52.150

Deze week heb ik de letter A afgemaakt. Het lastigste was om er voor te zorgen dat het aantal steken voor de buitenkant klopte. De enige oplossing is: Tellen, tellen, tellen!!!! Ik ben dan ook twee keer opnieuw begonnen aan de eerste toer vasten. Maar uiteindelijk kwam het goed.

De binnenkant was zo gemaakt en vastgezet.

Hè, hè, het aantal steken klopt.

Dus nu rustig doorhaken.

Kant 1 zit vast.

En nu kant 2 nog.

De laatste loodjes steken. 

Voila, een A!!!!

Gezellig samen met de L. Maar er klopt iets niet..................

Kijk, dit is beter!!!!

AMC keer twee

Afgelopen maandag werden we verwacht bij de longarts in het AMC. Op de PET-scan van Manlief was te zien dat er activiteit is in zijn longen. Maar voor we in het AMC waren hadden we er al bijna een dag opzitten. We vertrokken om half 8 van huis en we waren tegen half 11 op de poli. Een reis van bijna 3 uur, terwijl we normaal gesproken krap anderhalf uur onderweg zijn. File, file, file. PFFFF!!!!!

Van de longarts hoorden we dat de meeste plekken geheel overeen komen met de kenmerken van sarcoïdose, maar dat er één plek is die niet verklaard kan worden. En voor de neuroloog zijn definitieve behandelplan opstelt, wil hij eerst zeker weten dat er geen andere zaken spelen in het lichaam van Manlief. Prednison heeft een behoorlijk uitwerking op je immuunsysteem, dus extra controle kan geen kwaad.

Om te achterhalen wat er in long van Manlief zit, was een bronchoscopie noodzakelijk. En daar mochten we vandaag voor terugkomen. Maar voor het zover was, moesten we eerst bloed laten prikken. En dan blijkt dat het AMC toch wel echt heel erg groot is, ruim 20 prikkamers en toch ruim een half uur wachten. We kregen wel iets te drinken aangeboden, dat scheelde alweer, want we hadden sinds 's ochtends kwart over 7 niets meer gedronken.

Na het bloed prikken gingen we langs de afdeling bronchoscopie om de definitieve afspraak voor woensdag te maken en daarna was er eindelijk tijd om iets te eten. Het gat tussen ontbijt en lunch was opgelopen tot 7 uur, dus we hadden flink trek. Met nog wat fourage voor de terugweg op zak, vertrokken we weer richting Drenthe.

Vanmorgen verlieten we Drenthe weer om het AMC weer te bezoeken. Voor Manlief de bronchoscopie zou ondergaan, gingen we eerst nog even langs de neuroloog. Ze wilden een vraaggesprek met ons filmen om te gebruiken als studiemateriaal voor neurologen in opleiding. Natuurlijk wilden wij daaraan meewerken.

Omdat Manlief een roes krijgt, mag hij niet eten. Ik ben solidair en wacht met eten tot hij op de afdeling is. Om kwart over 1 laat ik hem daar achter en dan begint het wachten. Ik heb werk, een boek en een haakwerkje meegenomen om de tijd door te komen en dat is maar goed ook. Pas om half 5 krijg ik het bericht dat ik Manlief kan ophalen. De bronchoscopie is goed verlopen en Manlief heeft verder geen klachten. Hij heeft alleen vreselijke trek. En dus scoren we een paar broodjes en dan gaan we weer naar huis.

Eenmaal thuis zijn onze schatjes blij dat we er weer zijn en wij ook. Nu afwachten tot maandag, dan horen we of er iets afwijkends in de longen van Manlief is gevonden.

52.149 A-twee

En dat is twee!!!!

Vriendschap

In het verslag van gisteren noemde ik al dat we voor korte tijd afscheid namen van de Sjeik. Want we (Wandelmams, paps, Manlief, de Wandelkerel, Dochterlief en ik) waren uitgenodigd door de Sjeik en mevrouw Sjeik. We werden op tijdstip X verwacht op plaats in Y in Leeuwarden en dat was alles wat we wisten. We waren dus flink nieuwsgierig.

Eenmaal op plaats Y gingen we in optocht nog een stukje verder Leeuwarden in om uiteindelijk te belanden in museum Pakhuis Koophandel. Nog steeds wisten we nog niet wat we konden verwachten, maar dat werd snel duidelijk.

De wegen van de heren en de dames scheidden zich hier. De heren kregen van alles te horen over de oldtimers die in het museum te vinden zijn.

Ook zijn hier prachtige oude radio's en miniatuurtreinen te vinden.

De dames kregen alles te horen over Maria Louise van Hessen-Kassel, prinses van Europa, en de kant en mode uit die tijd.

