Zo, een nieuw jaar is begonnen, en hoe!!!! De plannen waren super. Zwager en schoonzus zouden bij ons komen oudjaarsavond evenals twee vriendinnen van Dochterlief. Wij beneden, zij boven, zodat de Wandelkerel zijn heil elders zocht, iedereen tevreden.
Het begon ermee dat Manlief de 31e december de hele dag al koud had, zo erg dat hij op een bepaald moment onder vier dekens lag te bibberen. In eerste instantie dacht ik dat het vermoeidheid was, we waren de avond ervoor weggeweest en het was laat geworden, maar bij de vierde deken begon ik daar toch aan te twijfelen.
Om half 7 kregen we een berichtje van (schoon)zus, een ziek kind dat acuut had besloten om naar huis te komen en die nog van een station gehaald moest worden. Ze kwamen wel na 12 uur. Logisch.
Ondertussen arriveerden de vriendinnen van Dochterlief en vertrokken de dames naar boven. Manlief bleek te slapen op de bank en ik wist mij prima zelf te vermaken.
Tegen half 12 kwam Dochterlief naar beneden, ze voelde zich niet lekker. Dat werd even later bevestigd toen ze boven de toiletpot hing. Daarna heb ik haar maar met een emmer en een deken op de bank geparkeerd. Manlief was ondertussen een beetje bij zijn positieven gekomen.
Na twaalf uur nam ik dus maar de honneurs waar en vertrok ik met vriendinnen K en F naar buiten voor het vuurwerkmoment. Dochterlief keek vanachter het raam (de emmer op schoot) toe. Manlief deed niet eens een poging.
Even na 12 uur arriveerden (schoon)zus en zwager (met twee kinderen), zoals afgesproken, en ook Wandelmams en Paps en (schoon)zus en zwager 2 vereerden ons met een bezoek. Dochterlief zat nog steeds met de emmer op schoot en verdween nog voor half 1 naar bed, vriendinnen K en F bleven nog even gezellig beneden hangen. Manlief deed zijn best om een bijdrage te leveren, maar het was slechts een halfslachtige poging. Om half 2 vertrok iedereen weer en keerde de rust terug. De vriendinnen vertrokken ook naar boven en ik begon met de laatste beetjes opruimen.
Ver kwam ik niet. Manlief kon amper op staan en eenmaal op het toilet bleek hij ook duidelijk niet fit. Ik zal niet in detail treden, maar het ging aan alle kanten mis. Even later hielp ik hem naar bed, maar ook daar ging het mis.
Manlief weer naar het toilet, ik bed verschonen, Manlief weer in bed, toilet poetsen, emmer legen, toilet verder poetsen, Manlief voorzien van een extra deken, toilet weer verder poetsen, emmer legen. Hé, Manlief slaapt. Rommel opruimen, afwasmachine aan, deuren controleren, lichten uit, tanden poetsen, plassen en eindelijk, net na 3 uur, zelf naar bed...…….
Hoofd nog vol van alle drukte, dus draaien en draaien, Manlief snurkt, gerommel, Wandelkerel komt thuis, kippenvel overal, ook maar een extra deken, draaien, draaien. En ja hoor, 6 uur, sprintje naar het toilet, ook mijn maaginhoud komt via de verkeerde weg naar buiten. Maar daarna eindelijk een paar uur kunnen slapen.
Ondanks het slaaptekort voelde ik mij weer goed, ik vraag mij dan ook af of ik echt ziek was of dat het de drukte en de spanning was. Nieuwjaarsdag bestond voor mij uit zorgen en opruimen. Geen familiebezoek dit jaar, Manlief kon niet alleen thuis blijven en Dochterlief was te ziek om voor hem te zorgen. De Wandelkerel nam de honneurs waar bij de familie.
Gelukkig knapten de zieken in de loop van de dag weer wat op. Ze waren zeker nog niet beter, maar wel duidelijk minder ziek. 's Avonds werd er zelfs weer wat gegeten.
We zullen hier nog wel even sukkelen, door ziekte of door slaapgebrek, maar er is één troost: Het kan voorlopig alleen maar beter worden.
Ik hoop dat jullie allemaal een betere start van het nieuwe jaar hebben gehad en wens jullie een gezond, gelukkig en liefdevol 2020.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten