Omdat ik de afgelopen week het nodige aan mijn hoofd had, wilde ik vandaag graag een stuk wandelen, maar ik had geen zin in een lange reis of een georganiseerde tocht. Ik besloot dus om de tweede etappe van het Drenthepad te gaan lopen. In mei liep ik de eerste etappe en een stukje van de tweede etappe. Vanwege de logistiek besloot ik om nu gewoon weer in Ruinen te starten. Het logistieke plan was hetzelfde als de vorige keer. Ik reed naar Ruinen en Manlief haalde mij op in Holtingerzand. Er was nu wel een kleine toegift, want Manlief zou, nadat hij mij in Ruinen had afgezet, de Wandelkerel afzetten op station Meppel. Alles weer strak geregeld dus.
Ik was vroeg wakker, dus al om half negen was ik op pad. Al was de tijd niet af te lezen van de kerkklok in Ruinen.
Het eerste stuk had ik natuurlijk al in mei gelopen, maar in een ander jaargetijde ziet het er dan toch weer heel anders uit. Het theehuis was nog niet open, al had ik daar waarschijnlijk ook niet gestopt als hij wel open was geweest, ik was net op gang.
Na het theehuis volgde een stukje Dwingelderveld en daarna kwam ik op landwegen terecht. Landwegen vol trekkersporen, plassen en modder. Ik moest dus wel opletten waar ik liep, maar man, wat was het mooi weer om te wandelen.
Al die landwegen stuurden mij richting Uffelte. Na het oversteken van de Oude- en de Nieuwe Vaart liep ik Uffelte in waar ik een bakkie deed bij Herberg De Roskam. Na een gezellige pauze daar, begon ik aan het laatste stuk van vandaag.
Via bos en hei naar Holtingerzand. Ik belde het thuisfront om aan te geven dat ik opgehaald kon worden en verliet even later de route om naar het verzamelpunt te gaan.
Wat ik dan wel bijzonder vind, is dat de officiële route niet langs de hunnebedden gaat. Het is een kleine moeite om die wel op te nemen in de route en ook qua afstand maakt het geen significant verschil. Maar goed, dat is niet aan mij. Ik kwam nog wel langs de hunnebedden op weg naar de auto.
Het was een heerlijk ochtendje wandelen.......