Naast al het oude kant was er nog veel meer te zien. Zwart kant, merklappen, poppenhuizen, poppen met replica's van de jurken van Maria Louise, diverse klossen om kant te maken. Wij dames keken onze ogen uit.

Ik vergaapte mij nog even vol overtuiging aan de miniatuurtreinen. Ik heb zelf nog een elektrische trein, die helaas niet meer werkt en die wil ik nog altijd weer aan de praat krijgen. Ik zou zo graag nog eens met treintjes spelen.

De dames en de heren vonden elkaar weer aan de koffietafel, waar we genoten van koffie/thee en koekjes. Mevrouw Sjeik had voor Wandelmams en Dochterlief nog een cadeautje, een boek met de beginselen van kantklossen. Ze wil ons graag aan het kantklossen hebben. En het lijkt ons erg leuk, er slechts één beperkende factor, tijd!!!!

Na de koffie werden we uitgenodigd voor een borrel in huize Sjeik. Uiteindelijk werd een borrel, een hapje en een avondmaaltijd. We kletsten wat af en uiteindelijk was het echt tijd om te vertrekken, maar het kostte ons moeite, het was veel te gezellig. Sjeik en mevrouw Sjeik bedankt voor de gezellige dag!!!!!

Wintertocht Grootegast

Het was al even geleden, maar vandaag gingen Wandelmams en ik weer eens met de Sjeik op pad. We moesten er vroeg voor opstaan, want Grootegast is toch een uur rijden, maar dat hadden we er graag voor over. Helaas had de wekker van Wandelmams vertraging, dus we kwamen net na de officiële start aan bij de startlocatie. De Sjeik stond ons al op te wachten en nadat Mams en ik ons hadden ingeschreven, gingen we direct op pad. Volgens de Sjeik waren we gewaarschuwd voor modder onderweg, dus we waren blij dat we hoge wandelschoenen aan hadden.

Maar in eerste instantie was er niets aan de hand. We werden door Grootegast gestuurd en ondanks dat duidelijk te zien was dat er veel regen was gevallen de laatste tijd, was de ondergrond waar we liepen goed te bewandelen.

We hadden een hoop bij te praten en het was dan ook geen seconde stil. Natuurlijk werd er ook genoeg onzin gekletst en onze Sjeik maakte de vijf kwartier in een uur weer vol. Zeker toen we onderstaande langs de weg zagen staan:

Probeer dat maar eens uit te spreken: plnken. Wij deden verwoede pogingen. Die pogingen lieten we voor wat ze waren, toen we het eerste modderpad bereikten. Concentratie vereist.

Hoewel het opletten was, was deze modder goed te bedwingen. Maar we waren wel blij dat we even later de rust bereikten. Hoewel we wel even twijfelden of we goed zaten, bij het zien van de ingang.

Maar gelukkig bleek dat de koffie en thee ook in een kale ruimte prima te drinken.

Na deze rust konden we er weer tegen. Jammer genoeg kregen we na deze rust te maken met regen. Misschien niet verkeerd om de schoenen een beetje schoon te spoelen, maar we lopen toch liever zonder regen.

Bij de tweede rust, besloegen de brillen en dampte de kleding. Helaas geen soep hier, dus maar weer een bakkie om op te warmen. Net voor we verder gingen, kregen we de vertrouwde koek van A. en eenmaal weer buiten scheen de zon.

Het duurde maar even voor we opnieuw kennis maakten met de modder. En met elke stap die we zetten, nam de nattigheid toe. Eerst liepen we nog voorzichtig, maar al snel hadden we door dat dat geen enkele zin had. Gewoon doorlopen was de beste optie.

Maar het ergste moest nog komen.......

En deze waarschuwing was niet overdreven. Met lage schoenen was ik tot over de rand van schoenen in de modder beland. Maar een lol dat we hadden. Het kind in ons kwam weer boven. Springen in de modder, buiten de gebaande paden lopen en elkaar uitdagen om deze plas wel of juist niet te omzeilen.

Nog net droge voeten....

Obstakels!!!

Ehhhh, droge voeten?

De Sjeik waagt de oversteek,....

....., en helpt Mams en mij veilig naar de overkant.

Maar ook aan deze nattigheid kwam een einde.

Na nog een klein stukje onverhard, bereikten we weer vaste grond onder onze voeten.

Net voor we bij de startlocatie terug waren, werden we getrakteerd op een prachtige regenboog. Ik blijf dat een bijzonder fenomeen vinden.

En na 25 km waren we terug bij af. We dronken nog iets samen met de Sjeik en toen was het tijd om richting huis te gaan. We namen, voor korte tijd, afscheid van de Sjeik en liepen naar de auto. Daar besloten we om het resultaat van vandaag vast te leggen. Prachtige modderschoenen en broeken. Het is een wandeling die de boeken ingaat als uniek. Modder, modder en modder.