52.263 Jurk

Ik maakte voor Dochterlief een jurkje. En hij is goedgekeurd door de jongedame.

Helaas heb ik nog geen foto kunnen maken van Dochterlief in het jurkje, maar neem maar van mij aan dat hij haar goed staat!!!!

WeerribbenWieden3Daagse, dag 1

En toen ging ik zomaar op vrijdag aan de wandel. De zaterdag en zondag waren er andere plannen bij mams en/of mij en met een 3Daagse in de buurt, waar je ook 1 dag mag lopen, werd het dus vrijdag. We kregen ook nog gezelschap van Albert en zo gingen we met zijn drietjes op pad.

We liepen het eerste stuk over het asfalt, dus we konden er rustig inkomen. Natuurlijk bleef dat niet zo, na verloop van tijd kwamen we in het bos terecht. Op een bepaald punt werden we opgewacht door een dame en een heer, zij vroegen ons of we de kunstbunker van Paasloo wilden bekijken. Het was voor ons een verrassing dat deze bunker zich hier bevond en wat is er dan leuker dan van een enthousiaste vrijwilliger een rondleiding krijgen. We namen het aanbod dus graag aan.

We kregen veel informatie, onder andere over de geschiedenis en over het werk van de werkgroep die zich bezig houdt met de kunstbunker. De kunstbunker is alleen toegankelijk tijdens Open(museum)Dagen en bij bijzondere gelegenheden, dus erg leuk dat wij hier nu een kijkje mochten nemen. Overigens alleen aan de buitenkant.

Even later kwamen we bij de eerste rust en vonden we het hoog tijd voor een bakkie. En daarna ging het verder richting de Woldberg. Maar voor we daar moesten we eerst nog door Steenwijkerwold en de A32 oversteken. Dat oversteken ging over een smalle brug over het spoor en de snelweg en net toen we daar foto's stonden te maken, kwamen er van twee kanten auto's aan. We moesten er dus snel af, maar niet voor we toch nog wat foto's hadden gemaakt. Aan de overkant kwamen we langs een uitkijktoren, helaas kreeg ik mams en Albert niet zo ver dat ze naar boven wilden. En zo ineens bereikten we de volgende rust, het Theehuis. Tijd voor een volgend bakkie.

Na een heerlijk bakkie thee voor Mams en mij en een bakkie koffie voor Albert ging het nu echt naar de Woldberg. En wat is dat toch een prachtig gebied.

Uiteindelijk gingen we bij Willemsoord de A32 weer over en daar wachtte ons nog een derde rust, ook die genoten we even voor we aan de laatste loodjes begonnen.

We liepen nog langs het kerkje van Paasloo, waar een beeld staat van de dichter J.C. Bloem, die bij het kerkje begraven ligt.

Eenmaal terug bij de startlocatie trakteerde Albert op een ijsje en toen werd het tijd om de auto weer op te zoeken, er moesten nog boodschappen gedaan worden.....

Klusser-de-klus

Een aantal jaar geleden is de slaapkamer van Manlief en mij naar beneden verhuisd. De kamer beneden was tot die tijd een kamer met vele doeleinden, maar de voornaamste functie was toch wel dat het de ruimte voor spelcomputer, dartbord en (voor de tijd van netflix) DVD-speler was. Toen wij naar beneden verhuisden, kreeg onze oude slaapkamer boven ongeveer dezelfde functie.

De laatste tijd zaten de schatjes daar niet zo vaak meer. Toen wij vroegen waarom bleek dat het uiterlijk van de kamer hen tegenhield. Nu was er in de loop van de tijd wat spul geplaatst dat even gauw een plekje moest hebben, maar dat was niet de voornaamste reden. De muren zijn oranje en daar waren ze he-le-maal klaar mee. Begrijpelijk.

En dus besloten we om daar wat aan te doen. Eerst zijn Dochterlief en ik 2 dagen bezig geweest om alle spullen daar op te ruimen. En deze keer dus ook echt opruimen en niet het probleem naar een ander deel van het huis verplaatsen. Vuilniszakken vol gingen naar de afval- of textielcontainer en dozen vol papier verdwenen in de papierbak.

