52.283 Vogeltjes

Ik loop langzaam maar zeker toch een beetje in, wat betreft de aankleding van de maanden in mijn bu-jo. Februari was begin deze week al klaar, dus ruim voor de maand begint. En ik ben weer trots op het resultaat.

Alleen stom dat ik de fout pas zag, toen ik de letters al met zwart had ingekleurd en er dus niets meer aan kon veranderen. Dan maar op een andere manier die missende letter toevoegen....

Egmond Wandelmarathon, dag 2

Vandaag gingen we allemaal aan de wandel, dat betekende flinke drukte aan de ontbijttafel. Niet iedereen kon dat even goed hebben, er waren twee personen die flink op gang moesten komen. Gelukkig leidde dat niet tot gemopper en zo verlieten we om kwart over acht weer het huisje, op naar de sporthal.

In de sporthal werden we alweer opgewacht door de eerste Walkers, maar we waren niet de laatsten, dus ook wij wachtten nog even tot het gezelschap compleet was. Net na half negen verlieten we de sporthal, op naar het strand!!!

Op het strand waaierde het gezelschap wat uit elkaar, we hadden wind tegen en de één loopt wat harder dan de ander, dus logisch. Toch waren we bij de eerste rust voor ik het goed wel doorhad. Tijd voor een stempel, een koekje en een bakkie. En natuurlijk verzamelden we hier weer. Jacqueline maakte op ieders verzoek een groepsselfie, maar daarna ging het snel weer verder, te koud om lang stil te staan. Een klein groepje scheidde zich hier af, zij namen vandaag de 10 km-route, maar niet zonder eerst af te spreken waar we elkaar aan het einde van de dag weer zouden ontmoeten.

We gingen nu op weg naar de eerste beloning van deze dag, strandtent Deining voor een bakkie met iets lekkers voor de liefhebber. Op het strand wisselden we regelmatig van partner, zodat er heerlijk bijgekletst kon worden. De meesten hadden gisteren al samen gelopen, maar dat gold niet voor mij, ik had dus nog wat goed te maken. Helaas kwam de vloed weer opzetten, dus het zand waarop we liepen werd steeds muller. Dat maakte de aankomst bij Deining nog aangenamer!!! Eenmaal binnen lieten Jacqueline en ik nog even zien hoe we dat bordje pasta deelden tijdens de Dodentocht.

Dochterlief test of je een pirouette kan maken op het strand.... 

Nee dus!!! 

Het vertrek uit Deining verliep in fases. Het zoeken naar mutsen, jassen, handschoenen en het toilet verliep bij de één iets soepeler als bij de ander, maar uiteindelijk was iedereen weer op weg. Het duingebied dat volgt na het strand is prachtig, dat was dan ook volop genieten. Samen met Aike en Carola vormde ik de achterhoede. Voor ons uit zagen we her en der plukjes Walkers lopen, zo grappig om elke keer bekenden te herkennen tussen de wandelaars.

Druk kletsend liepen we met zijn drietjes door, tot het duin dat niet op de route ligt, maar dat we wel altijd beklimmen. Er stond al een groepje op ons te wachten bovenop. Aike besloot om Mams en Ate te volgend, die lieten het duin voor wat het was, Carola en ik gingen wel naar boven. Ik blijf dit een prachtig punt vinden. En deze keer werden we zelfs nog verrast door een paar verdwaalde schaapjes bovenop.

Carla had ons ook weer gevonden en sloot zich, op de fiets, tijdelijk bij ons aan. En vanaf dit duin is het nog maar een klein stukje naar de volgende stempelpost op camping Bakkum. Hier zochten we een plekje om te zitten met zijn allen. Dat lukte met wat klim- en klauterwerk. er stonden twee ongebruikte picknickbanken achter de fouragetent en daar konden we alleen komen door over een balk te klimmen. Dat lukte ons allemaal en toen iedereen zich gesetteld had, gingen de tassen open. Daar kwam weer een compleet buffet uit. Het werd een gezellige chaos daar achter die tent.

We lieten de boel netjes achter en klauterden weer terug om de route te vervolgen. Ook na camping Bakkum volgt een prachtig duingebied. Dochterlief legde nog een keer aan Jacqueline, Corné en Bas uit dat ze half eenhoorn is en de Wandelkerel en ik zuchtten nog eens diep.

Ondertussen bleven we genieten van de omgeving. Ondanks het feit dat ik hier voor de zesde keer liep, verveelt deze omgeving mij nooit. Bij het beklimmen van een de duinen kreeg ik het zo warm dat er een laagje kleding uitkon, nu zitten er tussen camping Bakkum en de rust op de Middenweg ook een paar pittige klimmetjes, dus het was niet raar dat ik het warm(er) kreeg.

Bij de rust op Middenweg trakteerden de Wandelkerel en Dochterlief zichzelf op een broodje worst. Ook gingen de tassen nog een laatste keer open om de voorraad op te maken. Daarna was het tijd voor de laatste loodjes, op naar Egmond. En tijdens die laatste loodjes deed zelfs het zonnetje nog zijn best om ons te verblijden. Omdat het, door het volume van de muziek, in de sporthal lastig is om elkaar nog even rustig gedag te zeggen, deden we dat in een horecagelegenheid in Egmond zelf. Nog een laatste drankje met zijn allen onder het genot van een laatste praatje.

En dan nog langs de vuurtoren, de boulevard over en het laatste stukje Egmond om de finish te bereiken. Dochterlief en ik kregen de dagmedaille, Mams en de Wandelkerel de weekendmedaille. we zwaaiden nog een keer en toen zat het erop.

Terug naar het huisje, douchen, opruimen, inpakken en de auto inladen. Jacqueline zuidwaarts en wij noordwaarts op weg naar huis, met een tussenstop bij restaurant "de Gouden Bogen".

Allemaal bedankt voor een superleuk weekend. Op naar het volgende evenement met een hoog Walkers-gehalte.