Vandaag stond er weer een rondje van de Ster van Dwingeloo op het programma. Door de aangescherpte maatregelen deze keer in kleine setting, maar dat mocht de pret niet drukken. En naast de kleine setting kozen we er ook nog voor om in tweetallen, met onderling de anderhalve meter, op pad te gaan. Die tweetallen zouden dan wel onderweg wisselen, maar zo deden we er toch alles aan om coronaproof op pad te gaan.
Ate en ik namen het voortouw en na een klein stukje bebouwde kom verlieten we Dwingeloo. Al snel kwamen we in herfstsferen doordat we over zandpaden door de bosranden liepen. Deze zandpaden stuurden ons om voormalige havezathen Entinge en Batinge heen.
We hadden afgesproken dat we zo ongeveer om het uur zouden wisselen van tweetal, dus Ate en ik liepen heerlijk kletsend een uur weg. Na ongeveer een uur waren we in Wittelte en daar was het tijd voor een wissel.
Na de wissel begon het wat te miezeren, de vraag was de hele tijd jas aan of jas uit. Net toen we dachten dat de jas aan aan moest, liepen we het bos in en daar werden we beschut door de bomen. En nu deed de route ook zijn naam eer aan, want we kwamen bij het Brandeveen. Het was verschrikkelijk genieten van de herfst in het bos. Verkleurende blaadjes, paddenstoelen, besjes, vallende blaadjes, een grauwe lucht en wat niet te vangen is op foto's: de geur!
Net voor Uffelte zagen Hilly en ik nog een dode ringslang liggen. Jammer voor het beestje dat het niet meer leefde, maar het gaf ons wel de gelegenheid om een ringslang eens nader te bestuderen.
En zo bereikten we Uffelte. Horecagelegenheden genoeg hier, maar helaas allemaal gesloten. We zochten dus een plekje om te rusten en dat vonden we middenin Uffelte, op de Brink. Ook hier gingen we niet vlakbij elkaar zitten, maar dat betekende niet dat we niet konden bijpraten.
Na deze rust staken we de Drentse Hoofdvaart weer over, terug richting Dwingeloo. We bleven genieten van de herfst, zoveel te zien, te voelen en te ruiken. Nog mooier werd het toen we een kuil zagen, gegraven voor bekabeling, waarin we de verschillende grondlagen duidelijk konden zien. Mocht je meer informatie willen over de bodemgesteldheid of de bodemsamenstelling klik dan hier of hier. (Tja, ik ben nu eenmaal de moeder van bos- en natuurbeheerder in opleiding.)
Het vervolg van de route stuurde ons eerst een stuk over de vlakte voor we (gelukkig) weer in het bos terecht kwamen. En daar troffen we een rustpunt waar we zowaar een bakkie konden kopen. Man, wat genieten is dan een warm bakkie. Om voldoende afstand te houden, moesten we wel op zoek naar creatieve zitplaatsen.
We hadden nog zo'n vijf kilometer te gaan, een krap uur lopen dus. Maar dat kon ook nog wel iets langer worden, want op het eerste stuk na de rust troffen we heel veel inktzwammen en daar hoorden fotomomenten bij.
Wat is Hilly hier van plan.....
Deze foto was zeker niet het plan...
We genoten nog van het laatste stukje bos op de route. We maakten een klein uitstapje, zodat we nog een bezoek konden brengen aan de toiletgelegenheid van camping Torentjeshoek, dat was toch wel erg prettig. Wandleen zonder horecagelegenheid is prima te doen en ook groene toiletten voldoen prima, maar het is toch wel erg fijn om gewoon naar een toilet te kunnen.
Het laatste stuk van de route legden we in redelijk hoog tempo af, in de verte werd de lucht steeds donkerder en we wilden voorkomen dat we op het laatste moment nog een bui op ons dak kregen. Dat lukte net.
En zo kunnen we, ondanks alle beperkingen, weer een sterpunt bijschrijven op ons conto. Zo fijn om gebruik te maken van de mogelijkheden en te genieten van wat de natuur ons biedt.