We hadden nog een middagje werk met het verwijderen van spijkers, schroeven, gordijnrail en vloerbedekking en Dochterlief zette alvast een kastje in de grondverf.

De eerstvolgende klus is nu plamuren, schuren en schoonmaken, maar wanneer dat wordt? Het schoolse leven gaat weer beginnen, dus dat is even afwachten.

52.262 Bu-jo oktober

Na het vele werk dat ik had gestopt in het maken van mijn bu-jo van september, wilde ik voor oktober iets eenvoudigers doen. Ineens bedacht ik dat ik nog een stapeltje oude wegenkaarten had liggen. Ik besloot om die op te offeren.

Ik sneed met mijn Cameo wat figuren uit en met simpel plakken zag mijn bu-jo er al snel leuk uit. Om het contrast te verhogen zette ik wat lijntjes met een stift. Alleen aan de moodtracker besteedde ik iets meer tijd.

Oktober kan beginnen. Nou ja, in mijn bu-jo dan, nu mag het nog wel even nazomeren.

In the spotlight

Dochterlief is gek op zingen, dansen en acteren. Ze heeft meerdere jaren musicallessen gevolgd en nog steeds zingt en danst ze thuis veelvuldig, om over het acteerwerk (dramaqueen pur sang) maar niet te spreken.

Toen ze dan ook zag dat er op DonderdagMeppelDag een talentenshow voor twaalf- tot achttienjarigen werd gehouden, meldde ze zich direct aan. Na een paar dagen kreeg ze een mailtje met het verzoek om een filmpje in te sturen en toen werd het pas echt spannend. Wachten, wachten, wachten. En toen kwam het bevrijdende mailtje, ze mocht meedoen.

Weken van oefenen, bijschaven en genieten gingen voorbij tot de grote dag. Ze wilde een medley uit de musical Mary Poppins ten gehore brengen en vooral het spellen van het woord supercalifragilisticexpialidasties vergde de nodige oefening.

De grote dag begon om 10.00 uur, met workshops en oefenen voor een gezamenlijke afsluiting en eindigde met show van zeven acts op een podium op één van de Meppeler pleinen. Het was een superleuke en afwisselende show, met dans-, zang- en musicalacts. Dochterlief was als eerste aan de beurt en ze zette een spetterende show neer.

Dochterlief heeft genoten van het optreden. Van de jury kreeg ze wat kritiek, maar ook zeker complimenten. Het grootste was misschien nog wel dat één van de juryleden zei dat haar dictie en mimiek erg goed waren en dat hij zich afvroeg of hij net de nieuwe Karin Bloemen had gezien. Al met al was het voor Dochterlief een zeer geslaagde dag.

En ik, ik hoop dat ze iets van de zelfverzekerdheid die ze op het podium uitstraalt kan meenemen naar het dagelijks leven...….

Lelystad-Enkhuizen, over de dijk

Na Martin drie keer de Afsluitdijk over geholpen te hebben, vatte hij nu het plan op om de dijk Lelystad-Enkhuizen over te steken. En ook deze keer kreeg hij een aantal Walkers zo ver dat ze hem vergezelden. Het was een logistieke operatie om voldoende auto's bij het eindpunt te krijgen en alle wandelaars bij het beginpunt, maar op papier klopte het plan. Het hield wel in dat Wandelmams in haar eentje in de auto de dijk over moest naar Enkhuizen en dat ik in Lelystad moest wachten, er was niet genoeg plek voor ons allebei in de auto's die van Lelystad naar Enkhuizen zouden rijden. En daarom werd ik om half negen bij het Total tankstation aan het begin van de dijk uit de auto gegooid. Ik verwachtte dat ik binnen wel een kopje thee kon drinken, maar het tankstation ging pas om negen uur open. Ik besloot dus om alvast een rondje te lopen.....

