Dagje Vrijheid

Na de heerlijke dagen met Dochterlief in Madrid was het eenmaal thuis weer even schakelen. Wat mij dan altijd helpt is een een dagje aan de wandel. Omdat ik het weekend andere verplichtingen heb, ging ik dus vandaag, Bevrijdingsdag, heerlijk in mijn eentje op pad. De vraag was eerst nog even welk pad, uiteindelijk viel de keus op het Drenthepad en dan de eerste twee etappes. Dus van Beilen naar Ruinen en van Ruinen naar Holtingerzand.

Ik zette de auto bij station Meppel en ging met de trein naar Beilen. Manlief zou mij bij Holtingerzand weer oppikken en mij er dan in Meppel weer uitgooien. Logistiek was dus alles ook geregeld.

Ik was mooi op tijd in Beilen en had dus de hele dag om te genieten van een dagje buiten spelen. Al ging dat genieten in het begin even lastig, in een stad is het toch altijd even zoeken naar de juiste route. Ik was dan ook blij dat ik de route ook als GPS op mijn telefoon had staan.

Via een enorme fiets- en voetgangersbrug verliet ik Beilen op weg naar weidsheid. Helaas moest ik enorm nodig naar het toilet, maar er was in de verste niets te bekennen wat op een toilet leek, het werd dus een groen toilet. Daarna liep het weer een stuk prettiger.

Ik kwam op het Ter Horsterzand en dat was volop genieten, ik was echt helemaal alleen, niemand te bekennen, het was mooi weer en de omgeving prachtig. Ik genoot volop van de stilte na de drukte van Madrid.

Na een uurtje genieten stak ik de A28 over en daarna mocht ik al snel het bos weer in, nu werd het Smalbroek.

Op de kaart zag ik dat de route mij om het plankenpad heen stuurde, maar dat ging dus niet gebeuren, zo'n plankenpad is veel te leuk om over te slaan, ik deed dus eigenwijs en paste mijn route aan.

En omdat er toch niemand was, even gespeeld met mijn fototoestel en de app met afstandbediening....

Helaas heb ik na het spelen met mijn fototoestel een instelling veranderd, waardoor alle foto's een gele gloed kregen, dat zag ik pas toen ik weer thuis was. Met mijn telefoon heb ik ook foto's gemaakt, die zijn wel goed van kleur.

Na het plankenpad zocht ik de route weer op en toen was mijn volgende doel de schaapskooi bij 't Zaand, daar hoopte ik op een bankje en natuurlijk op een toilet. Maar eerst genoot ik nog van de omgeving en de prachtig bloeiende brem.

Bij de schaapskooi trof ik inderdaad een bankje en een toilet, helaas geen bakkie vandaag, ik was te vroeg en op de verkeerde dag. Maar gelukkig had ik zelf genoeg bij me om voor mezelf te kunnen zorgen. Wel heb ik nog even gezocht naar mijn zusje......

Vanaf hier ging het dwars over de hei richting Ruinen, ook nu weer volop genieten, al begon de temperatuur wel aardig op te lopen. Nu was ik na Madrid wel wat gewend, maar het had best iets koeler gemogen. Maar, niet mopperen, gewoon lekker buiten spelen.

In Ruinen streek ik neer op een terras en bestelde een lekkere kop mosterdsoep en een tosti, even mezelf verwennen. Ook ontdeed ik mijzelf van mijn lange broekspijpen, warm zat voor blote benen.

Na deze onderbreking ging ik verder richting Holtingerzand. Ik kwam ook langs theehuis Anserdennen en ik stelde mijzelf de vraag of ik daar zou stoppen voor appeltaart of dat ik gewoon zou doorlopen, zo groot is de afstand tussen Ruinen en het theehuis niet. Terwijl ik met mijzelf in gesprek was, viel het mij ineens op dat het steeds drukkender werd, dat de vogels steeds stiller werden en de lucht steeds donkerder. Er was flink regen voorspeld, maar dat zou later op de dag zijn.

Een blik op de weerapp leerde mij dat de regen meer haast had dan gister was voorspeld.....

En in plaats van dat ik mij  u afvroeg of ik wel of geen appeltaart zou eten, vroeg ik mij nu af of ik wel of niet door zou lopen. het werd niet. Ik loop met onweer liever niet ergens in het bos en ook liever niet ergens op de vlakte. Ik belde dus Manlief of hij mij bij het theehuis wilde komen oppikken. Gelukkig wilde hij dat wel.

Toen ik bij het theehuis was, belde hij mij dat hij een verkeerde afslag had genomen, maar dat hij eraan kwam. Ik besloot om hem maar tegemoet te lopen, het werd steeds dreigender en ik was bang dat hij de afslag naar het theehuis ook zou missen.

Net toen ik dacht dat ik het niet droog zou houden, zag ik Manlief aankomen en ik zat nog maar  net, toen het begon te regenen.

Ondanks het feit dat ik niet de afstand heb gelopen die ik van plan was om te lopen, heb ik wel genoten vandaag. Gelukkig is dit deel van het Drenthepad in de buurt, dus een volgende keer kan ik zonder al te ingewikkelde logistiek weer verder.