder. Er volgde een stuk bos met een grote verscheidenheid aan paddestoelen.

Vooral de inktzwam hebben we de nodige aandacht gegeven. Natuurlijk een paar foto's, maar vooral het druppen van de "inkt" was een mooi schouwspel. Daarnaast hebben we natuurlijk even voorzichtig met een stokje gepord, dat leverde een zwart stokje op dat ook weer minitieus werd bestudeerd door zoonlief. Na nog een aantal rood-met-witte-stippen paddestoelen te hebben bestudeerd, zagen we eindelijk (een halve kilometer voor het einde van de tocht) de "Siepel" opdoemen.

Bij binnenkomst de wandelboekjes opgehaald en in de auto gestapt. Voor die tijd werd zoonlief nog wel even aangesproken. Een medewandelaar wilde weten of hij echt zelf die 20 km wilde lopen en of hij niet meeMOEST van mama. Want aan de tas van mama was te zien dat zij de N4D een aantal keer had gelopen. Zoonlief antwoordde dat hij wandelen "errug" leuk vind en niet kan wachten tot 2012, want dan mag hij zelf de N4D lopen. Waarvan akte!!!!!!

PS ik kan op de één of andere manier geen foto's plaatsen, die volgen later.

zondag 26 september 2010

Opvoeden

Tja, opvoeden. Wat is dat eigenlijk en wanneer doe je het goed. En wat is goed eigenlijk???? Goed begint natuurlijk bij wat je zelf, als ouders, verlangt van je kind. Op een bepaald moment komt daar bij wat de nabije buitenwereld, familie en naaste vrienden, verlangt van je kind en dus van jou als ouder.

Weer een stap verder gaat je kind naar school en komen daar regels van school bij, maar ook regels van andere ouders, want je kind gaat "uitspelen." En dan komt de sport. De meeste kinderen gaan zo rond hun 6e jaar een sport beoefenen. In het geval van ons wandelmannetje ging het om voetbal. En waar het op 6-jarige leeftijd begint met plezier in voetbal, gaat het langzaamaan over in plezier in samenspelen, respect voor je medespelers en voor je tegenstander en uiteindelijk in, met plezier, een team worden.

Naast alle opvoeding die de "jongens" thuis en op school krijgen, vinden wij de belangrijkste "opvoeding" van het sportveld wel, dat verliezen niet erg is, zolang je maar je best doet en eerlijk speelt. Deze instelling is er soms de oorzaak van dat "onze jongens" te lief zijn, maar uiteindelijk zijn "wij" ervan overtuigd dat dit ervoor zorgt dat deze jongens sportieve en goede voetballers worden.

Helaas geldt dit niet voor alle tegenstanders. Vandaag hebben we weer een uniek voorbeeld daarvan gekregen. "Onze jongens" speelden vandaag de topper. Zij, als nummer 2, tegen nummer 1. Helaas brak speler nummer 8 vrijdag zijn pols, dus geen wissels vandaag, alle 7 jongens moesten de volledige wedstrijd spelen. In de beker werd nipt verloren van deze tegenstander, met 8-7, dus alle jongens waren zeer gemotiveerd vandaag.

Na korte tijd stonden ze met 1-0 achter, maar daarna ging het super. Via 1-1 bleef het team een voorsprong houden. Tot zo'n 7 minuten voor tijd......... De superspits, die al wat moe werd, maar er 4 van de 6 doelpunten in had geknald (stand toen 4-6), werd op grove wijze, op weg naar de 4-7 vrij voor de keeper, van achter neer gesabeld. Als supporters en leiders waren we redelijk geschokt dat een jongen van 10 jaar zo'n overtreding beging, dus wachtten wij op een fluitje van de scheids. Die bleef uit en uit en uit, tot bleek dat onze spits echt niet meer opstond. Na wat gesjor mocht er verzorging in het veld komen en kregen "wij" een vrije bal mee, maar de tegenstander die de overtreding had gemaakt kreeg niets te horen. Sterker nog........ de begeleider van onze keeper stond met stoom uit zijn oren het tafereel te aanschouwen. Wat bleek, een ouder van de tegenstander zei: "Nou, dat werd een keer tijd dat dat ventje werd aangepakt." Wat dan vooral sneu is, is dat jongens van die leeftijf zo van slag zijn door deze vorm van "onrecht" dat de eindstand uiteindelijk 8-6 werd en onze helden dus verloren.

OK. Jammer. Dit gebeurt. Alle aanwezige begeleiders, ouders en zelfs een opa hebben de jongens de hemel ingeprezen. "Super gevoetbald, jammer, goed gedaan, jullie zijn super...." Natuurlijk hebben onze leiders gesproken met de scheids en de leider van de tegenstander omdat dit soort gedrag niet hoort, maar klaar. Verliezen hoort erbij.