Ik liep om Bataviastad heen en het viel mij op dat er wel heel veel wielrenners op de parkeerplaats stonden. Net te ver weg om te vragen wat ze gingen doen, maar het worldwideweb bood uitkomst. Ik ontdekte dat er een wielerevenement rondom het IJsselmeer was en dat een deel van de wielrenners op de terugweg over de dijk waar wij liepen ons tegemoet zou komen.

Mijn rondje bracht mij langs het schip de Batavia en die legde ik nog even vast voor ik weer richting tankstation ging.

Gelukkig was het tankstation nu open zodat ik gebruik kon maken van het toilet en daarna lekker aan een kopje thee kon. De dame van het tankstation vroeg me war ik op wachtte en we raakten in gesprek. Ze was heel benieuwd wie en wat er zouden komen opdagen. Bij het tweede bakje thee trakteerde ik mijzelf ook nog op een croissant en toen ik halverwege mijn tweede bakkie was, kwamen Albert en Liana aan, gevolgd door twee auto's uit Lelystad en als laatste Maike. Het was direct een drukte van belang in de shop. Nadat iedereen had genoten van een bakkie vroegen we de dame van de shop om een foto te maken van dit zooitje ongeregeld. Dat deed ze met plezier.

Voor we vertrokken kregen we van Martin en Marianne een routebeschrijving en een overlevingspakket. Grote hilariteit alom over de routebeschrijving.

We namen afscheid van Marianne, die naar het Zuiderzeemuseum ging, en van Eric, die onderweg een plekje zou zoeken voor een mini-Oase en toen vertrokken we met 12 wandelaars, in leeftijd variërend van 14 tot 73, afkomstig uit Noord- en Zuid-Holland, Utrecht, Drenthe, Groningen en Friesland. Een mooi stel bij elkaar.

Het oogt wat somber buiten, maar het is wel droog en dat is eigenlijk al meer dan wat we verwacht hadden. De weersvoorspelling waren ons niet gunstig gezind met vooral regen, maar bij vertrek is het droog. Na een klein stukje lopen draaien we de dijk op en beginnen we de oversteek van Flevoland naar Noord-Holland.

Het gesprek komt al snel op de hurkende man in de verte en de fototoestellen komen te voorschijn. En omdat ze er toch zijn worden er ook de nodige foto's gemaakt op de brug. Het gezelschap valt dus al snel uit elkaar. Niet voor lang, want er wordt gewacht tot iedereen weer bij elkaar is voor er verder wordt gelopen.

Natuurlijk blijft de groep niet bij elkaar, dat is simpelweg een utopie met 12 wandelaars, maar we blijven elkaar wel in de gaten houden. Er wordt druk gekletst en de kilometers vliegen onder onze schoenen door. We lopen natuurlijk wel op een dijk, dus we hebben links water en rechts water, met aan de linkerkant nog een weg. Als er dan iets bijzonders te zien, worden er meerdere fototoestellen tevoorschijn gehaald om een foto te maken. En dat levert dan ook weer een foto op.....

Ondertussen kijken Carla en Gerben of we nog op de goede route zitten, je weet het maar nooit....

En dan, na 7 km, bereiken we de mini-Oase, vandaag bemand door Eric. Hij had nog niet helemaal op ons gerekend, dus de bankjes worden snel tevoorschijn gehaald. We worden voorzien van een drankje naar keuze, voornamelijk koffie en thee, en als een geoliede machine regelen vier man voor iedereen een bakkie. En als iedereen zijn natje en droogje heeft gehad, laten we Eric weer achter. Op naar de volgende rust bij Checkpoint Charlie.

Checkpoint Charlie sluit om 14.00 uur dus we moeten zorgen dat we daar voor die tijd zijn. Gezien de tijd en de afstand moet dat makkelijk kunnen lukken, maar voor het zover is genieten we van het uitzicht over het water en van de begroeiing op de dijk. Wat een verscheidenheid aan planten. We missen de Wandelkerel met zijn plantenkennis.