Ook ik kon ermee leven, niet verdiend, maar zo gaat dat. Totdat, totdat....., ooooooooooo. Kan nog boos worden. Zit samen met ons wandelmannetje thuis een broodje te eten. We hebben het nog even over de wedstrijd. Hij zei zelf dat hij op het laatst te moe was om nog echt iets te kunnen doen en dat hij toch wel een beetje verdrietig was vanwege het verlies. "Het was echt jameer dat we geen wissel hadden mam, we waren allemaal zo moe....." En toen, o toen......... "Weet je ik echt rot vond mam?" Geen idee natuurlijk. "Toen ik één van die jongens een hand wilde geven en ik zei dat hij goed had gespeeld zij hij: "Blijf van me af, GVD!" Mama, toen was ik echt boos." O, o, o, wat ben ik blij dat ik dat niet heb gehoord. Ik ben namelijk erg bang dat ik dat menneke in zijn nekvel had gegrepen om ik weet niet wat te doen.........

Gelukkig hebben al "onze jongens" zich zeer sportief gedragen en overheerste ondanks het verlies vooral het positieve gevoel van een goed gespeelde wedstrijd. Dan maar af en toe verlies, want zoiets kan toch echt niet.

Laten we hopen dat "onze jongens" de voetballers van de toekomst zijn!!!!!!!!!

woensdag 22 september 2010

Brusjesliefde

Soms is het leven als ouder toch wel erg ingewikkeld. Terwijl ons wandelmannetje op het moment door het leven huppelt, rent en zich suf geniet, heeft dochterlief het moeilijk. Niet omdat ze niet wil, maar het lukt even niet. Hoe help je zo'n meisje dan?

En het gaat, in onze ogen om details. Op school met rekenen niet uit het routeboekje mogen werken (maar wel extra rekenwerk krijgen, omdat ze anders veel te snel klaar is),  het 3e couplet van het nieuw geleerde liedje op school niet meer helemaal uit je hoofd weten (maar wel in één keer de nieuwe melodie van de blokfluitles spelen), je favoriete beker of shirt niet kunnen vinden (terwijl de kast vol is met gelijkwaardige vervangers), een jongetje op school dat vervelend doet (waarna haar vriendinnen 's middags komen spelen). En dan, als je naar bed gaat huilen, huilen, huilen, want het leven is zo stom. En mama maar praten, troosten, knuffelen, kussen, kussen, knuffelen, knuffelen, instoppen, nog een keer knuffelen en weer......... Tot het wandelmannetje, haar grote broer, binnenkomt. Mama zegt: "Wat is er vent?" "Ik wil alleen maar zeggen dat ze het liefste zusje van de hele wereld is en dat ze lekker moet gaan slapen. Dan is ze morgen wel weer blij!!!!! Net als ik."

En wat denk je........? Ze zegt: "Weltrusten mama, tot morgen. Ik hou van jou en papa en heel veel van mijn broer."

"Dank je broer. Dank je voor je positieve bijdrage," denk ik.

Dit biedt toch hoop voor de toekomst. Tenslotte is zij de enige die haar broer mag schoppen en slaan en hij de enige die zijn zusje aan haar haar mag trekken. Dat zal dan toch pure liefde zijn.

dinsdag 14 september 2010

Ziek, zwak en misselijk

En toen ging het mis. Alle gezinsleden waren al een aantal dagen thuis gebleven i.v.m. ziekte. Allemaal een zere keel, erg moe, hoofdpijn en andere ellende. Ik dacht natuurlijk dat ik dit virus kon verslaan en ging dus gewoon door met werken en zorgen voor alle zieke gezinsleden. Dat leek goed te gaan. Iedereen is alweer enkele dagen naar school of aan het werk.

En toen, toen ging het mis, erg mis. Werd vanmorgen wakker met een keel van schuurpapier, een hoofd van beton en kuiten gevuld met lood. En toch eerst nog gaan douchen en denken dat dat wel helpt. NIET DUS!!!

Thuis gebleven, gebibberd en geslapen en geslapen en gebibberd. Koorts, nog meer keelpijn, nog zwaarder hoofd en weer geslapen. Enne ....... geslapen!! Nu even wakker, maar ga zo weer slapen. En dan moet ik de trap op. Weet je wel hoe hoog die is, met kuiten vol lood.

Trusten

zondag 12 september 2010

Waarom?

Tja, waarom start je een blog???? Na lang nadenken start ik nu een blog om de wandelvorderingen van ons wandelmannetje bij te houden. In ieder geval in aanloop naar de N4D van 2012.

Daarnaast gebeurt er in ons gezin nog zoveel meer naast het wandelen, waardoor ik nu al zeker weet dat ik mijn berichten zeker niet kan beperken tot het wandelen alleen. Alleen al omdat er naast ons wandelmannetje ook nog een meisje rondhuppelt dat zeker de nodige aandacht verdient.

Al met al denk ik dat er genoeg te vertellen valt, nu alleen nog de tijd vrijmaken om hier ook echt iets van te maken!!!!