Al van verre zien we Checkpoint Charlie, maar ook wij worden van verre gezien. Ik krijg een appje van Eric dat hij ons ziet aankomen. Dan duurt het nog een half uur voor we er daadwerkelijk zijn. Het is dan half 2, dus we zijn mooi op tijd. We genieten van een bakkie, een soepie, kroketten en/of appeltaart en daarnaast van de sanitaire voorzieningen. En als we willen afrekenen blijkt dat de rekening al is voldaan door één van de wandelaars, als verrassing en traktatie. Wat een geweldig zooitje bij elkaar zijn we toch.

We waren net weer op weg toen we een oversteek over de weg zagen. Jammer genoeg voor ons bleek deze keurig te zijn afgesloten. Het leek ons wel erg leuk om even boven te kijken, maar helaas, er zat niets anders op dan gewoon door te lopen.

We gingen weer op weg naar Eric en zijn mini-Oase en die troffen we nog net onderaan de dijk. We namen weer plaats op de bankjes en stoelen en genoten van een hapje en ene drankje. Net voor we bij de mini-Oase waren, kwamen de eerste fietsers ons tegemoet en toen we lekker zaten, werden het er steeds meer. Deze fietsers hadden er bijna 200 km opzitten en dat vonden wij een applausje waard. Met elke fietser die langs kwam, werd het applaus enthousiaster en het duurde maar even of het applaus werd een wave. De meeste fietsers reageerde erg enthousiast, een enkeling reageerde niet, dat hielden wij maar op vermoeidheid, een gemoedstoestand die de meesten van ons ook wel kennen. Eric haalde de fles Schrobbeler die overgebleven was van de DoTo tevoorschijn en door die en gene (ja ook door mijzelf) werd daar van genoten. En van mensen toejuichen krijg je zelf ook weer energie, dus vol enthousiasme gingen we weer verder.

Eric beloofde ons om nog één keer op ons te wachten onderweg, we waren dus weer goed aan het oefenen op rusten. En waar de weersverwachting zeer negatief was, met vooral regen, werden we nu getrakteerd op een zonnetje, heerlijk. Op dit deel viel de groep behoorlijk uit elkaar, maar met het mooie uitzicht over het water was het geen straf om op elkaar te wachten.

Toen de kudde weer bijeen was, vervolgden we onze weg, op naar de mini-Oase. Maar voor we daar waren raakten we in gesprek met een groepje fietsers, zij hadden even pauze. Het gesprek kwam op wandelen en hoe wij elkaar kenden. De opmerking dat de N4D daar een groot aandeel in had gehad, maakte wat los. Deze fietsers wonen in Linden, de doorkomstplaats voor de 40 km-lopers op vrijdag. En zo blijkt maar weer dat de wereld erg klein is. Ineens zagen we Marianne aankomen op de fiets, zij zat bij Eric in de mini-Oase en waren vanaf daar te zien. Zij vroegen zich af waarom we stil stonden en dus kwam Marianne vene polshoogte nemen. De situatie was snel duidelijk en na een groepsfoto gingen de fietsers richting Lelystad en de wandelaars richting Enkhuizen, op naar de mini-Oase.

De mini-Oase zat net aan de andere kant van het Naviduct. De term naviduct hield ons nog wel even bezig, want wat was nou het verschil met een aquaduct. Maike hielp ons de volgende ochtend via het forum uit de droom, een naviduct is een aquaduct waarbij zich een sluis in de waterloop bevindt.

En nu wachten echt de laatste loodjes. We waren bijna in Enkhuizen. In Enkhuizen kwam Truus ons tegemoet, die niet meewandelde maar wel gezellig zou mee-eten en zo zaten we met zijn vijftienen aan het diner. Martin kreeg een mooie compilatie van alle foto's die hij had gemaakt van hemzelf en zijn wandelvrienden op de vrijdag van de N4D. Deze werd zeer gewaardeerd.

Na een gezellig diner werd er nog één groepsfoto gemaakt. Deze keer op volgorde van leeftijd, waarbij Albert, als nestor, voorop mocht en waarbij Gerben als toekomst de rij sloot! En na een uitgebreid en uitbundig afscheid ging iedereen huiswaarts, waarbij we op de terugweg getrakteerd werden op een prachtig zonsondergang. Een fantastische afsluiting van een fantastische dag.